Ο Χρήστος Παπανικολάου, γνωστός στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ και για πολλά χρόνια αρχηγός της οργανωμένης κερκίδας του Δικεφάλου βρίσκεται πλέον στην Γερμανία καθώς αναγκάστηκε λόγω της κρίσης να μεταναστεύσεις. Ωστόσο συχνά ο Χρήστος τοποθετείται για τα δρώμενα της ομάδας από το προφίλ του στο facebook και ενόψει της αναμέτρησης με τον Άγιαξ στην Τούμπα θέλησε να στείλει το δικό του μήνυμα στους οπαδούς του ΠΑΟΚ γράφοντα το παρακάτω κείμενο:
“Έχω επισκεφθεί μέχρι τώρα πολλά γήπεδα στη ζωή μου! Γήπεδα κάθε μεγέθους, φιλοσοφίας και ιδιοσυγκρασίας! Γήπεδα – παλάτια αλλά και τρώγλες! Άλλοτε ασφυκτικά γεμάτα,με ξέφρενο παλμό,άλλοτε μισογεμάτα με ψιλοαδιάφορους θεατές που ενδεχομένως να μην είχαν, πως αλλιώς να σκοτώσουν την ώρα τους και κάποια που το ευρύ πλατύ κοινό, ίσως να αγνοεί,ακόμη και την ύπαρξη τους!
Άλλοτε ως οπαδός,άλλοτε ως ποδοσφαιρόφιλος και ενίοτε ως απλός τουρίστας! Η επίσκεψή μου όμως στο “Ναό του ποδοσφαίρου “, το παλιό Wembley, ήταν αυτή που μου πρόσφερε τα περισσότερα!
Στην καθιερωμένη ξενάγηση, υπήρχε μια ενότητα, κατά την οποία βρισκόσουν μέσα στα αποδυτήρια, ως παίκτης, φιναλίστ του κυπέλλου Αγγλίας και άκουγες (από τα ηχεία φυσικά) τα τραγούδια και τις ιαχές που ακούν οι παίκτες, εκείνη τη στιγμή! Αμέσως ένιωσα, έναν χείμαρρο συναισθημάτων να πλημμυρίζει την ψυχή μου!
Ένιωσα περίεργα, είναι η αλήθεια! Αρχικά συγκινήθηκα, ανατρίχιασα! Μετά σκέφτηκα πόσο άτυχος είμαι, που δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία, να το βιώσω πραγματικά ως πρωταγωνιστής!
Αλλά τη στιγμή που το μεγάφωνο είπε:”Βγείτε τώρα έξω και δείξτε ποιoς είναι ο καλύτερος “,ένιωσα περισσότερη διέγερση από ότι οι μονομάχοι στην Αρχαία Ρώμη! Ναι, εκείνους που έβγαιναν έξω και δεν ήξεραν,αν θα ξαναμπούν!
Εκείνους που ήξεραν, ότι ανάμεσα στους θεατές, υπήρχαν μόνο οπαδοί και εχθροί! Τίποτα άλλο! Τίποτα το ενδιάμεσο, τίποτα το δήθεν, τίποτα το “μπάσταρδο”!
ΕΜΕΊΣ ΚΙ ΑΥΤΟΙ!!!
Ούτε φίλαθλοι, ούτε απλοί θεατές,ούτε δημοσιοσχετίστες,ούτε καριερίστες,ούτε αβανταδόροι, ούτε δίκαιοι κριτές και του… κώλου τα εννιάμερα!
Αμέσως την εικόνα αυτή, που είχα στο μυαλό μου, τη μετέφερα νοητά στην Τούμπα!
Στη “δική μας” Τούμπα! Σε μια Τούμπα που μπορεί να μεταμορφώνει, αθλητές της σειράς σε λιοντάρια! Σε μια Τούμπα φόβητρο που δεν υπάρχει, ούτε οίκτος, ούτε χειροκρότημα για τον αντίπαλο!
Σε μια Τούμπα χωρίς μιζέρια και γκρίνια!
Σε μια Τούμπα που θα χαιρόταν ο καθένας μας να παίζει!
Σε μια Τούμπα που δεν υπάρχει θέση για γλυκανάλατους και γκρινιάρηδες!
Σε μια Τούμπα, για Π.Α.Ο.Κτσήδες οπαδούς!
Σε μια Τούμπα που όσοι φοράνε τη βαριά φανέλα του Π.Α.Ο.Κ. δε θα φοβούνται το αναίτιο ξεφωνητό,τις κατινιές και τα απωθημένα του καθενός μας,αλλά θα χαίρονται να μπούνε να παίξουν!Μια Τούμπα χωρίς πρόσωπα, μόνο με συναισθήματα και ιαχές!
Αυτό είναι που μετράει στο φινάλε! Ούτε το πόσα διαρκείας πουλήθηκαν, ούτε το εμείς δε φύγαμε ποτέ,ούτε οι προσωπολατρείες!Ξεκαθαρίστε ο καθένας λοιπόν, εδώ και τώρα τι θέλει! Αγκαλιάστε την ομάδα και δώστε επιτέλους σε όλους εκεί μέσα να καταλάβουν το εξής: ΑΝ ΤΑ ΔΙΝΕΤΕ ΟΛΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ,ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! Εσείς ιδρώστε και ματώστε τη φανέλα! Από εκεί και πέρα είναι δική μας υπόθεση!!!!”
