Ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να αφήσει πίσω του τα αίσχη του «Καραϊσκάκης» και να κοιτάξει μπροστά.
Τα όσα συνέβησαν στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό καταγράφηκαν στην ιστορία που κάποια στιγμή (δεν είναι μακριά) θα θυμόμαστε ως τις πιο μαύρες μέρες του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Δημητρόπουλος εξασφάλισε το σήμα του διεθνούς (ο Τουμπακάρης έκανε μια καλή αρχή αλλά έχει ψωμιά ακόμα για να θεωρηθεί ικανό μέλος του συστήματος και να… προαχθεί) και η ζωή συνεχίζεται.
Όλη η Ελλάδα είδε και αναγούλιασε. Όσοι έχουν ήσυχη την συνείδηση τους (στους επαγγελματίες του χώρου μου αναφέρομαι) πήραν θέση κατακεραυνώνοντας το σύστημα που διαλύει το ποδόσφαιρο, οι υπόλοιποι είτε γιατί σιτίζονται είτε γιατί περιμένουν την σειρά τους στην… επετηρίδα σιτισμού, έκαναν το άσπρο μαύρο για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Ο κόσμος είδε και έκρινε. Καταδίκασε για άλλη μια φορά όσους πιστοί στο μεγάλο αφεντικό, επιμένουν να ακολουθούν ως κωπηλάτες σε γαλέρα, τις προσταγές αυτού που κρατά στα χέρια του το μαστίγιο. Τα χειρότερα γι αυτούς θα έρθουν όταν κάποτε η γαλέρα βουλιάξει (γιατί θα βουλιάξει) και τους παρασύρει στον πυθμένα της πλήρους απαξίωσης όπου θα ζήσουν τα υπόλοιπα χρόνια του βίου τους.
Ο ΠΑΟΚ έχει μπροστά του ένα παιχνίδι Κυπέλλου που δεν χωρά αστεία. Μπορεί το 1-1 του αγώνα στη Νέα Σμύρνη να δίνει τον τίτλο του φαβορί στον Δικέφαλο αλλά ολ΄ αυτά είναι θέματα συζήτησης μέχρι την σέντρα του επαναληπτικού. Οι εποχές που οι φανέλες κέρδιζαν τα παιχνίδια, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το επιβεβαίωσε ο αποκλεισμός του Παναθηναικού από τον Ατρόμητο Αθηνών.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Κώστα Βασιλόπουλου ΕΔΩ
