Γεια και χαρά σας. Για τις ανάγκες της σημερινής μας ιστορίας, θα γυρίσουμε 4 μήνες πίσω στο χρόνο. Περπατούσα αρκετή ώρα μέσα στο πυκνό δάσος. Παρατηρώντας τους κορμούς τον δέντρων, σκέφτηκα ότι ούτε εδώ θα έβρισκε έναν βασικό… κορμό για την ενδεκάδα ο Τούντορ.
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει, όταν στο βάθος του στενού δρόμου, είδα την καλύβα για την οποία μου είχαν μιλήσει. «Εκεί θα βρεις το κορυφαίο μέντιουμ, μια γριά μάγισσα, που μπορεί να σου πει τα πάντα, από το μέλλον μέχρι και το… water melon.»
Μπαίνω μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο και στο τραπέζι κάθεται μια γριά, με φάτσα κράμα Πάολο Κομίνγκες και Ράντε Πάπριτσα, με μόνο δύο δόντια που για να πας από το ένα στο άλλο θέλεις 20 ευρώ ταξί.
«Καλησπέρα γιαγιά. ‘Ήρθα να μου πεις πως θα ηρεμήσω λίγο, γιατί πέρασα μια δύσκολη χρονιά με τον ΠΑΟΚ και θέλω να…»
«Ξέρω τι θέλεις επισκέπτη με το επίθετο που χτενίζει»
«Μα, πως… γιαγιά;»
«Hellooo. Μέντιουμ είμαι ρε φίλε. Τι δουλειά κάνουμε εδώ, μπρίκια κολλάμε; Φίδια λούζουμε; Θέλεις λοιπόν να μάθεις για τον ΠΑΟΚ ε;»
«Γιαγιά πες μου υπάρχει περίπτωση να χαρώ φέτος με την ομάδα; Γιατί, έχω απελπιστεί. Πριν λίγες μέρες χάσαμε ακόμα κι από τον πεσμένο Πανθρακικό.»
«Άκουσε καλά τι θα σου πω. Θα πρέπει να δεις, να διαβάσεις τα σημάδια. Όλα θα αρχίσουν όταν θα βρέξει λάσπη Μάρτη μήνα μέσα στη Θεσσαλονίκη. Και στο τέλος θα ακούσεις τη μελωδία της ευτυχίας»
«Δεν καταλαβαίνω γιαγιά»
Η γιαγιά σκέπασε το κεφάλι της με το μαντήλι, κοίταξε μέσα στη γυάλινη σφαίρα της κι άρχισε να κελαηδάει:
-Βλέπω να αποχαιρετά ο Κροάτης Transporter Jason Statham, που δεν μπόρεσε να βρει… κορμό ούτε σε ζαχαροπλαστείο και είχε τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, που στα γενέθλιά του έστελνε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στη μάνα του και αντί για ήχο κουδουνιού στην εξώπορτα έχει χειροκροτήματα.
-Βλέπω να αναλαμβάνει ένα ψηλό νέο παλικάρι που θα φορέσει μια εκρού καπαρντίνα για να ξορκίσει τις φήμες για το καφέ δερμάτινο.
-Βλέπω έναν ανιστόρητο υπουργό παιδείας που φοράει τη ζώνη του με μπούμεραγκ και το σακάκι του μπορεί να καλύψει όλο το άγαλμα της Ελευθερίας, πρώτα να προσβάλει εκατομμύρια Ποντίους και μετά να λέει ότι πρέπει να αποφεύγουμε τις λέξεις βασιλόπουλο και πριγκίπισσα και να τρέχουν να συλλάβουν τον Σωκράτη Μάλαμα για την «Πριγκιπέσσα», να κλείνει τη… Βασιλίσσης Όλγας και να συλλαμβάνει όσους έχουν… βασιλικό σε γλάστρα
-Βλέπω ότι όταν ο Έλληνας δε θα έχει… Πούτιν κεφαλήν κλίναι, αυτός θα έρθει στο Ιερό βουνό και θα τον έχει από το χέρι ο δικός σας που μπορεί να είναι ορθόδοξος αλλά τυγχάνει πλέον… καθολικής αναγνώρισης
-Βλέπω έναν από την Πορτογαλία που έχει σώμα ενήλικα αλλά πρόσωπο νάνου να βάζει στο τελευταίο ματς μόνος του το γκολ του πράσινου και πιο κωλόφαρδου αντιπάλου ever. Βλέπω ναι ναι αρχικά να φεύγει, αλλά ναι ναι τελικά να του λένε μείνε, αλλά ναι μπορεί τελικά όντως να φύγει και ναι ναι τελικά να μένει. Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο και τα υπόλοιπα θα στα πει ο Εδεσσαίος παράγοντας
-Βλέπω ότι πριν τη χαρά θα τιμηθεί ένας πολύ αγαπημένος με μεγάλη μύτη Κύπριος με δυο ευωδιαστά ονόματα. Πώς λέμε Κύπριος κομάντο-Ράμπος Ράμπου, κάπως έτσι.
-Βλέπω πάλι στο τελευταίο ματς να ζωγραφίζει εναέρια ένας Γκάρι με φαβορίτα, αφού στα πλέι οφ θα γίνεις φαβορί, αλλιώς θα άφηνε… αουτσαιντερ-ίτα και προέρχεται από το Ακρωτήρι που έχει το χρώμα του ντεμέκ φίλου αντιπάλου που σε έχει τρυπήσει αμέτρητες φορές
-Βλέπω ότι ένας πρώην παγουράς πιτσιρικάς με καμπουρίτσα αλά Πάμπλο και ολόμαυρο βερνικωμένο πατούμενο δε θα… Χαρίση ούτε σπιθαμή στον αντίπαλο
-Βλέπω να φεύγει για Αλβανία το αντίθετο του Σήκω και για Σλοβακία τα τρία πρώτα γράμματα της Μακεδονίας και να μην τους έχεις…
-Βλέπω ότι θα ανοίξει το Παλατάκι για το γάμου του υιού του ευεργέτη και θα έρθει να τραγουδήσει ο το ’πε το΄πε ο Παπα-γερμανός, ο Παπα-ιταλός, αααα μάλλον όχι, τώρα το βλέπω καλύτερα, το΄πε το΄πε ο ο Παπα-γάλλος
-Βλέπω πάλι στο τελευταίο ματς, την εσχάτη ώρα, κάποιον με γάντια και χωρίστρα που το επίθετό του απαγορεύεται στους διαβητικούς και όταν χτυπάει δεν πάει σε ορθοπεδικό αλλά σε ζαχαροπλάστη, να σβήνει κάποια από τα παλιά του λάθη, σώζοντας κάτι που θα του στείλει ένας Κοτρόνιτς, Βράχιτς κάπως έτσι…
-Τέλος, βλέπω έναν πεισματάρη Πόντιο με άσπρα μούσια που ήπιε την πιο ακριβή ποικιλία τσαγιού ever το τσάι ντούκου-μπραφ, γιατί δεν ήθελε να σβήσει τις παλιές αμαρτίες-χρέη με μια κηλίδα- υποβιβασμό, να παίρνει κι αυτός μια χαρά επιτέλους. Γιατί έχει δώσει τόσα πολλά, αλλά η μόνη χαρά που είχε δει μέχρι τώρα ήταν η… Χαρά Βέρα σε κάτι αφίσες.
-Βλέπω, ή μάλλον όχι δεν βλέπω, αλλά ακούω…. Ακούω κάτι κλασσικές μουσικές, κάτι βιολιά… Κάτι λένε για κάτι… τσαμπιά, για τη Γωγώ Τσαμπά, όχι, τέλος πάντων δεν μπορώ να καταλάβω. Έχει φασαρία και σκεπάζουν τον ήχο από τα βιολιά οι ιαχές 30000 τρελαμένων και…
Ντιν-νταν, ντιν-νταν. Το κουδούνι της εξώπορτας διέκοψε τον βαθύ μου ύπνο. Πετάχτηκα σαν ελατήριο. Μα τι όνειρο ήταν αυτό; Ντιν νταν επιμένει το κουδούνι. Ανοίγω την πόρτα και μένω άφωνος…. Είναι η γιαγιά από τον κάτω όροφο. Μα ναι είναι αυτή που έπαιζε τη μάγισσα στο όνειρο. Κι έλεγα ρε που την ξέρω ρε που την ξέρω.
«Συγγνώμη που ενοχλώ» μου λέει η γιαγιά από τον 3ο όροφο. Αλλά έξω άρχισε να βρέχει λάσπη κι έχετε ξεχάσει λίγο ανοιχτό το παράθυρο του αυτοκινήτου σας! Α ναι και κάτι άλλο. Έπεσε ένα ασπρόμαυρο σεντόνι στα σχοινιά του μπαλκονιού μου. Δικό σας είναι;»
«Δικό μας είναι γιαγιά, δικό μας…»
