Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ η απονομή των βραβείων Oscar του INPAOK, σε μια τελετή πρωτοφανούς λάμψης και επισημότητας, με αφορμή και τη συμπλήρωση των 90 χρόνων του συλλόγου. Στις περισσότερες κατηγορίες τα φαβορί επικράτησαν αλλά δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις. Υπήρξαν συγκινητικές ομιλίες από αυτούς που κράτησαν και σήκωσαν ψηλά το χρυσό αγαλματίδιο, αλλά και… αναθέματα από όσους έμειναν με άδεια χέρια. Το αδιάβλητο της διαδικασίας πάντως δεν αμφισβητείται…
Αφού πρώτα θυμηθείτε τις απονομές του 2013 (ΕΔΩ), του 2014 (ΕΔΩ) και του 2015 (ΕΔΩ), ας προχωρήσουμε στους νικητές της χθεσινής βραδιάς…
Όσκαρ καλύτερης ταινίας: “Η μεγάλη απόδραση των 11”
Στις 10 Δεκεμβρίου 2015 γράφτηκε η πιο σημαντική σελίδα της σεζόν. Τι κι αν ο ΠΑΟΚ ήταν αδιάφορος; Τι κι αν η Ντόρτμουντ, εκείνη την περίοδο, έβγαζε φωτιές. Ο Ίγκορ Τούντορ φρόντισε να αφήσει κάτι να τον θυμούνται, και αυτό ήταν το μεγάλο διπλό μέσα στο Βεστφάλεν με 0-1 στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Europa League. 72%-28% κατοχή μπάλας, 19-1 τελικές, 5-1 κόρνερ και 818-196 πάσες. Κι όμως ο ΠΑΟΚ “απέδρασε” με το γκολ του Μακ στο 33′ και… συνεργούς τους 5.000 οπαδούς που είχε στην κερκίδα!
Όσκαρ Α’ αντρικού: Γιώργος Τζαβέλλας
Στο παρελθόν έχει ακούσει πολλά για τις… ερμηνείες του, κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει ατάλαντο, κάποιοι άλλοι δημοσιοσχετίστα. Αυτή η χρονιά όμως του ανήκει. Παίζοντας ένα ρόλο διαφορετικό από ότι είχε συνηθίσει στην καριέρα του (στόπερ αντί αριστερού μπακ), προσαρμόστηκε τέλεια στις απαιτήσεις του σκηνοθέτη, απέφυγε τους… αυτοσχεδιασμούς και ενσάρκωσε με απόλυτη φυσικότητα τον πιο σταθερό και πολύτιμο ποδοσφαιριστή της χρονιάς.
Όσκαρ Β’ ανδρικού: Γιάννης Μυστακίδης
Δεν υπήρχε πιο χαρακτηριστική περίπτωση “supporting actor” (σε ελεύθερη μετάφραση «ηθοποιός υποστήριξης») από τον Γιάννη Μυστακίδη. Αφού κέρδισε το στοίχημα της προετοιμασίας το περασμένο καλοκαίρι, είχε φέτος τον ρόλο των ειδικών αποστολών, και σχεδόν πάντα τα κατάφερνε. Ερχόμενος συνήθως από τον πάγκο, άλλαζε τη ροή του αγώνα υπέρ του ΠΑΟΚ, είτε με γκολ, είτε με ασίστ, είτε με την εν γένει παρουσία του.
Όσκαρ Α’ γυναικείου: Ελένη Τσολάκη
Η Μαρία Γκοντσάρεβα φέτος δε φάνηκε πολύ, οι σύντροφοι των ποδοσφαιριστών δεν είχαν κάτι το εντυπωσιακό, έτσι το βραβείο πήρε γνωστή ΠΑΟΚτσού τηλεπερσόνα, η οποία, δυστυχώς, ίσως είναι από τα λίγα καλά που έχουμε να θυμόμαστε από τη γιορτή του Δικεφάλου στο Μέγαρο Μουσικής. Φυσικά, δεν ήταν οι γνώσεις που έδειξε πως έχει για την ιστορία της ομάδας, αλλά η παρουσία και το φόρεμα της…
Όσκαρ σκηνοθεσίας: “A serbian film”
Μπορεί η αυθεντική ταινία να είναι μια φρικιαστική ταινία θρίλερ, στην περίπτωση μας όμως, πρόκειται για ένα δράμα ανατροπών με… happy end. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Σέρβος Βλάνταν Ίβιτς μεγαλούργησε πίσω από την κάμερα στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους και έθελξε κοινό και κριτικούς. Μίλησε στην ψυχή των πρωταγωνιστών, άλλαξε τον τρόπο που έπαιζαν τις σκηνές και τελικά έβαλε φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του στην πιο ανατρεπτική ταινία της χρονιάς!
Όσκαρ φωτογραφίας: “Μάθημα μπαλέτου”
Υπήρχαν πολλές καλές φωτογραφίες αυτή τη σεζόν, αλλά το τρολάρισμα του Στέφανου Αθανασιάδη στον Ίγκορ Τούντορ ξεφεύγει σε επίπεδο. Λίγες ώρες μετά τη ατάκα του Κροάτη τεχνικού περί μπαλέτου και των παικτών του, και την έκταση που πήρε, ο διεθνής επιθετικός τους “κούφανε” όλους. Το άλλο βράδυ ο Τούντορ παρέθεσε δείπνο στους ποδοσφαιριστές και ο Κλάους απαθανατίστηκε στη σχετική πόζα…
Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας: “O Δόκτωρ Τζέκιλ και ο κύριος Χάιντ”
Η ξενόγλωσση ταινία της χρονιάς έρχεται από τη Σλοβακία και έχει δυο αντίθετους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Από τη μία, ο Ρόμπερτ Μακ έκανε τη σεζόν της καριέρας του πετυχαίνοντας περισσότερα από 20 γκολ και είναι έτοιμος για το μεγάλο βήμα στο… Hollywood. Από την άλλη, ο Έρικ Σάμπο δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί στα δεδομένα, δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις οδηγίες του σκηνοθέτη και ήταν μονίμως η παραφωνία σε κάθε σκηνή. Καλό το ταλέντο αλλά χρειάζεται και μια φυσικότητα στο παίξιμο…
Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου: “Δημήτρη μου, Δημήτρη μου”
Ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ ήρθε πάνω σε άσπρο άλογο, έδωσε λάμψη στον ΠΑΟΚ, αποθεώθηκε, έγινε πλουσιότερος, αλλά ποτέ δεν απέδωσε σωστά το σενάριο για το οποίο ήταν προορισμένος. Τη μία ήταν η διαμάχη του με τον Τούντορ, την άλλη οι τραυματισμοί, έτσι η ερμηνεία του αλλοιώθηκε και δε θύμισε σχεδόν σε τίποτα τον μεγάλο σταρ που “γέμιζε” τις αίθουσες. Το σενάριο διασκευάστηκε και προσαρμόστηκε σε άλλα δεδομένα…
Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου: “Ο νευρικός εραστής”
Νεύρα, πολλά νεύρα… τα οποία, χωρίς να το θέλει, περνούσε και μέσα στην ομάδα, στους παίκτες και κατ’ επέκταση στο γήπεδο. Ο Ίγκορ Τούντορ προσπάθησε να φτιάξει το όνομα του αλλά δεν τα κατάφερε. Οι ερμηνείες του ήταν πολύ εξεζητημένες και επ’ ουδενί δε βοηθούσε στην ομαλή ροή του σεναρίου που ήθελε ο ΠΑΟΚ. Όσο για το “εραστής”; Οι φήμες από την περίοδο των γυρισμάτων έδιναν κι έπαιρναν…
Όσκαρ οπτικών εφέ: “Δε βλέπω, δεν ακούω τίποτα”
Μια ταινία, ένας ρόλος… Ο διαιτητής Παππάς δεν κατάφερε να δει το πέναλτι του Ρομπέρτο στον Μακ και έφερε την κοσμογονία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είδε, δεν άκουσε. Η απόλυτη κωμωδία της χρονιάς!
Δεκτές οι παρατηρήσεις και οι προτάσεις σας. Και του χρόνου!
