Ο Ιβαν Σαββίδης έκανε πραγματικά μία κατάθεση ψυχής και είπε πολλά στους συνεργάτες του. Προσωπικά από όλα όσα είπε, στάθηκα στο θέμα της εσωτερικής ενότητας που ζήτησε. Είπε αρκετά για αυτό το θέμα. Όχι, τυχαία. Για μένα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΟΚ αυτό. Πριν λίγες ημέρες σε άρθρο μου με τίτλο “ΠΑΟΚ ενωμένος ποτέ νικημένος”, ανέφερα πως:
“Το στοίχημα που καλείται να κερδίσει ΠΑΟΚ αυτή την στιγμή είναι να διαχειριστεί την γκέλα με την Ξάνθη ή αργότερα κάποια μεγάλη νίκη. Να την διαχειριστούν οι διοικούντες, να την διαχειριστεί το προπονητικό τιμ, να την διαχειριστεί σωστά και κόσμος και φυσικά και εμείς τα ΜΜΕ που συχνά κάνουμε λάθη. Αν ο καθένας μέσα στην ομάδα ή την ΠΑΕ μετά από μία ήττα δείχνει τον διπλανό του για ποιον φταίει ή αν μετά από κάθε νίκη προσπαθεί να την καρπωθεί μόνο ο ίδιος, τότε ο ΠΑΟΚ δεν θα κάνει τίποτα.Διότι στη Θεσσαλονίκη δυστυχώς δεν έχουμε το know how για τις επιτυχίες. Κι όμως αυτή η ομάδα μπορεί να μας τις φέρει παρά τις αδυναμίες που έχει”.
Και να λοιπόν, που λίγες ημέρες μετά, ο Ιβάν Σαββίδης στάθηκε ιδιαίτερα στην ομιλία του στους συνεργάτες του στο θέμα της ενότητας λέγοντας: Κι εμένα μ’ ενοχλεί περισσότερο η δική μας έλλειψη ενότητας εναντίον αυτών που πολεμούν την ενίσχυση του ΠΑΟΚ. Ειδικά όταν το βρώμικο σύστημα που ελέγχει το ποδόσφαιρο συνειδητοποίησε, ότι εγώ δεν είμαι προσωρινός, ότι ήρθα για καιρό. Να μην επιτρέψουμε να έχουμε εσωτερικές μάχες. Δεν θέλουμε εσωτερικές συγκρούσεις, έχουμε ήδη πνιγεί σε αυτές.
Και όταν λέω ότι στον ΠΑΟΚ έχουμε μια ιδεολογία και όταν δεν υπάρχουν προβλήματα τα δημιουργούμε μόνοι μας, εννοούσα ακριβώς αυτές τις εσωτερικές μας συγκρούσεις. Όταν έχουμε εσωτερικές συγκρούσεις, δηλαδή είτε μέσα στα γραφεία είτε στο αγωνιστικό τμήμα και σαφώς στη μεγάλη οικογένεια του ΠΑΟΚ συμπεριλαμβανομένων και των οπαδών, δεν μπορούμε να επικεντρωθούμε στο να γίνουμε μια ισχυρή ομάδα που είναι σε θέση να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε επίθεση.
Το μεγάλο αγκάθι του Δικεφάλου είναι όλο αυτό! Η ατυχία του Ιβάν Σαββίδη είναι πως όταν ήρθε στον ΠΑΟΚ έτοιμος να επενδύσει πολλά εκατομμύρια, δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος. Το τοπίο στο εσωτερικό και το εξωτερικό του ΠΑΟΚ, θύμιζε καμένες περιοχές μετά από μεγάλους πολέμους.
Στο εξωτερικό στις μεγάλες ομάδες υπάρχει πάντα μία βάση από την οικογένεια της ομάδας που δουλεύει μαζί και αποτελεί την διοίκηση του συλλόγου όποιος και να είναι ο επενδυτής ή ο χορηγός. Ο Σαββίδης τι βρήκε εδώ; Μία οικογένεια διχασμένη. Και τέσσερα χρόνια μετά, κοιτώντας πίσω τι βλέπει; Τις χαμένες προσπάθειες να “αγοράσει” οικογένεια. Όμως η “αγάπη” δεν αγοράζεται και για αυτό παιδεύεται τόσα χρόνια. Μία με διάσημο προπονητή, μία με ΠΑΟΚτσή προπονητή, όχι μετά με ταλαντούχο κόουτς. Μία με ΠΑΟΚτσή τεχνικό διευθυντή και μετά με
τεχνοκράτη ξένο. Υπάρχει σωτηρία; Μπορεί επιτέλους ο ΠΑΟΚ να… βρεθεί όλος μαζί ενωμένος γύρω από τα νέα δεδομένα που πλέον δεν είναι και τόσο νέα μετά από τέσσερα χρόνια παρουσίας του Σαββίδη; Μπορεί να υπάρξει και χημεία ανάμεσα στον τρόπο διοίκησης και τα θέλω του Σαββίδη με την κατά βάση οικογένεια του ΠΑΟΚ; Δεν έχω απαντήσεις. Μόνο ελπίδες.
Από εκεί και πέρα η γενική γεύση που άφησε ο Σαββίδης απ΄ όσα είπε και σε αυτά που πρέπει να σταθούμε, είναι το πάθος του για να πετύχει στον ΠΑΟΚ, η παραδοχή των λαθών του αλλά και το γεγονός ότι πλέον γνωρίζει 100% που βρίσκεται.
