Προσωπική μου γνώμη είναι, πως το μεγαλύτερο όπλο του Βλάνταν Ίβιτς για να πετύχει στον πάγκο του ΠΑΟΚ είναι η σοβαρότητα του. Ο Σέρβος σε αντίθεση με τον προηγούμενο τεχνικό του Δικεφάλου, είναι πάνω απ΄ όλα σοβαρός.
Αυτός είναι ο χαρακτήρας του. Πάντα έλεγε λίγα λόγια, δημόσια πάντα απέφευγε τις φαρφάρες αλλά και τα… κρύα αστεία. Όσο ήταν ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής της Κ20 (με την οποία έχει κατακτήσει πρωτάθλημα) άφηνε τα λόγια στην άκρη και ήταν κυρίως των πράξεων. Λόγω του χαρακτήρα του, εμπνέει τον σεβασμό όλων. Θεωρώ ότι αυτό το χαρακτηριστικό του, η σοβαρότητα δηλαδή, είναι το πιο σημαντικό στοιχείο που διαθέτει για αυτόν τον ΠΑΟΚ. Μπορεί δηλαδή να κατέχει το ποδόσφαιρο, να αποδειχθεί ο καλύτερος στην τακτική, στις μεθόδους προπονήσεις κτλ, αλλά την δεδομένη στιγμή, το μεγάλο όπλο του και αυτό που βοηθάει τον ΠΑΟΚ ΣΗΜΕΡΑ νομίζω πως είναι η σοβαρότητα.
Στα δικά μου μάτια η ομάδα έχει και ποιότητα και καλούς χαρακτήρες και σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όμως ήταν ασόβαρη κάτι για το οποίο μεγαλύτερη ευθύνη έχουν ο Ίγκορ Τούντορ και οι βοηθοί του. Ο Κροάτης είχε προοπτικές αλλά ήταν αφελής , μία αφέλεια που μετέφερε στην ομάδα, η οποία δεν θέλει και πολύ για να λοξοδρομήσει, όχι ο ΠΑΟΚ, όλες οι ομάδες και όλα τα αποδυτήρια του κόσμου. Αυτή η αφέλεια σε συνδυασμό με τον εγωισμό που είναι λογικό να έχει ένας άνθρωπος που έπαιζε στην Γιουβέντους , ήταν κατά την γνώμη μου η αιτία, που ο Κροάτης έφυγε ως αποτυχημένος. Αντίθετα ο Βλάνταν Ίβιτς από τις πρώτες του αποφάσεις μόνο αφελής δεν δείχνει. Ενώ λοιπόν ο Τούντορ ερχόμενος στον ΠΑΟΚ, δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο δίπλα του, που να ξέρει τον ΠΑΟΚ και την ελληνική πραγματικότητα, με τους βοηθούς του να είναι ακόμα πιο αφελείς από τον ίδιο ( για παράδειγμα στην αρχή δεν έκαναν σκάουτινγκ τις αντίπαλες ομάδες στην Ελλάδα δεν πηγαίναν να παρακoλουθήσουν τους αγώνες παρά μόνο μέσω video. Άλλαξαν απόφαση όταν άρχισαν οι ήττες), ο Βλάνταν Ίβιτς πήρε μαζί του, όλους τους συνεργάτες του από την οικογένεια του ΠΑΟΚ.
Ο ένας βοηθός του Σέρβου, είναι ο Μίροσλαβ Σνάουτσνερ, o άλλος ο Γρηγόρης Καβαλιεράτος. Έκανε πρώτο γυμναστή τον Δημήτρη Δανιηλίδη και φυσικά κράτησε τον γιατρό, Γιάννη Ράλλη, τον οποίο εμπιστεύεται πλήρως καθώς τον είχε πολλά χρόνια ως παίκτης ενώ βρήκε ως τιμ μάνατζερ τον Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο με τον οποίο ήταν άμεσοι συνεργάτες όλα αυτά τα χρόνια και ο άνθρωπος που έφερε στον ΠΑΟΚ όταν ήταν ακόμα παιδιά, αρκετούς από τους παίκτες που παίζουν τώρα στην πρώτη ομάδα . Όλοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά τους περισσότερους ποδοσφαιριστές, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους όπως και τα κουσούρια (και πως εμφανίζονται αυτά) των αποδυτηρίων. Να θυμίσω ότι ούτε ο Γεωργιάδης ακολούθησε αυτή την τακτική, αφού τις δύο φορές από τις τρεις που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία, είχε για βοηθό άνθρωπο, που δεν γνώριζε προσωπικά τους ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου. Αυτοί του Ίβιτς έχουν μεγαλώσει αυτά τα παιδιά, που φορούν τώρα την ασπρόμαυρη φανέλα.
Kυριότερο; μιλάει με όλους αυτούς για τα θέματα που απασχολούν τον ΠΑΟΚ, όχι τώρα αλλά εδώ και χρόνια. Αντίθετα ο Κροάτης έδειχνε πολύ μόνος, αφού οι βοηθοί του έμοιαζαν… αλλού. Αυτό που με πείραζε περισσότερο ήταν ότι τόσο ο πρώην τεχνικός όσο και οι συνεργάτες του, υποβάθμιζαν τον ΠΑΟΚ κάτι που δημόσια φαινόταν με τις δηλώσεις τους αλλά και στο γήπεδο, αφού η ομάδα παρόλο που έχανε σερί αγώνες λειτουργούσε σαν να… μην συνέβαινε και τίποτα!
Από εκεί και πέρα ο Ίβιτς δεν έχει χρόνο, ούτε πολλούς παίκτες, ούτε προετοιμασία, ούτε τίποτα άλλο, εκτός από αυτή την ΠΑΟΚτσήδικη οικογένεια που είναι γύρω του αλλά και την γνώση της ομάδας και όσων έχει ο ίδιος μάθει στον ΠΑΟΚ αλλά και όσα διδάσκει τόσο καιρό.
Στο Αγρίνιο ο ΠΑΟΚ έδειξε τα πρώτα σημάδια της σοβαρότητας Ίβιτς. Έπαιξε με κανονική διάταξη, με φυσιολογική ενδεκάδα και μέσα στο γήπεδο, κάθε άλλο παρά αφελής ήταν. Φυσικά δεν θα γίνει από την μία στιγμή στην άλλη ο ΠΑΟΚ ομαδάρα, αλλά αν καταφέρει να κάνει τα φυσιολογικά τότε η χρονιά ίσως σωθεί. Για μένα επιτυχία θα είναι αν ο Δικέφαλος μπορέσει στο τέλος της σεζόν να έχει έναν κορμό (κάτι που δεν κατάφερε να βρει όλη την χρονιά ο πρώην τεχνικός), να καταφέρει να δείξει ένα αξιοπρεπές πρόσωπο και να κερδίσει ποδοσφαιριστές έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα για την νέα σεζόν, να πάει για συγκεκριμένες μεταγραφικές κινήσεις σε αριθμό, θέσεις και χαρακτηριστικά. Αν αυτή την φορά, δεν “καούν” για άλλη μία χρονιά αρκετοί παίκτες που αξίζουν, αλλά φθείρονται λόγω της αποτυχίας της oμάδας, τότε ο Δικέφαλος θα έχει τις προοπτικές να πετύχει όσα θέλει στο μέλλον. Διότι μετά o ΠΑΟΚ, θα θέλει απλά λίγους αλλά σπουδαίους ποδοσφαιριστές, που θα μπορέσουν να κάνουν την διαφορά, και να αλλάξουν επίπεδο τον Δικέφαλο.
