Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έδωσε μία μεγάλη συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ «Sports Doc» και όπως ήταν φυσικό ένα σημαντικό κομμάτι των δηλώσεών του αφορούσε την περίοδο που πέρασε στον ΠΑΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Εκεί δεν έκρυψε ότι ο Δικέφαλος άξιζε να είχε κατακτήσει μια Ευρωλίγκα και να γίνονταν η πρώτη ελληνική ομάδα που θα είχε κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο μπάσκετ.
Αναλυτικά για το πέρασμα από τον ΠΑΟΚ ανέφερε: «Εγώ προσωπικά μετά τον Άρη δεν σκέφτηκα ποτέ να φύγω από την χώρα μου. Όμως ήρθαν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ και συμφωνήσαμε το 1991. Έτσι ξεκίνησε μία μεγάλη προσπάθεια, μία οργανωμένη δουλειά. Η ομάδα δεν είναι μόνοι οι παίκτες και η διοίκηση, αλλά και οι φίλαθλοι που ήταν εξαιρετικοί στον ΠΑΟΚ. Το 1993 ο στόχος μας ήταν και το Κύπελλο Πρωταθλητριών και αν το είχαμε πάρει δεν θα είχαμε κανένα παράπονο.
Πιστεύω πως ο ΠΑΟΚ, με το μπάσκετ που έπαιζε, άξιζε να είναι η πρώτη ελληνική ομάδα με Πρωταθλητριών. Δυστυχώς, όμως αυτό το Final Four της Αθήνας χάλασε τη χημεία της ομάδας.
Δεν είχα δει ξανά αυτό το παιχνίδι με την Μπενετόν. Χάσαμε όλη τη χημεία έπειτα από αυτό. Έγιναν γρήγορα τρία φάουλ από τον Φασούλα. Εγώ έβαλα τον Μπουντούρη που ήταν ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας. Ο Μπάνε με τον Κόρφα έπαιξαν παραπάνω λεπτά και στο τέλος κάναμε σκόπιμα κάποια φάουλ στο Ρουσκόνι. Αυτός έβαλε τις βολές, ο Μπάνε δεν έβαλε κάποιες».
Για τη σχέση του με τον Παναγιώτη Φασούλα είπε: «Εγώ από την προπονητική πλευρά έλεγα, γιατί δεν βγήκε κάτι. Τότε έπρεπε να αποφασίζω για την 10αδα κάθε αγώνα. Αποφάσισα να βγάλω τον Κουκλάκη, γιατί δεν είχαμε τον Τσέκο, και έβαλα μέσα έναν νεαρό, τον Βαλαβανίδη. Το είπα και στον Μπάνε πως μόνο ένας παίκτης βγήκε μπροστά και πήρε την ευθύνη. Ο Τζον Κόρφας. Τώρα να πούμε κάτι για το Φασούλα; Όλα είναι αλήθεια. Όταν κερδίζει η ομάδα, κερδίζουν οι παίκτες. Όταν χάνει η ομάδα, χάνει ο προπονητής. Με τον Φασούλα δεν έχω κανένα πρόβλημα, είχα πολύ καλή σχέση και με τους γονείς του».
Για το λόγο που είχε φύγει από τον ΠΑΟΚ: «Όταν το γυαλί ραγίζει, δεν κολλά ποτέ. Για μένα, χάλασε μία ισορροπία στην επικοινωνία. Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα. Εγώ πάντα έχω επικοινωνία με τον πρόεδρο. Αλλά το γυαλί ράγισε».
Για την ιστορία με την coca cola και τον Λέβινγκστον: «Είχε έρθει ένας παίκτης, ενώ ψάχναμε έναν παίκτη για το “3”. Είχε έρθει ο Κλιφ με τα δαχτυλίδια από τους Μπουλς. Η ομάδα αμέσως έχασε την ισορροπία της. Χάσαμε 26 πόντους από το Περιστέρι. Εγώ έλεγα πως πίνουν όλοι φυσικούς χυμούς, αλλά εκείνος έπινε coca cola. Tην επόμενη μέρα, τον πλησίασα και του είπα: “είσαι πολύ καλός παίκτης. Εγώ είπα στη διοίκηση να πάρεις 3 βδομάδες άδεια, για να ηρεμήσεις και να καταλάβεις τι σημαίνει ευρωπαϊκό μπάσκετ”. Αυτός σηκώθηκε και έφυγε. Το βράδυ ήρθε ο κύριος πρόεδρος με τον κύριο Πανελούδη. Ο ίδιος μου είπε: “Ντούντα, βοήθησε με. Είμαι μπροστά στην προσωπική και ομαδική καταστροφή. Κράτα τον τουλάχιστον στον πάγκο”. Του λέω “φίλε, εγώ δεν το κάνω για τον εαυτό μου, αλλά για εσένα”. Ο Λέβινγκτον επέστρεψε τελικά από τις ΗΠΑ και έγινε το καλύτερο 4άρι στην Ευρώπη».
Για το αν έχει μπασκετικό απωθημένο: «Δεν έμεινε τίποτα. Αν ξεκίναγα από την αρχή, θα έκανα τα ίδια. Τώρα καταλαβαίνω πως ως προπονητής δεν ήμουν επαγγελματίας. Ολη μέρα ασχολιόμουν μόνο με αυτό. Δεν είχα καθόλου χρόνο. Οσο ήμουν στο μπάσκετ, ήμουν μέσα σε αυτό 100%».
