Είμαι στεναχωρημένος όπως όλοι, που ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε από τον Άγιαξ, τα έχω και με την μοίρα μας και την τύχη μας και εκατό φορές είπα, ότι μου έλεγε ο πατέρας μου όταν την δεκαετία του 80 με πήγαινε στο γήπεδο: “Μία ζωή τα ίδια…”. Επίσης λυπήθηκα που είδα πολλά παιδάκια να φεύγουν απογοητευμένα από την Τούμπα, γιατί χθες είχε πολλά μικρά παιδιά ο ναός μας, το σπίτι μας, κάτι πολύ αισιόδοξο, διότι αυτός είναι ο ΠΑΟΚ, από εκεί και πέρα όμως, δεν τα βάφω μαύρα γιατί όπως έγραφα από την κλήρωση και μέχρι και την ημέρα του αγώνα, ο Δικέφαλος ήταν το αουτσάιντερ κι αυτή η αναμέτρηση δεν ήταν ζωής και θανάτου.
Όσοι με ρωτούσαν πριν τον αγώνα, τους έλεγα πως είναι δύσκολο να περάσει η ομάδα, πως οι Ολλανδοί με την Κ20 να έρθουν μπορούν να σε κερδίσουν, διότι ο Άγιαξ είναι Άγιαξ. Φοβόμουν το κρύο αίμα των μεγάλων ομάδων, που με μισή ευκαιρία μπορεί να περάσουν. Αυτό και έγινε. Από εκεί και πέρα, δεν βρίσκω τον λόγο που πρέπει να σκύψει η ομάδα, ο κόσμος και όλοι γύρω από τον ΠΑΟΚ το κεφάλι τους.
Αντίθετα, αυτή ή ήττα θα πρέπει να μας κάνει όλους πιο δυνατούς, άλλωστε οι δύο εμφανίσεις του Δικεφάλου απέναντι σε μία δεμένη ομάδα, με ασήκωτη φανέλα και ποιοτικούς παίκτες, ήταν αντάξια του ΠΑΟΚ που ονειρεύονται όλοι παρόλο που ηττήθηκε.
Το σημαντικό είναι από εδώ και πέρα. Πως θα παραμείνει ο ΠΑΟΚ ψύχραιμος και ενωμένος για την συνέχεια. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε υπαίτιους για έναν αποκλεισμό, που ήταν… στο πρόγραμμα, ανεξάρτητα αν είχε μικρές ελπίδες τις οποίες κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει πως δεν κυνήγησε.
Λάθη έγινα αλλά και να μην γίνοταν ο ΠΑΟΚ πάλι αουτσάιντερ θα ήταν σε αυτήν την διπλή μονομαχία με τον Άγιαξ.
Το πρώτο λάθος αφορά την μη απόκτηση παικτών ηγετών σε συγκεκριμένες θέσεις. Διότι έτσι θα αυξάνονταν οι ελπίδες για πρόκριση αλλά θα έμπαινε ο ΠΑΟΚ και ως φόβητρο στο πρωτάθλημα. Ο Ματέους ήταν ένας τέτοιος παίκτης, χάθηκε και δεν ήρθε κανένας παρόμοιος. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται έναν ηγέτη στην μεσοεπιθετική του γραμμή. Εκπληκτικός ο Τζάλμα αλλά δεν είναι ηγέτης. Ούτε ο Ροντρίγκες είναι υψηλού επιπέδου για να στηριχθείς ολη την χρονιά σε αυτόν ως βασικό στέλεχος. Άλλωστε πόσους εξτρέμ για ευρωπαϊκή πορεία έχει ο ΠΑΟΚ; Επίσης ο Βαρέλα ήρθε αργά, όπως και ο Μπρκιτς, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως το πρώτο πράγμα που δήλωσε ο Ίβιτς ότι χρειάζεται, είναι ένας τερματοφύλακας. Όλα αυτά βέβαια, κοιτώντας προς το εμπόδιο του Άγιαξ που ήταν μεγάλο, διότι για τα επόμενα εμπόδια ο ΠΑΟΚ πρέπει είναι ήδη εξοπλισμένος να τα ξεπεράσει εφόσον αποκτηθούν ένας δύο παίκτες.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται επίσης έναν σέντερ φορ καθώς έχει μόνο έναν πολύ καλό για τέτοιες μεγάλες αναμετρήσεις. Ο Στέφανος Αθανασιάδης είναι μόνος και όταν δεν είναι καλά, δεν υπάρχει κάποιος αντάξιος του να μπορεί να σηκώσει την βαριά φανέλα σε τόσο μεγάλα ματς, όπως αυτό με τον Άγιαξ. Διαφωνώ με όσους τα βάζουν με τον Αθανασιάδη αλλά διαφωνώ και με την… διαφήμιση που του έγινε πριν τον αγώνα και μόλις έγινε γνωστό πως ο ΠΑΟΚ θα πάρει σέντερ φορ. Εξαιτίας αυτής της διαφήμισης, που είμαι σίγουρος πως δεν την ζήτησε ο ίδιος ο παίκτης, τώρα το κράξιμο είναι μεγαλύτερο για τα άχαστα που έχασε όμως που καθε επιθετικός μπορεί να τα χάσει. Εδώ έρχεται αυτό που έλεγα πριν τον αγώνα: Πως θα γίνει να μην βγάλει ο ΠΑΟΚ τα μάτια του μόνος του είτε αν έρθει μία μεγάλη νίκη, είτε αν έρθει ο αποκλεισμός. Το χειρότερο είναι τώρα να χωριστούν οι ΠΑΟΚτσήδες σε Κλάους και αντί Κλάους.
Ψάχνει πάντα η κοινωνία του Δικεφάλου ένα πρόσωπο για να διχαστεί. Κι όμως το ποδόσφαιρο είναι πιο απλό και η ευθύνη ανήκει στην διοίκηση που δεν έφερε έναν ποιοτικό παίκτη για να παίζει όποιος είναι φορμαρισμένος. Και αυτή η μη απόκτηση του σέντερ φορ, πέρασε επίσης ως… αβάντα στον Κλάους σε πολύ κόσμο, κάτι που δεν νομίζω να ισχύει, αλλά εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο μεγάλο λάθος της διοίκησης: Το επικοινωνιακό. Εκεί που η ομάδα πάσχει εδώ και χρόνια. Το ένα έγινε στην Ολλανδία όταν επίσημος φώναζε πως δεν θέλει παίκτες. “Δεν θέλουμε αμυντικό έχουμε πέντε”, έλεγαν, μετά ήρθε ο Βαρέλα. “Δεν θέλουμε επιθετικό έχουμε και τον Περέιρα”, φώναζαν και ξέμειναν οι ασπρόμαυροι με μία μόνο ποιοτική λύση. Και για το πρόβλημα στο επικοινωνιακό φταίει και ότι κάθε χρόνο υπάρχει και άλλος που ασχολείται με τον σχεδιασμό και την πολιτική της ομάδας. Μία ο Αγγελίδης, μία ο Άρνεσεν, μία ο Μίχελ, προσθέστε και τους προπονητές που αλλάζουν συνέχεια και θα καταλάβετε πως είναι δύσκολο να υπάρξει μία σταθερή και δυναμική επικοινωνιακή πολτική.
Η αλήθεια είναι πως κανένας δεν ήταν ξεκάθαρος για άλλη μία φορά με τον κόσμο και δεν τόλμησε να πει πως οι ελπίδες του ΠΑΟΚ για πρόκριση επί μίας μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδας με αυτό το ρόστερ είναι λίγες. Στην συνείδηση των φιλάθλων έγινε αυτοσκοπός η πρόκριση στα play off του Champions League εκεί όπου για να προκριθείς όντας στους ανίσχυρους, πρέπει να είσαι κάτι παραπάνω από πανίσχυρος. Κι όμως ο ΠΑΟΚ δεν είναι πανίσχυρος! Φαίνεται πως γίνεται ισχυρός και θα γίνει ακόμα καλύτερος στην συνέχεια αν δεν… παραστρατήσει η ομάδα και καταφέρει να παραμείνει σοβαρή και στις ήττες σαν την χθεσινή και στις μεγάλες νίκες που σίγουρα θα έρθουν. Πρέπει επίσης τα λάθη που έγιναν ενόψει του πρώτου στόχου που χάθηκε, να τον κάνουν πιο δυνατό για την συνέχεια.
Άλλωστε σε αντίθεση με άλλες χρονιές τα σωστά είναι περισσότερα και τα λάθη λιγότερα και αυτό αποδείχθηκε και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, εκεί όπου η ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς κοίταξε στα μάτια έναν τόσο μεγάλο αντίπαλο.
Πανικός δεν χρειάζεται, ούτε απογοήτευση. Άφησε πολλές υποσχέσεις ο ΠΑΟΚ και σε αυτό πρέπει να μείνουν όλοι στον Δικέφαλο, γιατι αλλιώς αν φαγωθούν με τα ρούχα του, πρώτα απο όλα θα αδικήσουν, τον ίδιο τους τον εαυτό.
Ομως επαναλαμβάνω πως ο ΠΑΟΚ θα γίνει φαβορί για τίτλους μόνο αν πάρει έναν παικταρά μεσοεπιθετικό και έναν ποδοσφαιριστή με τον οποίο θα συναγωνίζεται ο Αθανασιάδης και πάντα με την προυπόθεση πως θα του βγουν τουλάχιστον δύο απο τους Κάνιας, Μπρκιτς, Βαρέλα.
