Με αφορμή τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες με την οργάνωση του εορτασμού των 90 χρόνων ιστορίας του ΠΑΟΚ, θα γυρίσω 10 χρόνια πίσω. Τότε που χωρίς κυριολεκτικά ευρώ (με τη συνδρομή του διαφημιστή Ντίνου Κωστόπουλου βρέθηκαν κάποιες χορηγίες για να καλυφθούν τα ελάχιστα έξοδα), με πολύ αγάπη όμως, μεράκι και γνώση του τι σημαίνει ΠΑΟΚ και τι πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος, ο σύνδεσμος βετεράνων ποδοσφαιριστών, μαζί με τον σκηνοθέτη Σάκη Γιαννίκη και μια ομάδα ανθρώπων που εργάστηκαν ανιδιοτελώς, οργάνωσαν μια εκδήλωση που έμεινε στην ιστορία.

Η εκδήλωση για τον εορτασμό των 80 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΟΚ εξελίχθηκε –σε εποχές τραγικές τόσο για την ποδοσφαιρική ομάδα όσο και για την ομάδα μπάσκετ- σε μια τονωτική ένεση ηθικού όχι μόνο για όσους είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν δια ζώσης, αλλά και για εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς του ΠΑΟΚ που παρακολούθησαν τη μετάδοση της εκδήλωσης.

Πέρασαν 10 χρόνια και θα περίμενε κανείς –με δεδομένη την παρουσία του Ιβάν Σαββίδη στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ- τα 90 χρόνια να γιορταστούν με ακόμα μεγαλύτερη λαμπρότητα αντάξια του ονόματος και της ιστορίας του ιστορικού συλλόγου που ιδρύθηκε και γιγαντώθηκε χωρίς χρήματα αλλά με κόπους, αγώνες και βάσανα.

Το πρόβλημα 10 χρόνια μετά σαφώς και δεν είναι η επιτροπή που δημιουργήθηκε, τα πρόσωπα της οποίας τιμώ και σέβομαι. Το πρόβλημα είναι ότι το πρότζεκτ ανατέθηκε σε ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με τον ΠΑΟΚ την ιστορία του και τις ρίζες του. Το χρήμα δεν είναι το παν. Ποιος όμως θα τολμήσει να το πει στον μεγαλομέτοχο που καταθέτει ψυχή και εκατομμύρια ευρώ για να δημιουργήσει ένα μεγάλο ΠΑΟΚ, αλλά τον εκθέτουν πρόσωπα που θεωρητικά θα έπρεπε να τον προστατεύουν και να λειτουργούν με σεβασμό στην ιστορία και τα πρόσωπα που αφιέρωσαν τη ζωή του για το μεγαλείο του ΠΑΟΚ.