Ο Άγιαξ είναι… το ποδόσφαιρο. Είναι τόσο μεγάλο brand-name που κάθε κλήρωση μαζί του θα έπρεπε να σε κάνει να θέλεις να βάλεις τα κλάματα. Είναι όμως έτσι;
Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Αίας ήταν «μέγας, πελώριος και έρκος Αχαιών». Υπήρξε ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης και έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, όπου άσκησε την διοίκηση του ελληνικού στόλου με περίσσια και ζηλευτή επιτυχία. Ήταν όμορφος, ηγετικός, γενναίος και από τους δυνατότερους στην μάχη. Ωστόσο, το όνομα του Αίαντα το οποίο δανείστηκε ο Αίαντας από το… Αμστελόδαμο, προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα αιάζω που σημαίνει θρηνώ. Αυτό θέλει να πετύχει ο ΠΑΟΚ απέναντι στον Άγιαξ. Να τον κάνει να θρηνήσει.
Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της μάχης των δύο μνηστήρων που θα πολεμήσουν για την δική τους Ωραία Ελένη (το εισιτήριο για τα πλέι-οφ του Champions League), η κλήρωση ήταν η καλύτερη δυνατή για τον ΠΑΟΚ. Όχι δεν πρόκειται για κάποιο αστείο…
Το ‘πε κι ο Ίβιτς χωρίς να ντρέπεται. «Αυτόν ήθελα»! Τον είχε σταμπάρει. Τον είχε διαλέξει. Τον είχε καρφώσει! Του ήρθε. Σημειολογικά είναι εύκολο να δει κανείς την υπέροχη ιστορία που εξυφαίνεται σαν σε ριπλέι. Πριν από 6 καλοκαίρια στην προτελευταία αληθινά μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΟΚ να κουνήσει σεντόνι ήταν κι εκείνος ξανά εκεί. Ως ωραίος με εκείνο το υπέροχο γκολ της ισοφάρισης σε 1-1 στο πρώτο ματς του Άμστερνταμ, αλλά και ως μοιραίος με το χαμένο πέναλτι στο 2-3 της ρεβάνς, με το ρολόι να σημαδεύει το 77ο λεπτό και τον ΠΑΟΚ να έχει όλο το μομέντουμ της γιγάντιας ανατροπής.
Ακόμα και σήμερα δεν τον θυμάμαι να έχει σουτάρει χειρότερο πέναλτι. Ξερόμυτο. Στην ευθεία. Η μπάλα εξοστρακίστηκε στα πόδια του Στεκέλενμπουργκ κι έφτασε στα κάγκελα της Θύρας 1! Ναι, ο Βλάνταν κάτι χρωστάει στους Ολλανδούς.
Αν η μπάλα ήταν μόνο δακρύβρεχτες, μελό ιστορίες με δανεικά και χρωστούμενα, τότε όλα θα ήταν όμορφα κι απλά. Στην πραγματικότητα όμως, κανείς δεν χρωστά σε κανέναν. Η ζωή σου προσφέρει τις ευκαιρίες κι εσύ πρέπει να είσαι έτοιμος να τις αρπάξεις εκείνη την ώρα, εκείνη την στιγμή. Όλα τα άλλα είναι αμπελοφιλοσοφίες. Κι ο ΠΑΟΚ έχει ξανά την ευκαιρία του.
Ο Άγιαξ είναι… το ποδόσφαιρο. Είναι τόσο μεγάλο brand-name που κάθε κλήρωση μαζί του θα έπρεπε να σε κάνει να θέλεις να βάλεις τα κλάματα. Είναι όμως έτσι;
Διαχρονικά, ο ΠΑΟΚ έχει κάτι το υπερβατικό κάθε φορά που ξεμυτίζει από τα σύνορα. Το ξέρουν αυτό οι Άρσεναλ, οι Τότεναμ, οι Ντόρτμουντ, οι Μπάγερν, οι Νάπολες και οι Φιορεντίνες αυτού του κόσμου. Κάθε φορά που το εμπόδιο έμοιαζε αξεπέραστο, ο ΠΑΟΚ γιγαντωνόταν. Όσο μεγαλύτερο το όνομα του αντιπάλου, τόσο πιο «φτιαγμένος» κι εκείνος. Κάθε φορά που το όνομα του αντιπάλου έμοιαζε βατό, εύκολο, της πλάκας, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε ληθαργικός, ασόβαρος, αυτοκτονικός. Υπό αυτό το πρίσμα, το όνομα του Άγιαξ είναι ευλογία σε σχέση με αυτό (ας πούμε) της Σπάρτα Πράγας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου…
