Βάζεις κόλα, βάζεις ρούμι, στίβεις λάιμ· Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ το γιόρτασαν με την ψυχή τους και το ήπιαν στην υγεία του! Ένα αυθεντικό κουβανέζικο ποτό για τον Ρολάντο Σεπέδα.
Στις 23 Απριλίου του 2009 ένα από τα αριστουργηματικά ντοκιμαντέρ του ESPN προβάλλεται σε φεστιβάλ κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη. Στην Ελλάδα μπορεί κάποιος μόνο τυχαία να το παρακολουθήσει, όμως η ιστορία ενός ανθρώπου εξόριστου στις Ηνωμένες Πολιτείες για 46 χρόνια δεδομένα θα τον καθηλώσει. Έφυγε σε περίοδο ειρήνης το 1961, για το Μεξικό. Η ελπίδα του ήταν να τον δουν σκάουτερ από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να παίξει επαγγελματικά στο MLB. Εκεί παντρεύτηκε και στη σκέψη του ήταν να επιστρέψει στην Κούβα για το μήνα του μέλιτος με τη σύζυγό του.
«Μην έρθεις σπίτι ακόμα. Περίμενε λίγο να ηρεμήσει η κατάσταση», του γράφει ο πατέρας του σε μια εποχή που ο Φιντέλ Κάστρο – ιδίως μετά την εισβολή της Αμερικής στον Κόλπο των Χοίρων – γινόταν ολοένα και πιο ισχυρός. Το τελεσίγραφο του αριστερού ηγέτη σε όσους αθλητές είχαν μεταναστεύσει ήταν ξεκάθαρο: «Γυρίστε πίσω (σ.σ. και παίξτε ερασιτεχνικά) ή μην γυρίσετε ποτέ». Ο Λουίς Τιάντ επιλέγει να μείνει στην Αμερική, κάνει μια σπουδαία καριέρα ως αριστερόχειρας πίτσερ και το 2007 κατορθώνει με ειδική άδεια να επιστρέψει στην πατρίδα του. Είναι, πλέον, 67 ετών κι έχει 46 χρόνια μακριά από την Αβάνα!
Τέτοιες ιστορίες μεγάλωσαν γενιές. Ιστορίες αθλητών που αυτομολούσαν σε χώρες του εξωτερικού προκειμένου να εκμεταλλευτούν το ταλέντο τους και να κάνουν μια καριέρα ανάλογη με το χάρισμά τους. Σχεδόν εκατό παίκτες πήγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες κι έπαιξαν στην επαγγελματική λίγκα του baseball, το πλέον δημοφιλές άθλημα στην Κούβα. Ο Ρολάντο Σεπέδα δεν εξαιρούταν του κανόνα. Με το μπαστούνι και το γάντι μεγάλωσε στη γειτονιά του Καμπαϊγκουάν, μια περιοχή στην κεντρική Κούβα, διάσημη για τα πούρα της και φυσικά για την ομάδα μπέιζμπολ του Σάνκτι Σπιρίτους.
Το πρόβλημα ήταν στο dna του. Η μητέρα του, Μαρία Λουΐζα Αμπρέου, έπαιζε μπάσκετ οπότε σύντομα το μέγεθος του Ρολάντο ξέφευγε των συνηθισμένων. Τον προέτρεψε να ασχοληθεί με το βόλεϊ και οκτώ χρονών έκανε το ντεμπούτο του σε Εθνικούς Σχολικούς Αγώνες. Μέχρι το 2007, όταν ενηλικιώθηκε, είχε κατακτήσει δύο μετάλλια και θεωρούταν ένας από τους πλέον ταλαντούχους παίκτες της γενιάς του. Μια ακόμα γενιά, καταδικασμένη να αμείβεται ερασιτεχνικά και να διακρίνεται μόνο σε διεθνείς αγώνες. Το 2007 κατακτάει την πρώτη θέση στους αγώνες Alba (σ.σ. αγώνες κατά της φτώχειας με συμμετέχουσες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής), όπως και το 2008 στο Παναμερικανικό Κύπελλο.
Παγκόσμιο αστεράκι!
Οι διακρίσεις δεν σταματούσαν για τον Ρολάντο Σεπέδα. Για τρεις συνεχόμενες χρονιές, από το 2006 ως και το 2008, είναι στους δέκα καλύτερους παίκτες της ηλικίας του, ενώ το 2009 αναδεικνύεται ρούκι της χρονιάς στο πρωτάθλημα της Κούβας. Το 2010 το ξεπερνάει και αυτό με τον τίτλο του καλύτερου αθλητή του Σάνκτι Σπιρίτους. Οι εμφανίσεις του στην Μέκκα του βόλεϊ, την Ιταλία, οδηγούν στην Κούβα μέχρι τον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, όπου περνάει αήττητη από τον όμιλο, κερδίζοντας μέχρι και την Βραζιλία!
Ο νεαρός άσος ξεκινάει το τουρνουά εκτός εξάδας, όμως στη διάρκεια κερδίζει ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Καταφέρνει ενίοτε να επισκιάσει ακόμα και τον σπουδαίο Βιλφρέντο Λεόν, αρχηγό της Κούβας στην Ιταλία και αργότερα θύμα του εμπάργκο στην πατρίδα του. Η τιμωρία του Λεόν το 2012 επειδή επέλεγε να παίξει στην Ευρώπη, άνοιξε περισσότερο το δρόμο για τον Σεπέδα και παράλληλα τού έδωσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Ο αμφιδέξιος Ρολάντο, που χρησιμοποιεί επίτηδες μόνο το αριστερό του χέρι στο βόλεϊ, οδηγεί την Κούβα σε επιτυχίες, σε διακρίσεις και στην πραγμάτωση του ονείρου! «Είναι το μεγαλύτερο χρέος που έχω στον εαυτό μου. Να παίξω στην πιο σπουδαίο διοργάνωση που υπάρχει», δηλώνει στο ξεκίνημα της καριέρας του και τον Ιανουάριο του 2016 είναι ο πολυτιμότερος παίκτης σε ένα ιστορικό γεγονός για την Κούβα. Μετά από 16 χρόνια και το Σίδνεϋ, κατακτά την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο με τον Σεπέδα αρχηγό και τον Λεόν να ζητάει πλέον να του επιτραπεί να συμμετάσχει και εκείνος.
Ο αποκαλούμενος Ρονάλντο και Μέσι του παγκοσμίου βόλεϊ αποδείχθηκε ότι βιάστηκε στην απόφαση που πήρε το 2012 να εγκαταλείψει τη χώρα του. Βιάστηκε γιατί ένα χρόνο μετά ερχόταν μια απόφαση σταθμός! Το φθινόπωρο του 2013 επετράπη στους Κουβανούς αθλητές να φύγουν από τη χώρα για να παίξουν επαγγελματικά χωρίς να υπάρχουν, πλέον, κυρώσεις. Υπήρχαν και υπάρχουν περιορισμοί, όμως το εμπάργκο είχε σπάσει. Για τους αθλητές του μπέιζμπολ, του βόλεϊ και του μπάσκετ είχε έρθει μια σπουδαία δικαίωση. Κι αν στην αρχή υπήρχε διστακτικότητα μπροστά στο καινούργιο μέσα στο 2015 θα γίνει το μεγάλο μπαμ, με περισσότερους από 70 αθλητές να υπογράφουν σε διάφορες χώρες του κόσμου!
Ανάμεσα σε εκείνους είναι και ο Ρονάλντο Σεπέδα. Δεν ήταν, όμως, η Γιουντίτ Πουμαριέγκα Λεόν, μια σπουδαία Κουβανή βολεϊμπολίστρια, που τον Αύγουστο του 2013 έχασε τη ζωή της σε τροχαίο! Ήταν μόλις 22 ετών, μεγαλωμένη στην ίδια πόλη με τον άσο του ΠΑΟΚ και για πολλά χρόνια κοπέλα του. Το σοκ για τον Κουβανό ήταν μεγάλο. Μεγαλύτερο από τον τραυματισμό του στους κοιλιακούς που τον κράτησε στην πατρίδα του λίγο περισσότερο απ’ όσο θα ήθελε, αφού υπήρχαν προτάσεις και το 2014. Ταυτόχρονα με την αποθεραπεία του, θα φτιάξει και το σύνδρομο υπέρχρησης στον αριστερό του ώμο ώστε να είναι απολύτως έτοιμος για τα καλύτερα που θα έρχονταν στον δρόμο του.
«Είμαι ευτυχισμένος που θα παίξω στο εξωτερικό και θα κάνω τα πάντα για να πετύχω», έλεγε στους συμπατριώτες του, οι οποίοι με τη σειρά τους προσπαθούν να συνηθίσουν στην καινούργια κατάσταση με τους Κουβανούς αθλητές να έχουν διασκορπιστεί ανά την υφήλιο. Μεξικό, Αργεντινή, Βενεζουέλα, Πόρτο Ρίκο, Ελλάδα, Ιαπωνία, αλλά όχι Ηνωμένες Πολιτείες! Ο Λουίς Τίαντ, που μετά το ντοκιμαντέρ επέστρεψε και πάλι στο σπίτι του στη Φλόριντα, δεν μπορεί ακόμα να νιώθει την ολοκληρωτική αλλαγή. Μπορεί, όμως, να νιώθει σίγουρος ότι κανείς δε θα φύγει από την Κούβα για τρεις μήνες και θα επιστρέψει σε 46 χρόνια!
πηγη: sdna
