Από την αρχή της σεζόν και ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έχουμε γίνει μάρτυρες των μάλλον πρωτοφανών επαίνων που ακούμε από τον Ίγκορ Τούντορ για κάθε πιθανή και απίθανη ομάδα που έχει αντιμετωπίσει. Σύμφωνα με το λόγια του, η εικόνα του ΠΑΟΚ στο εκάστοτε ματς επηρεάζεται από τις αρετές των αντιπάλων, ακόμα και αν αυτοί λέγονται Καλλονή, Λεβαδειακός, ΠΑΣ Γιάννενα και ούτω καθεξής. “Μερικοί δεν καταλαβαίνουν ότι και οι άλλες ομάδες παίζουν μπάλα και έχουν αξιόλογους παίκτες” είναι η μόνιμη επωδός του. Στο ελληνικό πρωτάθλημα. ΝΑΙ, σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα.
Πέραν από την προφανή “κάλυψη” του εαυτού και της δουλειάς του που προσφέρουν αυτές οι διαπιστώσεις, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι όλο αυτό έχει να κάνει με την παντελή άγνοια της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας και το ρόλο του ΠΑΟΚ μέσα σε αυτήν. Ένας ΠΑΟΚ που έχει το δεύτερο μεγαλύτερο μπάτζετ και μια “βαριά” φανέλα που δεν αντέχει σε τέτοια αντιμετώπιση αγώνων.
Κι όταν, με αυτό το ρόστερ -που δεν του κάνει αλλά για την Ελλάδα και σε σχέση με τους υπόλοιπους είναι μια χαρά- φοβάσαι τους μικρούς και τους μεσαίους, φαντάσου τι γίνεται με τους πιο μεγάλους, τουλάχιστον κατ’ όνομα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, όπως είπε μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, οι νεαροί παίκτες του, έδειξαν υπερβολικό σεβασμό στον αντίπαλο τους. Ποιος όμως του παρέταξε με τρία αμυντικά χαφ, ποιος τους είπε να βρίσκονται και οι 11 πίσω από τη γραμμή του κέντρου, όπως έγινε στο πρώτο ημίχρονο; Και στο κάτω κάτω της γραφής, πόσοι από αυτούς ήξεραν τι σημαίνει ΑΕΚ, η οποία μέχρι πέρσι βρισκόταν στις χαμηλότερες κατηγορίες;
Είναι εύκολο να πεις, όπως έκανε ο Κροάτης στη συνέντευξη τύπου, ότι η ΑΕΚ είχε το πρώτο ημίχρονο, και ο ΠΑΟΚ το δεύτερο. Το δύσκολο είναι να εξηγήσεις το λόγο. Και είναι δύσκολο γιατί ο λόγος είναι ο εαυτός σου. Στην επανάληψη άλλωστε, οι παίκτες δεν αποφάσισαν ξαφνικά να φανούν… ασεβείς στον αντίπαλό τους, αλλά έπαιξαν πιο ορθολογικά, κράτησαν την μπάλα, έψαξαν το γκολ. Οι αμυντικοί της ΑΕΚ είχαν έναν παίκτη όπως τον Μπερμπάτοφ να ασχοληθούν (“η είσοδος του από μόνη της, μας δημιούργησε νευρικότητα” σχολίασε σχετικά ο Πογιέτ μετά το ματς). Κι όχι τον Τζιόλη του οποίου η θέση είναι καμιά 40 μέτρα πιο πίσω…
Άκουγα μετά το τέλος του ντέρμπι, ρεπόρτερ της ΑΕΚ να αναρωτιούνται: “είναι δυνατόν ο Μπερμπάτοφ να βρίσκεται στο ελληνικό πρωτάθλημα και να μην παίζει;”. Και τι να τους εξηγήσεις…
Μπορώ να δεχτώ ότι ο Τούντορ θέλει να δείξει ότι δεν υπολογίζει από ονόματα όταν δεν κάνουν αυτό που ο ίδιος χρειάζεται μέσα στο γήπεδο. Μπορεί να θέλει να δείξει ότι δε φοβάται. Ας το δείξει όμως και σε άλλους τομείς της προπονητικής του πρακτικής. Ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να παράγει ποδόσφαιρο, ακόμα και χωρίς αυτό το περιβόητο 10αρι που “θα αλλάξει την ομάδα 20-30%”. Οι άλλοι ποιον έχουν δηλαδή; Τον Οζίλ; Δεν έχει ο ΠΑΟΚ τα εργαλεία να παίξει μπάλα; Και πώς το έκανε τους πρώτους 1-2 μήνες της σεζόν;
Όσο ο Τούντορ φοβάται, έχει άγχος για τη δουλειά του ή για το αν θα υπάρχει επόμενη μέρα για αυτόν στον ΠΑΟΚ, τόσο δε θα υπάρχει ΠΑΟΚ. Η πυγμή δε αποδεικνύεται αφήνοντας στον πάγκο του Μπερμπάτοφ, αλλά με τη μετάδοση της στην ομάδα και τον τρόπο παιχνιδιού της.
Αλλιώς, όποιος φοβάται, πάει και κοιμάται…
Επικοινωνία στο…
Facebook: Thodoros Hastas
Twitter: ThodorosHas
