Ο ΠΑΟΚ μετά την περσινή… επιδημία τραυματισμών, με τις θλάσεις να ξεπερνούν τις 40, την φετινή περίοδο εισάγει νέες μεθόδους για την πρόληψη αλλά και την ασφαλέστερη αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών του Δικεφάλου.
Πέρα από την μόνιμη -πλέον- συνεργασία με τον Νέναντ Κοβάσεβιτς, ο οποίος έχει δικό του κέντρο αποκατάστασης στο Βελιγράδι και ειδικεύεται στο κομμάτι της πρόληψης, αντιμετώπισης και αποκατάστασης τραυματισμών, οι “ασπρόμαυροι” βελτιώνουν και τις εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου του ΠΑΟΚ στη Νέα Μεσήμβρια.
Μια από τις καινούργιες… προσθήκες στο αθλητικό κέντρου του Δικεφάλου, θα είναι και το δωμάτιο κρυοθεραπείας, που θα χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών από τραυματισμούς και μετά από αγώνες.
Τι είναι όμως η κρυοθεραπεία, που τα τελευταία χρόνια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στην θεραπεία των αθλητών; Tο “medlabgr.blogspot.com”, αναφέρει:
Η κρυοθεραπεία στο κεφάλαιο των αθλητικών κακώσεων θεωρείται ιδιαίτερα ευεργετική, γιατί ο ασθενής ανακουφίζεται σύντομα από τα συμπτώματά του και αισθάνεται έτοιμος να επιστρέψει στις δραστηριότητές του.
Επιπλέον εφαρμόζεται εύκολα, γίνεται ανεκτή χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, στερείται αντενδείξεων και είναι ουσιαστικά ανέξοδη. Η αρχική θεραπεία μίας οποιασδήποτε κάκωσης ακολουθεί το ακρωνύμιο ICE το οποίο προέρχεται από τα αρχικά των αγγλόφωνων λέξεων «Ice» (πάγος), «Compression» (συμπίεση) και «Elevation» (ανύψωση). Αυτό σημαίνει ότι η πρώτη φροντίδα ενός τραυματισμένου μέλους είναι να εφαρμοστεί τοπικά ψυχρό επίθεμα, να ασκηθεί συμπίεση -με την εφαρμογή συνήθως ελαστικής περίδεσης- και να ανυψωθεί σε ανάρροπη θέση.
Έρευνες, που έχουν γίνει σε αθλητές, οι οποίοι είχαν μεγάλου βαθμού κάκωση, έδειξαν ότι αν υπάρξει, επιπλέον, επιμέρους επίδεση- και μάλιστα αρκετά πιεστική- τα αποτελέσματα είναι καλύτερα, καθώς ελαττώνεται, σε μεγάλο βαθμό, ο μεταβολισμός. Με την άμεση χρήση στον τραυματισμό προκαλείται τοπική αγγειοσυστολή, προλαμβάνοντας την αιμορραγία και το αποκαλούμενο οίδημα.
Η κρυοθεραπεία, στα πρώτα στάδια της κάκωσης, χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πόνο και τον αντανακλαστικό μυϊκό σπασμό, έχοντας αναλγητική δράση.
Η χρήση της κρυοθεραπείας είναι επιτακτική για τα πρώτα στάδια του τραυματισμού και κυρίως για τις πρώτες 48 ώρες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έχει εφαρμοστεί η κρυοθεραπεία και για 72 ώρες. Η επανάληψη εστιάζεται ανά 2-3 ώρες, αν και η χρήση κάθε μισή ώρα, που ορισμένοι αναφέρουν, όχι μόνο θεωρείται υπερβολική, αλλά μάλλον είναι και αναποτελεσματική.
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι η κρυοθεραπεία δεν περιορίζεται μόνο σε επώδυνες τραυματικές καταστάσεις, αλλά δρα και ως μέσο χαλάρωσης και ξεκούρασης, ύστερα από μια προπόνηση. Αρκετά προγράμματα αποβλέπουν σ’ ένα είδος κρυοθεραπείας με παγωμένο νερό, έπειτα από παραμονή σε ζεστό μέρος (σάουνα ή χαμάμ), έχοντας ως στόχο την πλήρη αναζωογόνηση του οργανισμού.
Θα λέγαμε λοιπόν ότι με την κρυοθεραπεία επιτυγχάνουμε:
1) Μείωση του κυτταρικού μεταβολισμού
2) Αγγειοσυστολή των τριχοφόρων αγγείων (αρχικά)
3) Μείωση της ροής του αίματος (αρχικά)
4) Μείωση στην ταχύτητα της νευρικής αγωγιμότητας
5) Μείωση στην μεταφορά λευκοκυττάρων και κυρίως φαγοκυττάρων
6) Μείωση της φλεβικής και λεμφικής παροχέτευσης
7) Μείωση της εκπόλωσης της μυϊκής ίνας
8) Μείωση της μυϊκής αντίδρασης (σπασμός).
