Ακροβατούσε στα όρια του αυτοσαρκασμού και της παράνοιας. Ήταν ένα αυθόρμητο στιχάκι της στιγμής, γραμμένο στο πόδι. Διαδόθηκε -όπως όλα τα πράγματα στην 4- από στόμα σε στόμα και μέσα σε δευτερόλεπτα διαδόθηκε ηχητικά σε όλη την Τούμπα: «Πάρτε το πρέφα, εμείς θα πάρουμε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ»!
Μες την υπερβολή του θα ήταν ένα υπέροχο σύνθημα, γεμάτο όνειρα και ανεκπλήρωτο πόθο. Υπήρχε όμως ένα μικρό… προβληματάκι. Ο ΠΑΟΚ είχε ήδη αποκλειστεί πριν ξεκινήσει το ματς της 5ης αγωνιστικής απέναντι στην Καμπάλα για το περσινό Europa League. Το ότι δεν υπάρχει πια Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ας το προσπεράσουμε. Η ποιητική αδεία, επιτρέπει τα πάντα!
Το ματς ήταν… σούπα. Άθλιο. Δεν έγινε τίποτα στο πιο άγευστο 0-0 της ιστορίας. Το στιχάκι όμως άγγιξε σώψυχα. Έμεινε. Λίγες μέρες αργότερα, ξανακούστηκε. Ο ΠΑΟΚ έκανε την μεγαλύτερη πιο… άχρηστη νίκη της ιστορίας του στο Ντόρτμουντ και η παράνοια του «Παοκίζειν» επέστρεψε, με τους Βεστφαλούς να ρωτάνε γεμάτοι απορία τι τραγουδάνε 90 λεπτά αυτοί οι τρελοί στο πέταλο.
Ο Λέο Μάτος δεν μεγάλωσε με το ρητό «ΠΑΟΚ είσαι», μια στάση ζωής που με λίγες λέξεις ερμηνεύεται πως στον ασπρόμαυρο μικρόκοσμο δεν υπάρχει η φράση «δεν γίνεται». Είχε ήδη πάει σε τελικό Κυπέλλου… ΟΥΕΦΑ με την Ντνίπρο και ήξερε πως γίνεται. Είχαν περάσει μόλις λίγες ημέρες στην νέα σεζόν, μόλις είχε αρχίσει να καταλαβαίνει τι καπνό φουμάρουν οι νέοι του συμπαίκτες και το πέταξε μετά λόγου γνώσης: «Ο ΠΑΟΚ έχει το υλικό για να φτάσει στον τελικό του Europa League»!
Βαριά κουβέντα που σε στοιχειώνει. Ικανή να σε εκθέσει, μα και να σε κάνει προφήτη. Κι αν ο Λέο μεγάλωσε στην Θύρα 4 του Ρίο ντε Τζανέιρο; Κι αν ο Βραζιλιάνος ξέρει καλύτερα;
