Για άλλη μία φορά, η ομάδα βόλεϊ καταφέρνει να γεμίσει το Παλατάκι και αποδεικνύεται πόσο μεγάλη ανάγκη έχει ο ΠΑΟΚ ως σωματείο τις επιτυχίες. Ο Δικέφαλος έχει φτάσει σε κρίσιμο σημείο.
Από το 2003 που οι ασπρόμαυροι πήραν το Κύπελλο έχουν περάσει 13 χρόνια και σε αυτά ο ΠΑΟΚ έχει μηδέν τίτλους σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, τα δύο κορυφαία ομαδικά αθλήματα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Η απαξίωση έρχεται, η απογοήτευση μεγαλώνει και η αδιαφορία. Πέφτει ο πήχης των απαιτήσεων, οι νεαροί που είναι και η δύναμη του κόσμου, δεν ζουν μεγάλες πραγματικές στιγμές. Διότι παλιότερα όταν το ποδόσφαιρο δεν κέρδιζε, υπήρχε το μπάσκετ να κρατάει την φλόγα του ΠΑΟΚτσή και μετά όταν το μπάσκετ έχασε τα ηνία, υπήρχε το ποδόσφαιρο, με τις δύο κούπες αλλά και αργότερα με την ομάδα του Ζαγοράκη και του Φερνάντο Σάντος. Όμως πλέον ο ΠΑΟΚ έχει μπει σε οριακό σημείο.
Ευτυχώς λοιπόν, που ήρθε το βόλεϊ πέρσι και φέτος να δώσει κάποια χαμόγελα στον κόσμο και ελπίδα για κάτι καλύτερο και στα άλλα αθλήματα. Και μπορεί κάποιοι να χλευάζουν το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚτσής ασχολείται τόσο παθιασμένα με το βόλεϊ αλλά εγώ το βλέπω εντελώς αντίθετα. Άλλωστε και άλλες ομάδες έχουν ακόμα κόσμο, επειδή έτυχε σε κάποιο άθλημα (και όχι το ποδόσφαιρο) πριν πολλά έτη, να έχουν πέντε, έξι, δέκα χρόνια καλή ομάδα.
Γιατί και ο ΠΑΟΚ τώρα που περνάει κρίση στα άλλα ομαδικά αθλήματα να μην μπορεί να γεννήσει ακόμα και νέους φιλάθλους από ένα άθλημα σαν το βόλεϊ; Γιατί άλλωστε να μην μπει στην κουλτούρα του ΠΑΟΚτσή τo συγκεκριμένο άθλημα;
Για αυτά και άλλα πολλά είναι επιτακτική ανάγκη, ο Δικέφαλος να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο την ομάδα του βόλεϊ και την νέα σεζόν. Η οικονομική αλλά και η ψυχολογική ενίσχυση των ανθρώπων της ομάδας από το γεμάτο Παλατάκι, θα είναι σημαντική και μακάρι να πάρει φέτος ο ΠΑΟΚ τον τίτλο για να κρατήσει αυτή την φλόγα αναμμένη.
Την Τετάρτη λοιπόν πρέπει να είναι ξανά όλοι εκεί. Όλοι δίπλα στην ομάδα για να την σπρώξει στον τελικό όλη η οικογένεια του ΠΑΟΚ. Όλοι μία γροθιά. Κάτι που έχουμε καιρό να δούμε…
