Είχα επισημάνει μετά το πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΚ, και τη νίκη με τον τρόπο που ήρθε, ότι ελπίζω πως εκείνο το γκολ στο 95′ θα μπορούσε να αφυπνίσει το πάθος των παικτών κατά τη διάρκεια του 90λεπτου, κάτι που έχει χαθεί τελευταία. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είχε στείλει ο Μάτος την μπάλα στα δίχτυα, κι αν δεν έβλεπα το ξέσπασμα και τους πανηγυρισμούς των παικτών στο φινάλε, θα νόμιζα ότι ο ΠΑΟΚ δεν έπαιζε ντέρμπι την περασμένη Κυριακή. Όπως ακριβώς συνέβη κι απόψε, όπου, σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα, δεν ένιωσα πως η ομάδα έπαιζε μια πρόκριση στους “32” του Europa League.
Το φαινόμενο παρατηρείται γενικά το τελευταίο διάστημα στα παιχνίδια του Δικεφάλου. Μια αγωνιστική εικόνα πολύ φλατ, πολύ σνομπ, που περισσότερο επιχειρεί να διεκπεραιώσει τα αναγκαία σε ένα ματς για να φτάσει στο αποτέλεσμα, αλλά χωρίς να έχει το παθος για να τα καταφέρει. Με ελάχιστες εξαιρέσεις παικτών, σχεδόν κανείς δε μου δείχνει μέσα στο γήπεδο ότι “καίγεται”, ότι η νίκη είναι απαραίτητη, ότι η ομάδα πρέπει να πετύχει γκολ. Μονάδες και σύνολο που φαίνονται να μην… τρέχει αίμα στις φλέβες τους, που δεν βγάζουν πάθος και ένταση μέσα στο ματς, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο.
Για να πιάσουμε το αποψινό ματς, πείτε μου σε ποιο σημείο, σας φάνηκε ότι σε αυτό το 90λεπτο κόντρα στην Καραμπάχ παιζόταν μια πρόκριση στην Ευρώπη. Σε ποιο σημείο οι παίκτες του ΠΑΟΚ έτρωγαν… σίδερα για να τα καταφέρουν. Σε ποιο σημείο είχαν τη λάμψη στα μάτια για μια διάκριση, σε ποιο σημείο έδειξαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Αφήνοντας το ψυχολογικό κομμάτι, στο οποίο ο ΠΑΟΚ ήταν φανερά απροετοίμαστος, η επόμενη κουβέντα αφορά το αγωνιστικό. Εκεί, ακόμα και ο Βλάνταν Ίβιτς μάλλον θα πρέπει να αρχίσει να σηκώνει τα χέρια ψηλά… Μπίσεσβαρ θέλατε; Τον έβαλα. Μυστακίδη αντί Τζάλμα θέλατε; Τον έβαλα. Περέιρα θέλατε; Τον έβαλα (έστω και για 30 λεπτά). Ακόμα και τον κακομοίρη τον Τιάμ επιστράτευσε, ο οποίος, είτε μπαίνει είτε δεν μπαίνει είναι το ίδιο πράγμα…
Έχω ξαναπεί ότι φέτος, όπως γίνεται συνήθως, οι καλύτεροι παίκτες θα είναι αυτοί που δεν παίζουν, αυτοί που είναι εκτός αποστολής, αυτοί που έφυγαν, ή αυτοί που δεν ήρθαν ποτέ. Απόψε λοιπόν, προφανώς αυτό που έλειπε ήταν ο Τζιόλης, ο Χατζηισαϊας και ο Σκόνδρας (πού τους θυμήθηκα…), ο Ματέους που μας “εφτυσε” και ο επιθετικός που δεν πήρε ο ΠΑΟΚ το καλοκαίρι. Ωραία…
Το ολοφάνερο πρόβλημα του Δικεφάλου φέτος είναι το γκολ. Και ομάδα που δε σκοράρει, δεν μπορεί να έχει καμιά ελπίδα. Όσο το πρόβλημα συνεχίζεται, συζητιέται και μεγαλώνει, τόσο θα επηρεάζεται και όλο το αγωνιστικό τμήμα. Η τακτική του μισό-μηδέν δεν είναι απαραίτητα κακή, αλλά νομίζω ότι δεν είναι κάν αυτό που θέλει να “χτίσει” ο Βλάνταν Ίβιτς. Ο Σέρβος τεχνικός προσπαθεί να φτιάξει μια ομάδα που παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, που θέλει να “κερδίζει” τις νίκες και όχι να τις “κλέβει”. Και αυτο προϋποθέτει σκοράρισμα. Αν αυτό δεν υπάρχει, τότε ίσως μιλάμε για μια ομάδα που φτιάχνεται είτε προς λάθος κατέυθυνση είτε με λάθος υλικά…
