ΠΑΟΚ. Μαύρο και άσπρο.
Η ιστορία της ομάδας είναι συνυφασμένη με τα χρώματα του πένθους και της θλίψης (μαύρο) αλλά και της ελπίδας (άσπρο).
Την ώρα που τρέχουν οι εξελίξεις μετά το κάζο της ήττας με 3-4 από τον Ατρόμητο μέσα στην Τούμπα και τις δηλώσεις του Ίβιτς για κάποιους παίκτες («ή αυτοί θα φύγουν ή εγώ» είπε και ήδη «τελείωσε» τον Τζαβέλλα…), συμπληρώνονται πέντε χρόνια από μία ιστορική νίκη του Δικέφαλου με 2-1 επί της Τότεναμ μέσα στο Λονδίνο στις 30/11/2011.
Πριν ακόμη στεγνώσει η μελάνη από όσα γράφτηκαν για τον θρίαμβο μέσα στη Φλωρεντία και το διπλό με 3-2 του ΠΑΟΚ επί της Φιορεντίνα, ήρθε η ηχηρή σφαλιάρα από τον Ατρόμητο (έγινε πιο ηχηρή με τον τρόπο που ήρθε) για να προκαλέσει τεράστιους τριγμούς στο οικοδόμημα της ομάδας.
Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ. Με τα μαύρα του και τα άσπρα του.
Διαχρονικά τα «μαύρα» ήταν περισσότερα αλλά όπως συνηθίζει να λέει και ο κόσμος: «ΠΑΟΚ στα εύκολα, ΠΑΟΚάρα στα δύσκολα».
Αυτό έκανε τον Δικέφαλο ξεχωριστό. Αυτό έκανε τον ΠΑΟΚ μεγάλο.
Τα «λαϊκά δικαστήρια» ξεκίνησαν πάλι αμέσως μετά το τέλος του κάζου από τον Ατρόμητο. Λογικό το ξέσπασμα του κόσμου. Και δικαιολογημένο. Θέλει να βλέπει τον Δικέφαλο να πετάει ψηλά. Θέλει περισσότερα βράδια σαν εκείνο του Λονδίνου με την Τότεναμ, σαν εκείνο με τη Φιορεντίνα την προηγούμενη εβδομάδα.
