Ο Αλέξης Σπυρόπουλος «κεντάει» ξανά, με ένα άρθρο που αποτυπώνει λέξη προς λέξη όλη την παθογένεια του ελληνικού ποδοσφαίρου…
Η Παρασκευή «παρήλθε άπρακτος». Ηταν η προθεσμία της πρόσκλησης ενδιαφέροντος της Σούπερ Λιγκ, για την κεντρική χορηγία του πρωταθλήματος. Με, μίνιμουμ, τα τρία εκατομμύρια. Για ν’ αποφευχθούν ενδεχόμενα, να εμφανιστούν τυχόν τύποι όπως εκείνος με τα έξυπνα σουτιέν. Προκύπτει ότι δεν εμφανίστηκε ψυχή.
Η αντίφαση είναι ανάγλυφη. Η αγορά θέλει το ποδόσφαιρο και έλκεται από τα brand, ένα προς ένα, της Σούπερ Λιγκ. Αλλά, την ίδια στιγμή, φαίνεται ν’ αδιαφορεί γι’ αυτό που τα brand, όλα μαζί ως εταίροι, παράγουν. Το προϊόν – πρωτάθλημα. Βρίσκει λογική ανταποδοτικότητας, στις ομάδες. Την απωθεί, όμως, ό,τι οι ομάδες μεταξύ τους παίζουν.
Ο Ολυμπιακός είναι brand. Ο Παναθηναϊκός είναι brand. Ο ΠΑΟΚ. Ο Ηρακλής. Η ΑΕΚ, ακόμη και στη Φούτμπολ Λιγκ. Η ΑΕΛ, στη Φούτμπολ Λιγκ. Ο Αρης, με το καλό ξανά, αύριο – μεθαύριο. Ο Πλατανιάς, για την οικονομία της τοπικής κοινωνίας. Αν κανείς μπει στην ιστοσελίδα του Πλατανιά, θα δει πως όποιο μαγαζί του χωριού είχε δυο δραχμές στην άκρη, τις έβαλε στην ομάδα.
