Ένα 90λεπτο και κάτι… ψιλά έμειναν για να ολοκληρωθεί η σεζόν για τον ΠΑΟΚ. Μία αναμέτρηση, ένα ντέρμπι, μία Τούμπα με κόσμο μετά από καιρό. Μια χρονιά που ξεκίνησε με φιλοδοξίες, φάνηκε να χάνεται στα μισά του δρόμου και τελικά πάει να “κλείσει” ιδανικά. Θεωρητικά, ο στόχος του Δικεφάλου τον περασμένο Αύγουστο ήταν να πάρει τη θέση που βγάζει στο Champions League. Κάποια στιγμή φάνηκε τόσο μακρινό, που ούτε το συζητούσαμε. Τώρα, μένει ένα… τσακ.
Πριν φτάσουμε στον αυριανό “τελικό”, ας δούμε λίγο τι έγινε χθες στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου ο Δικέφαλος έπαιξε με τον αέρα της καλύτερης ομάδας, ακόμα κι όταν έμεινε με δέκα παίκτες. Δε δικαιούταν να χάσει, ίσως δε δικαιούταν να κερδίσει και τελικά πήρε αυτό που ήθελε. Με τις δυο ομάδες να μοιράζονται δοκάρια, καλές ευκαιρίες, αποβολές και ημίχρονα, η ισοπαλία ήταν το απόλυτα δίκαιο αποτέλεσμα.
Η πίστη και το μέταλλο που έδειξαν χθες, αλλά και σε όλη τη διαδικασία των play off οι ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου, δεν μπορεί παρά να αποτελεί έργο Ίβιτς, ο οποίος πρόλαβε και σουλούπωσε την ομάδα παίζοντας απλά ορθολογικά και μεταδίδοντας μία αύρα ΠΑΟΚ στα αποδυτήρια. Ο Σέρβος πήρε μια ευκαιρία που δεν ήταν καν… ευκαιρία (το γιατί το έχω εξηγήσει ΕΔΩ) και την άρπαξε από τα μαλλιά. Είναι αυτό ικανό, εφόσον φυσικά ολοκληρωθεί επιτυχώς το έργο του αύριο, να τον κρατήσει στην άκρη του πάγκου και τη νέα σεζόν; Δεν ξέρω αν το δικαιούται τόσο άμεσα αλλά σίγουρα κέρδισε αυτό το δικαίωμα για το εγγύς μέλλον, όποτε κι αν προσδιορίζεται αυτό. Πλέον, η υπόθεση Ίβιτς, που αποτελεί κεφάλαιο για τον ΠΑΟΚ, άπτεται της σωστής διαχείρισης που πρέπει να κάνει η διοίκηση. Να μην τον “ρίξει”, να μην τον “ψηλώσει”…
Λίγες ώρες λοιπόν έμειναν για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Εκεί όπου ο ΠΑΟΚ έχει την… ατυχία να κατεβαίνει με τον τίτλο του φαβορί. Εκεί όπου ο ΠΑΟΚ έχει να αντιμετωπίσει ένα μέτριο Παναθηναϊκό χωρίς τον κακό του δαίμονα, τον Μπεργκ. Εκεί όπου ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει για δυο αποτελέσματα, τη νίκη ή την ισοπαλία. Εκεί όπου ο κόσμος θα βρίσκεται και πάλι στις κερκίδες, θέλοντας να πάρει επιτέλους μια χαρά. Η ιστορία του Δικεφάλου έχει αποδείξει ότι τέτοιες καταστάσεις δεν τις διαχειρίζεται εύκολα. Δεν είναι του στυλ του τέτοια δεδομένα. Αλλά θεωρώ ότι αύριο είναι μια διαφορετική περίπτωση. Και το λέω με βάση την εικόνα και την αύρα που βγάζει η ομάδα στα play off, παρά τις πολλές απουσίες που θα έχει, παρά την κούραση.
Ο κόσμος και ο Ιβάν Σαββίδης δικαιούνται αύριο να “σκάσουν” ένα χαμόγελο μετά από πολύ καιρό. Όχι ότι ο ΠΑΟΚ θα πετύχει κάτι σπουδαίο παίρνοντας μια θέση στον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League. Η νέα σελίδα που πρέπει να γυρίσει στο αγωνιστικό τμήμα είναι απαραίτητη, κάτι που φαίνεται πως έχουν αντιληφθεί οι υπεύθυνοι. Απλά με τη συμμετοχή στη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση, μεγαλώνουν και τα όνειρα. Από όνειρα όμως, χορτάσαμε…
