Μία ζωή στον ΠΑΟΚ έχουμε την τάση να βγάζουμε μόνοι τα μάτια μας. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε την ΑΕΚ και διαβάζω μόνο αρνητική κριτική στην ομάδα.
Προστακτικές στον Ίβιτς ποιον να βάζει και ποιον να μην βάζει από “wannabe” προπονητές και κράξιμο σε ποδοσφαιριστές. Έπρεπε ο ΠΑΟΚ να διαλύσει την ΑΕΚ δηλαδή. Λες και έπαιζε με την Άνω Ραχούλα. Ο Δικέφαλος κέρδισε και το κλίμα είναι λες και έχασε!
Και αυτά τα χαζά περί κακής ΑΕΚ ας τα αφήσουν κάποιοι στην άκρη. Η ΑΕΚ είναι ΑΕΚ σε όποια κατάσταση και αν είναι. Είναι η ομάδα που πήρε Κύπελλο το 2016 ενώ ο ΠΑΟΚ το 2003. Είναι ομάδα που από τότε που έχασε 3-0 από τον Ολυμπιακό έχει αλλάξει προπονητή και έχει συμμαζευτεί. Εκτός αν ο ΠΑΟΚ έγινε ξαφνικά η Ρεάλ Μαδρίτης και δεν το έχω πάρει χαμπάρι.
Πόσο καλό κάνουμε με αυτό στην ομάδα; Η πίεση να αυξάνεται με τις ήττες το καταλαβαίνω αλλά να πιέζουμε και να στήνουμε στον τοίχο προπονητή και παίκτες μετά από νίκες και μάλιστα μετά από ντέρμπι είναι απαράδεκτο. Ένας κακός χαμός σε άρθρα, σε ιστοσελίδες, εφημερίδες, ράδιο και φυσικά στη συνέχεια στα social media. Εντάξει δεν ήταν καλή η εμφάνιση αλλά δεν έπαιζε και μόνος του ο ΠΑΟΚ!
Μία ολοκαίνουργια ομάδα που θέλει χρόνο, με παίκτες με συγκεκριμένες δυνατότητες και με μείον τρεις βαθμούς από τιμωρία, κάνει πρωταθλητισμό και σε λίγες ημέρες παίζει ένα ματς που μπορεί να την φέρει πολύ κοντά στον στόχο που έχει θέση για την Ευρώπη. Κι όμως εδώ κάνουμε λες και ο ΠΑΟΚ δεν δέχτηκε σφαγή στο Καράισκάκη όντας καλύτερος, λες και δεν κέρδισε στο ντέρμπι της ΑΕΚ, λες και δεν είναι ψηλά στην βαθμολογία παρά τους κλεμμένους βαθμούς. Κάποια πράγματα έχουν και τα όρια τους!
Ας αφήσουμε επιτέλους τον ΠΑΟΚ να ανασάνει και να μην παίζει συνέχεια με την θηλιά στο λαιμό!
