“Φιλοξενούμενος» λοιπόν ο Ιβάν Σαββίδης στην Ελλάδα. «Φιλοξενούμενοι» και οι εκατοντάδες χιλιάδες που εγκαταστάθηκαν σ΄ αυτή την χώρα, ερχόμενοι ως πρόσφυγες από τις αλησμόνητες πατρίδες. «Φιλοξενούμενοι» όσοι δούλεψαν σκληρά γι΄ αυτό τον τόπο και πότισαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους την γη που τους παραχωρήθηκε συνεισφέροντας στην άνθιση της ελληνικής οικονομίας και την αξιοποίηση απέραντων εκτάσεων που μετατράπηκαν σε μικρούς γεωργικούς παραδείσους.
«Φιλοξενούμενοι» όσοι έφτασαν μισοπεθαμένοι από εξάντληση, αρρώστιες και κακουχίες από τον Πόντο, την Μικρά Ασία και όπου αλλού υπήρχε ελληνισμός που ανθούσε και ξεριζώθηκε. «Φιλοξενούμενοι» όσοι έστησαν σπιτικά σε κάθε γωνιά, σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας και με τίμιο τρόπο έβγαλαν το ψωμί τους και σήκωσαν στους ώμους τους μια χώρα που τόσο μεγάλη ανάγκη από παραγωγικά χέρια και παραγωγικά μυαλά.
«Φιλεξενούμενοι» οι Πόντιοι οι Μικρασιάτες και όλοι όσοι επέστρεψαν στην πατρίδα και με όλες τους τις δυνάμεις δούλεψαν επί δεκαετίες για να αποκτήσουν ένα όνομα και μια περιουσία (μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία) για να αφήσουν κληρονομιά στα παιδιά τους μαζί με τις αναμνήσεις τους από τις αλησμόνητες πατρίδες.
Είμαστε όλοι «φιλοξενούμενοι» αλλά όχι ανεπιθύμητοι. Δεν είμαστε δαχτυλοδειχτούμενοι. Δεν κουβαλάμε την στάμπα της εγκληματικής οργάνωσης. Δεν μας βαραίνει η καταστροφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν μας φτύνουν και προσποιούμαστε ότι βρέχει. Δεν κοροϊδέψαμε κανέναν και δεν στερήσαμε κανενός τη χαρά και την επιτυχία.
«Φιλοξενούμενοι» με το κεφάλι ψηλά και την ψυχή μας γεμάτη περηφάνια γι αυτά που πρεσβεύουμε, για την πολιτιστική μας κληρονομιά, για το ήθος μας, για το ήθος των προγόνων μας. Περήφανοι για όσα κατάφεραν οι παππούδες και οι πατεράδες που έφτασαν στην Ελλάδα με ένα κάρο δυο βόδια και στην καλύτερη περίπτωση ένα δυο εργαλεία για να οργώσουν την γη και να θρέψουν την φαμίλια τους.
