Μεγάλη συζήτηση γίνεται από την αρχή της χρονιάς, σχετικά με το αν και κατά πόσο ο ΠΑΟΚ είναι καλύτερος ή χειρότερος, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια κι ίσως αυτές οι ημέρες (παρ’ ότι ακολουθεί ο αγώνας της χρονιάς με το Φάρο για τα ημιτελικά του Κυπέλλου) δίνουν την ευκαιρία για κάποιους προβληματισμούς.
Η αλήθεια είναι, ότι η προετοιμασία του καλοκαιριού αλλά και η έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων βρήκαν την ομάδα χωρίς κάποιον Αμερικανό, ενώ η ταυτόχρονη ισχυροποίηση των ΑΕΚ και Άρη δημιούργησε ανησυχία στον κόσμο, ο οποίος αντιλήφθηκε, ότι η 3η θέση θα είναι πια δύσκολη υπόθεση κι ότι ο Δικέφαλος μένει πίσω…
Παρά την έλευση του Κώστα Βασιλειάδη, του τελευταίο μεγάλου καλαθοσφαιριστή που βγήκε μέσα από τα “σπλάχνα” του ΠΑΟΚ και του οποίου η παρουσία για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος είναι πολυτέλεια, η σεζόν δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο και παρά τις εκτός έδρας ήττες στα ντέρμπι από ΑΕΚ και Άρη που μπορεί να θεωρηθούν εντός προγράμματος, η νίκη της Κηφισιάς στο “Παλατάκι” ήταν ένα μεγάλο σοκ, που χρόνια είχε να συμβεί…
Και πάλι, όμως, και παρά τις δυσκολίες, ο Δικέφαλος άγγιξε το θαύμα κόντρα στον Ολυμπιακό (σε εκείνο τον αγώνα ο ΠΑΟΚ αγωνίστηκε ακόμη και χωρίς τον Μπάλαμπαν) στο “Παλατάκι” κι εκεί που φαινόταν ότι η χρονιά μπορεί να πάει χαμένη, ήρθε η συμφωνία με τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, η οποία άλλαξε τελείως το σκηνικό. Οι νίκες άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη κι η πρόκριση στους “32” του Eurocup έφερε ευφορία.
Πάντως για να τα λέμε όλα, οι ιθύοντες της ομάδας θα περίμεναν σίγουρα περισσότερα από τον Ούρος Ντούβνιακ, ο οποίος έχει πια την εμπειρία να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ασπρόμαυρων, αφού είχε αγωνιστεί στην ομάδα και το 2011-2012, ενώ πέρασε κι από ομάδες υψηλού επιπέδου για δεδομένα Basket League και συγκεκριμένα, από Πανιώνιο, Ρέθυμνο και Κηφισιά. Ωστόσο, ακόμη δεν έχει δείξει τα αναμενόμενα…
Η επιλογή του Ουίλιαμ Χάτσερ, παρ’ ότι κάποιοι “ειδήμονες” βιάστηκαν να την καταδικάσουν, λειτουργεί καταλυτικά στην αγωνιστική ανάκαμψη της ομάδας, αφού ο Αμερικανός μοιάζει “μεταμορφωμένος”, σε σύγκριση με το προηγούμενο πέρασμά του από την Πυλαία, ενώ και ο Μιλένκο Τέπιτς (του οποίου η ποιότητα είναι αδιαμφισβήτητη) ανεβάζει συνεχώς στροφές και δίνει πολύτιμες λύσεις, σε μια περίοδο, που είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο.
Εφόσον, μάλιστα, η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου κάνει αυτό που πρέπει στην αναμέτρηση με τον Φάρο και εξασφαλίσει το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό Κυπέλλου (ο οποίος πιθανότατα να διεξαχθεί στην Ξάνθη), τότε οι προοπτικές για τη συνέχεια θα είναι ακόμη καλύτερες. Η παραμονή του “big Σόφο” είναι μεγάλη υπόθεση για τη συνέχεια και τα μεγάλα παιχνίδια που ακολοθούν στο Eurocup με ομάδες επιπέδου Euroleague (Βαλένθια και Λιμόζ) ανεβάζουν το ενδιαφέρον.
Εν κατακλείδι, ίσως τα πράγματα να είναι και καλύτερα από τα προηγούμενα χρόνια, πάντως σίγουρα υπάρχουν περισσότερες προοπτικές. Μακάρι να το συνειδητοποιούσε αυτό και το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου κι όχι μόνο οι 600-700 πιστοί, που δίνουν το “παρών” σε κάθε αγώνα…
