Χθες, στο παιχνίδι με τα Χανιά, ο άμπαλος Σάμπο πέτυχε χατ-τρικ, ο επιπόλαιος Ζάιρο είχε ένα γκολ και τρεις ασίστ, ο γκαφατζής Όλσεν είχε 2-3 εξαιρετικές επεμβάσεις και παραλίγο να πιάσει το πέναλτι, ο ασταθής Πέλκας πέτυχε γκολ, ο άφαντος Αντώνης είχε δοκάρι και καλή εμφάνιση, ο παροπλισμένος Γκολάσα είχε επίσης καλή εμφάνιση και μία ασίστ. Και τώρα, με τι θα γκρινιάξουμε; Μην ανησυχείτε καθόλου. Βρέθηκε η αφορμή: το περιβραχιόνιο του αρχηγού το φορούσε ο Γιώργος Τζαβέλλας. Ήμαρτον…
Η παρουσία του 28χρονου αμυντικού δεν περνάει ποτέ απαρατήρητη. Δε θα μπορούσε άλλωστε να περνάει λόγω προσωπικότητας και ιδιοσυγκρασίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που προσωπικά (και χωρίς να έχω καμιά σχέση μαζί του) τον χαρακτηρίζω ως… Γκαγκαλούδη του ποδοσφαίρου. Υπερκοινωνικός και υπερομιλητικός μέσα στο γήπεδο, συναισθηματικός, λίγο… θεατρινάκος, πολύ γκρινιάρης, “δένεται” και παθιάζεται με όποια φανέλα κι αν φοράει, τα δίνει όλα σε όποιον σύλλογο κι αν ανήκει, έχει παρρησία λόγου.
Η τύχη -κι όχι η ατυχία- τον έφερε στη Θεσσαλονίκη και την Τούμπα. Μια μεταγραφή που είχε γίνει δεκτή με ενθουσιασμό από τον κόσμο, αλλά έμελλε να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της αγαπημένης ενασχόλησης μερίδας του ΠΑΟΚτσήδικου κόσμου. Ήτοι, η εξεύρεση εξιλαστήριου θύματος, του παίκτη που λατρεύουν να μισούν ή που μισούν να λατρεύουν.
Η προσωπολατρία και η δαιμονοποίηση παικτών, προπονητών ή παραγόντων, και η οποία αποτελεί αγαπημένο χόμπι της κερκίδας, ποτέ δε με βρήκε σύμφωνο και ποτέ δε θα συνάδει με την αγάπη που πρέπει να έχει κάποιος για την ομάδα.
Μήπως έριξε κι ο Τζαβέλλας λίγο νερό στο μύλο της αμφισβήτησης προς το πρόσωπο του; Εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα, εκτός από ένα περιστατικό. Εκτός αν το “έγκλημα” του ήταν οι selfies φωτογραφίες (που “έκοψε” πλέον), αδίκημα παρεμφερές και ίδιας σημασίας με τα τατουάζ του Κλάους. Όχι, το ένα μοναδικό του “χρέωμα” ήταν και παραμένει η περσινή διαμάχη του με τον Άγγελο Αναστασιάδη. Από αυτό ξεκίνησαν όλα, από τότε αποτελεί “κόκκινο πανί”, προφανώς για την “Αγγελική” μερίδα του κόσμου. Φτάνει όμως αυτό; ΟΧΙ.
Αν ο Τζαβέλλας την περσινή σεζόν έδωσε αφορμές, φέτος αποτελεί έναν από τους πιο σταθερούς σε απόδοση παίκτες του ΠΑΟΚ. Ιδανικό εργαλείο για τον Τούντορ και το σύστημα που παίζει, ουσιαστικός στο παιχνίδι του, με λιγότερα νεύρα και λιγότερες φανφάρες. Ένας παίκτης Έλληνας, διεθνής, σε εξαιρετική ηλικία και με ηγετική φυσιογνωμία μέσα στο γήπεδο. Προφανώς λοιπόν, ο Τούντορ δεν του έδωσε χθες τυχαία το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Κι αν θέλουν κάποιοι να δημιουργήσουν πρόβλημα, εκεί που δεν υπάρχει, ας ψάξουν αλλού. Υπάρχουν τόσες καλές αφορμές άλλωστε…
ΥΓ. 1 Θα ήταν αφελές να βγάλει κανείς ουσιαστικά συμπεράσματα από το χθεσινό ματς, όσο ενθουσιώδη κι αν μπορούν να γίνουν αυτά. Ακόμα κι ο ίδιος ο Τούντορ, προς τιμήν του, μίλησε για την εμφανή διαφορά δυναμικότητας των δυο ομάδων. Παίκτες παροπλισμένοι ή υπό αμφισβήτηση πήραν ψυχολογία αλλά μέχρι εκεί. Στα… ζόρια θα φανεί αν αυτό θα έχει συνέχεια.
ΥΓ. 2 Ένα 15λεπτο -τότε, με την Ξάνθη- έφτανε για να φανεί πόσο ξεχωρίζει η ποιότητα του Τσίμιροτ στα χαφ. Χθες, στο πρώτο του ολόκληρο ματς, ήρθε απλά η επιβεβαίωση. Σίγουρα δεν ήταν τρελός ο τεχνικός του ΠΑΟΚ που τον περίμενε πως και πως…
Επικοινωνία στο…
Facebook: Thodoros Hastas
Twitter: ThodorosHas
