Στα όρια της ψευδαίσθησης, κυμάνθηκε η Συνέντευξη Τύπου που έδωσαν την Παρασκευή, οι Λούμπος Μίχελ και Βλάνταν Ιβιτς. Στα όρια του… τσιμπήστε να καταλάβω αν βλέπω όνειρο ή το ζω στην πραγματικότητα. Συνέντευξη δυο ωρών χωρίς ούτε μια υπόσχεση για το μέλλον. Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Τόσο ρεαλισμό, τόση ειλικρίνεια, τόσο ποδοσφαιροσυζήτηση, χωρίς υποσχέσεις, μεγαλοστομίες, χάϊδεμα αυτιών και δημιουργίας εντυπώσεων, ξεχάσαμε από πότε είχαμε να ακούσουμε στον ΠΑΟΚ. Ένας Σλοβάκος και ένας Σερβοέλληνας, κατάφεραν να εντυπωσιάσουν με τις τοποθετήσεις τους, χρησιμοποιώντας ως όπλο τους την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Ο Μίχελ απαντούσε με την κυνικότητα και την απλότητα ενός διαιτητής που παίρνει αποφάσεις στο δευτερόλεπτο, γνωρίζοντας ότι μπορεί και να κάνει λάθος. Σημασία δεν έχει αν κάνει λάθος αλλά το γεγονός ότι δεν έχει πρόθεση. Ο Ιβιτς (πιο σφιγμένος δεδομένου ότι γνωρίζει καλύτερα την ασπρόμαυρη πραγματικότητα) απέφυγε τις υποσχέσεις, δίνοντας την εικόνα του ανθρώπου που ξέρει πολύ καλά που βρίσκεται τι πρέπει να κάνει για να πετύχει.
Να πετύχει μέσα από το έργο του και όχι μέσω δηλώσεων που θα προκαλέσουν εντύπωση και θα δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα. Πρωτόγνωρες καταστάσεις για μια ομάδα που σχεδόν κάθε καλοκαίρι ζει σε κλίμα ενθουσιασμού που διαλύεται με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. Στην καλύτερη περίπτωση κάνει… Χριστούγεννα, ο καλοκαιρινός ενθουσιασμός στον ΠΑΟΚ.
