Στο modern football ο ασφαλέστερος τρόπος να αλλάξεις επίπεδο είναι να γίνεις και λίγο… selling club. Η μεταγραφή του Ρόμπερτ Μακ δεν μίκρυνε, αλλά μεγάλωσε τον ΠΑΟΚ.
Το καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι πρόσωπα, πράγματα, αγαθά με τα οποία έχεις μοιραστεί στιγμές. Είναι δύσκολο να δεχθείς την απώλεια αυτών μαζί με τους οποίους έχεις κλάψει, χαρεί, πονέσει, ταξιδέψει, σιχτιρίσει. Είναι σαν να χάνεις κάτι από το μέσα σου. Να αποχωρίζεσαι ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου. Πονάει αυτό.
Όσο επώδυνο όμως είναι να αποχαιρετάς τους… παιχταράδες σου, άλλο τόσο απαραίτητο είναι σε αυτό το ρημάδι το… modern football. Αντί ο οργανισμός του ΠΑΟΚ να… κλαίει που χάνει τον Ρόμπερτ Μακ και τα 20 περσινά του γκολ, προτιμότερο είναι να αντιλαμβάνεται ότι αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να αλλάξει επίπεδο.
Δεν ξέρω πόσοι το αντιλήφθηκαν, μα τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ που θα εισπράξει ο Δικέφαλος του Βορρά από την μεταγραφή του Ρόμπερτ Μακ στην Ζενίτ, καθιστούν τον Σλοβάκο την δεύτερη πιο ακριβή πώληση στην ιστορία του ΠΑΟΚ (!), μετά τα 3,5 + 1 (σε μπόνους) που πήγε η μετακόμιση του Αντελίνο Βιεϊρίνια στην Βόλφσμπουργκ.
Μισό λεπτάκι όμως. Εκείνη η αποχώρηση ήταν όντως επώδυνη. Έγινε με το ζόρι. Με πίεση. Αν η μετοχή του Πορτογάλου δεν κεφαλαιοποιούνταν εκείνο το χειμώνα, ο ΠΑΟΚ θα… έσβηνε, δεν θα έβγαζε την χρονιά. Οι προσφυγές ήταν έτοιμες. Η θηλιά με τα χρέη, ως στον λαιμό. Μαζί του έφυγε για εξοικονόμηση στα μισθολόγια κι ο Πάμπλο Κοντρέρας. Μερικούς μήνες αργότερα ακολούθησε και η περήφανη πώληση του Κώστα Σταφυλίδη, πριν καν αυτός αφήσει το αποτύπωμα του στον σύλλογο.
Τα προηγούμενα ρεκόρ ήταν κι αυτά θλιβερά. Ο Λάζαρος, ο «Σάλπι», ο Μελίσσης, ο Βενετίδης, όλοι έφυγαν εντός συνόρων σχεδόν αναγκαστικά, τότε που ο ΠΑΟΚ έμοιαζε με προπαρασκευαστικό σκαλοπάτι για τις ορέξεις του πάλαι ποτέ ΠΟΚ!
