Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έχει πει κάτι πολύ πετυχημένο: “η επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου”. Αυτό ταιριάζει γάντι στον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟΚτσή που ζει από στιγμές και μεγαλώνει από αυτές. Στιγμές όπως αυτή στο Ντόρτμουντ για παράδειγμα. Και την Τετάρτη λίγα 24 ώρα, μετά από άλλη μία δύσκολη ημέρα στην Λιβαδειά, ο ΠΑΟΚτσής βρήκε την ευκαιρία να χαμογελάσει και να κρατήσει, τον ενθουσιασμό του για την ομάδα του. Το μπασκετικό τμήμα, του έδωσε μία σημαντική χαρά και φώναξε ότι είναι ΕΔΩ, σε μία εποχή που ο κάθε φίλαθλος του Δικεφάλου γλυκοιτάει τον τελικό και θέλει αν πάει εκεί η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου, να πάει με τα “γκατς” που έδειξε στα τελευταία της ματς, έτσι ώστε να μην πάει μόνο για το… πανηγύρι, αλλά να δείξει τα δόντια της στον τελικό, όπως το έκανε απέναντι στον Παναθηναϊκό και ας έχασε στο τέλος.
Νομίζω ότι η διαφορά του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ με τον μπασκετικό, είναι πως ο μπασκετικός γουστάρει αυτό που είναι και αυτό που δημιουργεί, σε αντίθεση με τον ποδοσφαιρικό, που δεν… χωράει στα ρούχα του. “Επιτυχία είναι να σ’ αρέσει ο εαυτός σου, να σ’ αρέσει αυτό που κάνεις και να σ’ αρέσει ο τρόπος που το κάνεις”, είχε πει μία ποιήτρια και η ομάδα του Μαρκόπουλου, γουστάρει αυτό που κάνει και παρά τα πολλά εμπόδια, τις δυσκολίες και τις ήττες, κάτι μου λέει πως για άλλη μία φορά, θα έχει μία πετυχημένη χρονιά.
Τον δρόμο του βρίσκει και το βόλεϊ, με την επιστροφή Καλμαζίδη να έχει αλλάξει τα δεδομένα και να έχει φέρει στην ομάδα, ξανά την αίσθηση της υπεροχής, ενώ το χάντμπολ θα υπερασπιστεί το περσινό του νταμπλ.
Ο ΠΑΟΚτσής σε εποχές που το ποδόσφαιρο ψάχνει να βρει την χημεία του, για να βγάλει την δυναμική, που κρύβουν τα χρήματα του μεγαλομετόχου του, είναι στην ευχάριστη θέση να γεύεται όμορφες στιγμές από το χάντμπολ, το βόλεϊ και τώρα το μπάσκετ, την στιγμή που η νίκη στο Ντόρτμουντ και τα χαμόγελα πολλών μικρών παιδιών, που βρέθηκαν στην Γερμανία αλλά και άλλων που είδαν το ματς στην τηλεόραση να είναι απόδειξη πως ο ΠΑΟΚ, έχει ανάγκη και άλλες τέτοιες σπουδαίες βραδιές.
Το Κύπελλο πρέπει πάση θυσία να γίνει μεγάλος στόχος. Τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στο μπάσκετ. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από “στιγμές” αλλά και από τελικούς και κούπες.
Ετσι λοιπόν, ο ΠΑΟΚτσής πρέπει να γίνει μία γροθιά. Στις ήττες να συσπειρώνεται ακόμα περισσότερο, έτσι ώστε να κερδίσει κάτι από όλο αυτό. Γιατί φέτος κάτι μου λέει ότι στο τέλος θα ζήσουμε κάτι μεγάλο. Άλλωστε, μέχρι πριν δύο εβδομάδες, το μπάσκετ κάποιοι το είχαν ξεγραμμένο και στο Ντόρτμουντ οι περισσότεροι φοβόμασταν μην γυρίσουμε πίσω με βαρύ σκορ. Ο ΠΑΟΚ όμως γουστάρει να μας εκπλήσσει. Και κάποιες φορές και με θετικό τρόπο…
