Δεν επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις η χθεσινή βραδιά στο Amsterdam Arena. Η αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με τον Άγιαξ κινήθηκε στα μέτρα και τους ρυθμούς που αναμενόταν, η ομάδα του Ίβιτς πήρε το διαχειρίσιμο σκορ που χρειαζόταν και πλέον όλα θα κριθούν στο ματς της Τούμπας.
Ξεκινώντας από τους Ολλανδούς, αυτοί έκαναν έκαναν εμφανή μέσα στο γήπεδο όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που διαθέτουν. Είχαν την κατοχή της μπάλας, νεαρούς ταλαντούχους παίκτες με φρεσκάδα και ενθουσιασμό, έβγαλαν μερικούς καλούς συνδυασμούς, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι τους λείπει η ουσία και ο ορθολογισμός στο παιχνίδι τους.
Το τελευταίο, ήταν αυτό που κατάφερε να εκμεταλλευτεί ο ΠΑΟΚ, χωρίς να κάνει κάποια επική εμφάνιση, αλλά ακολουθώντας πιστά το συγκεκριμένο πλάνο του Ίβιτς και έχοντας μερικούς κομβικούς παίκτες που έκαναν τη διαφορά. Θεωρώ ότι ο Δικέφαλος πλήρης, με Βαρέλα-Κάνιας, ίσως και έναν επιθετικό που αναμένεται να αποκτήσει, θα έπαιρνε μεγάλο προβάδισμα πρόκρισης από χθες και γενικότερα θα τον θεωρούσα ακόμα και φαβορί έχοντας πολύ περισσότερες πιθανότητες να προκριθεί επί αυτού του Άγιαξ.
Με όσα και όσους είχε στη διάθεση του πάντως, ο Βλάνταν Ίβιτς διαχειρίστηκε επιτυχώς την κατάσταση στο Amsterdam Arena. Δεν είναι λίγο να έχεις ντεμπούτο σε ματς Champions League, σε τέτοια ηλικία και με αυτή την προπονητική εμπειρία. Κι ας λέει ο ίδιος ότι δεν τον αγχώνει αυτό. Τώρα προσλαμβάνει παραστάσεις αλλά και τώρα θέλει να αποδείξει ότι αξίζει.
Η… ευτυχία του Σέρβου τεχνικού σε σχέση με τον Πέτερ Μπος, ήταν ότι αυτός διέθετε τους παίκτες που, εκτός από την ποιότητα, έχουν και τη μεστότητα για να κάνουν αυτό που χρειάζεται στα συγκεκριμένα σημεία του αγώνα. Αυτό ίσως είναι το ατού του ΠΑΟΚ γενικότερα σε αυτό το ζευγάρι και, κατά τη γνώμη μου, ο λόγος που θα θα γείρει η πλάστιγγα υπέρ του Δικεφάλου.
Μιλώντας για κομβικούς παίκτες που έκαναν χθες τη διαφορά, η πρώτη εικόνα που έρχεται μπροστά στα μάτια μου, είναι ο Γιώργος Τζαβέλλας. Ο διεθνής στόπερ πάει με κεκτημένη ταχύτητα από την περσινή εξαιρετική του σεζόν, βγάζοντας πλέον μια ηγετική φυσιογνωμία που κυριαρχεί όχι μόνο στην άμυνα, αλλά σε όλη την ομάδα.
Έχοντας την τύχη να βλέπω μέσα από το Amsterdam Arena το παιχνίδι, ήταν στιγμές που έδινε οδηγίες και κατεύθυνε κάθε γραμμή και κάθε παίκτη. Από εκεί και πέρα, ήταν καίριος στις επεμβάσεις του και κράτησε σχεδόν μόνος του το 1-1 στα τελευταία λεπτά.
Μπορεί το να αποθεώνεις ή να κριτικάρεις τον Τζαβέλλα, να έχει εξελιχθεί σε απόδειξη ενοχής ή αθωότητας και κριτήριο για να… μπεις σε οποιοδήποτε τσουβάλι, αλλά η αγωνιστική του παρουσία ως κεντρικός αμυντικός εξελίσσεται και βελτιώνεται συνεχώς και σε συνδυασμό με τη μάλλον έμφυτη αρχηγική του νοοτροπία, τον αναγάγει σε αναντικατάστατο μέλος της άμυνας. Το αν θα μείνει στον ΠΑΟΚ, ας το αποφασίσουν άλλοι. Εγώ ξέρω ότι Έλληνας διεθνής αμυντικός σε τέτοια ηλικία και με αυτά τα λεφτά (προφανώς και δε μιλάμε για Παπασταθόπουλο κτλ) δεν υπάρχει πουθενά.
Πέρα από τον Τζαβέλλα, έκανα στο προηγούμενο blog, ξανακάνω και τώρα μια ειδική μνεία στον Λέοβατς. Ο Κροάτης έδειξε και στην Ολλανδία πόσο ώριμο και κοντρολαρισμένο αριστερό μπακ είναι. Μαζί με τον Μάτος, συνθέτουν ένα εξαιρετικό δίδυμο ακραίων αμυντικών. Αν “δέσει” και ο Βαρέλα, ο ΠΑΟΚ θα έχει φτιάξει μια σούπερ τετράδα στα μετόπισθεν.
Από εκεί και πέρα, τα χαφ του Δικεφάλου στάθηκαν χθες στο ύψος των περιστάσεων, χωρίς να λείψουν βέβαια και λάθη που ευτυχώς δε στοίχισαν, ενώ μέρος της ποιότητας του έβγαλε ο Τζάλμα Κάμπος με το εκπληκτικό γκολ που πέτυχε και τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο.
Καταλήγοντας, ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που ήθελε στο Άμστερνταμ και έχει πάνω χέρι για την πρόκριση, όχι λόγω του 1-1, αλλά με βάση την εικόνα των δυο ομάδων. Αλλά αυτά, έχουμε χρόνο να τα αναλύσουμε μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη. Προς το παρόν, απλά ας συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε…
