Δύσκολο πράγμα ο μεταγραφικός σχεδιασμός. Δύσκολο πράγμα και η επιτυχία για μια μεταγραφή στην πράξη, ανεξαρτήτως αγωνιστικής αξίας ή χρημάτων. Όλα πρέπει να ταιριάξουν σωστά, στον κατάλληλο χρόνο για να φτάσεις να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα μέσα στο γήπεδο.
Αλήθεια, πόσες είναι οι μεταγραφικές περίοδοι κατά τις οποίες ο ΠΑΟΚ έψαχνε για δεκάρι αλλά δεν έπαιρνε ποτέ; Η ομάδα έπασχε εδώ και πολύ καιρό από την έλλειψη ενός επιτελικού μέσου που θα αγωνίζεται πίσω από τους επιθετικούς, που θα μπορεί να δημιουργήσει από τον άξονα, που θα έχει την ντρίπλα και τη πάσα που χρειάζεται ο συγκεκριμένος χώρος μέσα στο γήπεδο.
Οι λύσεις που έρχονταν κατά περιόδους και κατά περίσταση, ήταν μεσοβέζικες. Κάποιες κάθετες μπαλιές του Τζιόλη, κάποιες εξάρσεις επινοήσεων του Πέλκα, αλλά μέχρι εκεί.
Την περσινή σεζόν, ο Δικέφαλος έκανε ίσως τη μεγαλύτερη μεταγραφή της ιστορίας του, φέρνοντας τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ. Άσχετα με τα όσα έγιναν με τον Ίγκορ Τούντορ ή τους τραυματισμούς του, ο Βούλγαρος, όταν βρισκόταν μέσα στο γήπεδο αντιμετώπιζε πρόβλημα στο να τροφοδοτηθεί σωστά. Τον έβλεπες να δυσανασχετεί κάποιες φορές, όταν η μπάλα δεν ερχόταν εκεί που την ήθελε, έδινε οδηγίες στους συμπαίκτες του για να τους βοηθήσει, αλλά εις μάτην.
Η διαφορά κλάσης και ταλέντου με τους υπόλοιπους δεν ήταν είδηση, απλά έμοιαζε ανυπόφορα αποκαρδιωτικό να το παρακολουθείς πάνω στο χόρτο. Ο ΠΑΟΚ είχε σέντερ φορ τον Μπερμπάτοφ (ναι, αυτόν τον Μπερμπάτοφ στα 35 του), αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να τον εκμεταλλευτεί.
Ο “Μίτκο” λοιπόν, μάζεψε τα πράγματά του το καλοκαίρι, πήρε τα “ζεστά” εκατομμύρια του Σαββίδη και τράβηξε για το… σπίτι του (παραμένει ακόμα χωρίς ομάδα). Λίγο καιρό αργότερα, το δρόμο για την Τούμπα έπαιρνε ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ο Ματέους μας άφησε στα κρύα του λουτρού, έτσι ο Ολλανδός επωμίστηκε μόνος του το βάρος του παίκτη-μπαλαντέρ, που θα πρέπει να κάνει αυτή τη δουλειά, άσχετα αν στην αρχή λεγόταν ότι μπορεί να παίζει και στα πλάγια.
“Δεκάρι” είναι ο άνθρωπος, αυτό φάνηκε στο γήπεδο με τον καιρό, αυτό δήλωσε και ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο. Και μάλιστα “δεκάρι” σαν αυτό που έψαχνε ο ΠΑΟΚ τόσο καιρό αλλά δεν έβρισκε. “Δεκάρι” που στέλνει την μπάλα πάντα εκεί που πρέπει, που βλέπει γήπεδο, που εκμεταλλεύεται τους κενούς χώρους, που έχει την κάθετη ή τη διαγώνια πάσα. Ο… καημένος όμως έχει πέσει στην περίοδο που επιθετικοί του ΠΑΟΚ είναι άστοχοι (ή άτυχοι ή ντεφορμέ, όπως θέλετε πείτε το), έτσι αρκετές φορές οι εμπνεύσεις του δεν πιάνουν τόπο.
Το τελευταίο διάστημα, μου ήρθε στο μυαλό το πώς θα ήταν ο ΠΑΟΚ να έχει στη σύνθεση του τόσο τον Μπίσεσβαρ όσο και τον Μπερμπάτοφ. Ο ένας να δίνει την μπάλα εκεί που πρέπει και ο άλλος να τη στέλνει εκεί που πρέπει, δηλαδή στα δίχτυα.
Τι ωραία πράγματα θα βλέπαμε στο χορτάρι. Άτιμο timing…
