Επειτα από τέσσερις αποτυχημένες προσπάθειες να σηκώσει το Κύπελλο Ελλάδας, ο ΠΑΟΚ το κατάφερε σαν σήμερα με εμφατική εμφάνιση το 1972 απέναντι στον Παναθηναϊκό στο «Γ. Καραϊσκάκης» έχοντας μεγάλο πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κούδα.
Η διεξαγωγή του τελικού του 1970 ανάμεσα στον Άρη και τον ΠΑΟΚ στοΚαυταντζόγλειο είχε χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα και ουσιαστικά έδινε άλλοθι στην ΕΠΟ προκειμένου να υποβάλλει για ακόμη μια φορά τον Δικέφαλου να ταξιδέψει στην Αθήνα και ουσιαστικά να διεκδικήσει τον τίτλο «εκτός έδρας».
Χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Μακεδονία» στην αναγγελία της για την αναμέτρηση που έγινε σαν σήμερα την Τετάρτης 5 Ιουλίου του 1972 εξέφρασε ανοικτά στο κεντρικό κείμενό της την αδικία κάνοντας λόγο για αποφάσεις των κέντρων εξουσίας που δημιουργούν το “κατεστημένο” από τη μια πλευρά και τους “καταπιεσμένους” από την άλλη πλευρά που πρέπει να παλέψουν για το τρόπαιο στο σπίτι του αντιπάλου…
Η ιστορία βέβαια, έδειξε ότι η πρακτική δεν άλλαξε, καθώς ο ΠΑΟΚ συνολικά κλήθηκε να διεκδικήσει το Κύπελλο Ελλάδας αγωνιζόμενος στον τελικό 14 φορές στο λεκανοπέδιο της Αττικής, δύο φορές στη Θεσσαλονίκη και μία φορά σε διπλό τελικό…
Πριν την έναρξη της αναμέτρησης που ξεκίνησε στις εννέα το βράδυ λόγω του καύσωνα που είχε ταλαιπωρούσε τη χώρα εκείνη την εποχή, υπήρχαν τρεις διαθέσιμοι διαιτητές και ο κλήρος έδωσε στον Χρήστο Μίχα την σφυρίχτρα.
Ο ΠΑΟΚ του Λες Σάνον πήρε προβάδισμα μόλις στο 2ο λεπτό. Επειτα από κόρνερ που εκτελέστηκε με πάσα, ο Τερζανίδης τροφοδότησε τον Γιώργο Κούδα, ο οποίος με εκπληκτικό γυριστό σουτ λίγο έξω από την περιοχή έστειλε τη μπάλα στην απέναντι γωνία ανοίγοντας το σκορ.
Ο Δικέφαλος που ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα παρά τα φαλτσοσφυρίγματα του Χρήστου Μίχα, έχασε πολλές ευκαιρίες να διπλασιάσει τα τέρματά του με τους Ασλανίδη, Κούδα, καθώς επίσης με τους «φρέσκους» Μαντζουράκη και Λάζο που είχαν μπει ως αλλαγή.
Ακόμη όμως και όταν στο 80’ ο Γιάννης Μαντζουράκης με εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Οικονομόπουλου ο διαιτητής ακύρωσε το γκολ προς γενική έκπληξη όλων όσων ήταν στο γήπεδο αλλά και όσων παρακολουθούσαν την αναμέτρηση από το κρατικό κανάλι της ΕΙΡΤ, υποδεικνύοντας επιθετικό φάουλ τη στιγμή που ο παίκτης του Δικεφάλου δεν είχε κανέναν αντίπαλο κοντά του!
Τελικά το 2-0 ήρθε στο 89’. Ο μεγάλος πρωταγωνιστικής της αναμέτρησης Γιώργος Κούδας με απ’ ευθείας εκτέλεση φάουλ, το οποίο κέρδισε ο Κούλης Αποστολίδης «κλείδωσε» την κατάκτηση του τροπαίου για λογαριασμό του ΠΑΟΚ, ενώ ο Παναθηναϊκός απλά μείωσε στις καθυστερήσεις με τον Παπαδημητρίου.
Όπως έγραψαν τα «Μακεδονικά Σπορ» «Ο Γιώργος Κούδας με εξαρθρωμένες και τις δύο ωμοπλάτες του στεκόταν μέσα στον αγώνα και με δάκρυα στα μάτια από τους φοβερούς πόνους οδηγούσε τους συμπαίκτες του στην επική μάχη της ιστορικής επικρατήσεως».
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Κούδας δεν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη για να γευτεί και να μοιραστεί λίγο από τη χαρά που έδωσε με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του στον κόσμο του ΠΑΟΚ, καθώς θα αναχωρούσε μια ημέρα αργότερα για το Λονδίνο προκειμένου να θεραπεύσει τις πληγωμένες ωμοπλάτες του…
Στους πανηγυρισμούς που ακολούθησαν στη Θεσσαλονίκη ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός για την κατάκτηση του τροπαίου, που σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες έστειλαν αρκετούς φίλους του ΠΑΟΚ να κάνουν βουτιές στα σιντριβάνια της πόλης αλλά και στον Θερμαϊκό.
Την επόμενη ημέρα έγινε υποδοχή της ομάδας στο αεροδρόμιο, όπου ο τεχνικός του Δικέφαλου Λες Σάνον γέμιζε το Κύπελλο με σαμπάνια προσφέροντάς το στους παίκτες και τους παράγοντες, ενώ η πομπή των χιλιάδων φίλων του ΠΑΟΚ που συνόδευσαν την ομάδα με αυτοκίνητα και μηχανές βαμμένα στα χρώματα του ΠΑΟΚ, αλλά και ζωγραφισμένα τα αρχικά της ομάδας πάνω στα παρμπρίζ κατέληξε στα γραφεία του συλλόγου.
Στο κέντρο της πόλης τα τρόπαια τοποθετήθηκαν στο πρεβάζι των γραφείων του ΠΑΟΚ επί της Βασιλίσσης Σοφίας (σήμερα Εθνικής Αμύνης) και το πλήθος παραληρούσε από κάτω με τους φίλους του ΠΑΟΚ να ζει μοναδικές στιγμές ως μάρτυρες της πρώτης κατάκτησης του κυπέλλου Ελλάδος από την αγαπημένη μας ομάδα.
Η εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» ανέφερε σχετικά:
«Φλέγεται η Θεσσαλονίκη από τον θρίαμβο του ΠΑΟΚ και την κατάκτηση του Κυπέλλου 1972.
… Να λοιπόν που και ο ΠΑΟΚ μπήκε στο δρόμο του, τον δρόμο των θριάμβων και των μεγάλων, μέγιστων επιτυχιών. Στον δρόμο των τίτλων.
Χθες ήταν η μέρα που πρόσμενε τόσο υπομονετικά ένας λαός της πιστός, ένας κόσμος ανεπανάληπτος, απλησίαστος, φανταχτερός στις εκδηλώσεις του, ενθουσιώδης στις ενέργειές του, ένας λαός καθοδηγητής της ομάδος που γεννήθηκε να παλεύη τίμια και καθαρά στους αγωνιστικούς χώρους.
… Ο συγκλονιστικός θρίαμβος της λαοφιλούς ενδεκάδας του βορρά δεν αποτελεί μόνο μια μεγάλη νίκη ενός μεμονωμένου συλλόγου. Πρόκειται για μια νίκη της αθλητικής επαρχίας, που έδειξε ακόμη μια φορά τις πραγματικές δυνατότητές της, τις εκρήξεις των ικανοτήτων της που απορρέουν από γνήσιους παίκτες».
ΠΑΟΚ (Λες Σάνον): Χατζηϊωάννου, Γούναρης, Παπαδόπουλος, Ιωσηφίδης, Φουντουκίδης, Τερζανίδης, Μπέλλης, Σαράφης (68′ Λάζος), Αποστολίδης, Κούδας, Ασλανίδης (76′ Μαντζουράκης)
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: (Φέρεντς Πούσκας): Οικονομόπουλος, Καραμανλής (57′ Βλάχος), Γονιός, Σούρπης, Δημητρίου, Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Παπαδημητρίου.
