Γεια χαρά σας. Λυπάμαι βαθιά, πολύ βαθιά, έως άπατα. Τόσο βαθιά λέμε, που ακόμα κι αυτός ο μέγας Κουστό, αν ζούσε, θα σταματούσε απογοητευμένος τις καταδύσεις και θα ασχολιόταν με την εκτροφή του θαλάσσιου ελέφαντα… Βερολίνους Βερολίνους (κατά το Μονάχους Μονάχους, που παρεμπιπτόντως είναι ο θαλάσσιος ελέφας που στο τέλος νικά και προκρίνεται σε κάθε ματς, έστω και στην παράταση) Λυπάμαι τόσο, γιατί πέταξα σχεδόν 40 χρόνια στην αγαπημένη μου Σαλονίκη, χωρίς να έχω επισκεφτεί αυτό το τρομερό θαύμα της φύσης:
Τον… Μέλανα δρυμό του Καρατάσου! Εκεί όπου τα πυκνά θεόρατα δέντρα, δεν αφήνουν τις παιχνιδιάρες αχτίδες του ηλίου να διαπεράσουν την πυκνή τους βλάστηση και το έδαφος παραμένει παρθένο και ανέγγιχτο, γιατί ποτέ δεν το έχει δει το φως της πλάσης. Εκεί, όπου ατίθασοι και άγριοι κένταυροι, (δηλαδή άλογα με… κέρατο, γιατί προφανώς έκανε κουτσουκέλα η σύντροφος αλόγα τους), τρέχουν αχαλίνωτα και η ξέπλεκη χαίτη τους ανεμίζει σαν αυτήν του Μάριο Κέμπες στο Μουντιάλ του ‘78 ένα πράμα. Ναι είναι αυτό το δάσος του Καρατάσου, όπου γυρίστηκε εξολοκλήρου ο «Ταρζάν» με τον Τζόνι Βαϊσμίλερ, που είναι και λίγο συνάδελφος με τον σύγχρονο αγχωμένο Έλληνα, γιατί όπως και ο Ταρζάν, έτσι κι εμείς είμαστε συνεχώς στην..Τσίτα!
Ναι λοιπόν, είναι το ίδιο δάσος αυτό του Καρατάσου, όπου γυρίστηκε και ο «Ναυαγός», όταν ο Τομ Χανκς μιλούσε στην μπάλα. Όχι μεταφορικά, όπως λέμε «πω πω ο Μπερπάτοφ, της μιλάει της μπάλας», αλλά κυριολεκτικά. Μάλιστα ο Ναυαγός, κατάφερε και να μαλώσει μαζί της καθότι η στρογγυλή θεά, είναι γένους θηλυκού. Άσε που μετά από λίγο καιρό χώρισαν κιόλας, γιατί η σχέση του με την μπάλα… ξεφούσκωσε! Ναι, είναι το ίδιο δάσος αυτό του Καρατάσου, που ήταν η πρώτη έδρα της Νότινχαμ… Φόρεστ! Άσε που ο μύθος λέει, ότι εκεί είναι τα πραγματικά Χίλια Δέντρα και όχι εκεί που νομίζουμε ότι είναι. Όλο και κάποιο… πουλί που τρέμει, θα τα μέτρησε, ε; Ναι, είναι αυτό το ίδιο δάσος στο Καρατάσου όπου η κοκκινοσκουφίτσα πήρε καλάθι και… φάουλ. Τελικά υπέγραψε συμβόλαιο με τους Ήλτεξ Λύκους, αλλά την… έφαγε ο προπονητής. Είναι το ίδιο δάσος αυτό του Κσρατάσου, όπου η Χιονάτη έπαιξε ένα 3-5-2 με τους νάνους, τους οποίους προσπάθησε να ψηλώσει, ταΐζοντας τους φασόλια… γίγαντες!
Κι αν λέω, αν, όλα τα παραπάνω ασυνείδητοι καταπατητές κι άκαρδοι εχθροί της άγριας μητέρας φύσης, δεν άγγιξαν έστω μια ευαίσθητη χορδή της ψυχούλας σας, τότε μάθετε λοιπόν πώς, ναι, αυτό είναι το δάσος στο οποίο ο Τσάκ Νόρις έχει το… γενεαλογικό του δέντρο! Άσχετη απορία: Πού ήταν τόσα χρόνια που ρημάζει και ερημώνει το Καρατάσου, όπως και λίγο παρακάτω το Παύλου Μελά, αυτοί οι οποίοι ξαφνικά τώρα μιλάνε για… πνεύμονα, σπλήνα και συκώτι πρασίνου που και καλά θα χαθεί; Έχουν πάει ποτέ τους στο μέρος ή βλέπουν το αρωματικό δεντράκι στον καθρέφτη του αυτοκινήτου και το περνάνε για φύση; Τελευταία φορά που υπήρχε δάσος στο Καρατάσου, η Νεκρά Θάλασσα ήταν ακόμα… άρρωστη!
Γιατί περισσότερα δέντρα (χριστουγεννιάτικα) βλέπεις στα σκουπίδια μετά τις γιορτές παρά στο Καρατάσου αν πας τώρα. Και ποιος τους είπε ότι δε θα προβλεφθούν και χώροι πρασίνου και πάρκα και παιδικές χαρές και και και αν αποφασίσει ο λαός του ΠΑΟΚ πως πάμε για Πολιτεία ΠΑΟΚ εκεί στο Καρατάσου; Α, τώρα που το θυμήθηκα. Έμαθα γιατί ο Τούντορ δεν μπορούσε να βρει ένα μόνιμο σχήμα τόσους μήνες. Απλά, επειδή έψαχνε να βρει σ’ αυτό το δάσος του Καρατάσου τον… κορμό της 11άδας! Α μια και τον έφερε η κουβέντα στον τραγικό Κροάτη (στην Μπουντεσλίγκα σίγουρα είναι Κολονία που έχει για σήμα τον… τράγο). Έφυγε λοιπόν ο Τούντορ και στο γήπεδο-θάλασσα του Αγρινίου έπεσαν οι μάσκες. Μαζί και οι αναπνευστήρες με τα βατραχοπέδιλα! Και με τόσες λίμνες στο γήπεδο του Παναιτωλικού, φυσικά κανένας παίκτης του ΠΑΟΚ δεν κινήθηκε σε…ρηχά νερά! Με τόσο νερό παντού όλοι οι παίκτες μας… έπιναν νερό στο όνομα του Ίβιτς!
Όταν έβαλε τον Κοροβέση, είχε παντού μισό μέτρο νερό μέσα στο γήπεδο. Αυτό είναι που λέμε, τον ρίχνει κατευθείαν στα…βαθιά! Άσε που φοβήθηκα μην πνιγεί πουθενά, μια και ο ταλαντούχος αριστερός μπακ χαφ δεν είναι και το πρώτο μπόι. Και πήρα μια τρομάρα, ειδικά όταν ο σπίκερ είπε μετά το πολύ ωραίο γκολ του, «ο Κοροβέσης… πνίγεται στις αγκαλιές των συμπαικτών του»! Σε ένα τέτοιο γήπεδο θάλασσα, ο Βλάνταν είχε την ευκαιρία να δει με την πρώτη οι παίκτες του, τι… ψάρια πιάνουν! Με τέτοια νεροποντή, έπαιζε κι ένας… Χαντάκης στον Παναιτωλικό. Φαντάζομαι ερώτηση: «Πώς νιώθετε κύριε Χαντάκη μετά το ματς;» «Νιώθω… πλημμυρισμένος από πολλά συναισθήματα»!
ΥΓ: Μπορεί να πέρασαν μέρες από τη συνεδρίαση της Σούπερ Λιγκ αλλά ακόμα κάτω όλοι συζητάνε ότι ο ΠΑΟΚ με Ιβάν επιτέλους είχε πρόεδρο με… αρχή διαλόγου!
Ζ.Μ.Σ.
