Ο κόσμος λατρεύει να διαβάζει για… παικταράδες, που έρχονται στην… ομαδάρα για την κάνουν καλύτερη και την απογειώσουν. Γουστάρει το παραμύθι, το όνειρο, την υπερβολή, τις γενικολογίες και τα κούφια λόγια. Μπέσα τώρα, δεν έχω διαβάσει ποτέ άσχημα λόγια για παίκτη που πήρε μεταγραφή. Όλοι είναι πολλά υποσχόμενοι ή έτοιμοι να τα διαλύσουν όλα από την πρώτη μέρα. Σόρι αν έχεις συνηθίσει έτσι, όμως εδώ δεν θα διαβάσεις κάτι τέτοιο για τον Λάζαρο Λάμπρου.
Ξέρω ότι θέλεις να… ψηλώσεις λιγάκι παραπάνω και να πιστέψεις ότι στον ΠΑΟΚ ήρθε το μεγαλύτερο ταλέντο της γης. Μπορεί στο Football Manager να τον έχεις πάρει και να έχεις σηκώσει Champions League μαζί του, όμως εδώ είναι πραγματική ζωή και έχει τους δικούς της νόμους.
Τυχαίνει να τον ξέρω καλά. Για τους δικούς μου λόγους -δεν έχει σημασία ποιοι είναι αυτοί. Είναι από εκείνα τα τυχερά – άτυχα παιδιά που ο ντόρος και η φήμη τους ήταν πάντα πιο μπροστά από την πραγματικότητα. Σαν αυτά τα περίφημα wonderkids στο Football Manager, που περιμένεις να μεγαλώσουν λιγάκι και να τα διαλύσουν όλα. Μερικά το κάνουν και επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες. Μερικά χάνονται στον δρόμο και δεν θυμάται κανείς τι έγινε.
Ο Λάζαρος Λάμπρου έγινε ο δεύτερος νεαρότερος επαγγελματίας στην ιστορία του Παναθηναϊκού κι ένας από τους πιο μικρούς στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δευτέρα Λυκείου πήγαινε, 16 ετών και τριών μηνών ήταν όταν έβαζε τζίφρα σε επαγγελματικό συμβόλαιο με το «τριφύλλι», που πίστευε ότι μεγάλωνε το επόμενο μεγάλο αστέρι των ακαδημιών του. Όταν όμως το περασμένο καλοκαίρι αποχώρησε από το Κορωπί, έφυγε έχοντας ιδρώσει μόλις 19 λεπτά την πράσινη φανέλα, κι αυτό σε δύο αγώνες κυπέλλου!
Γύρω από το όνομα του Κατερινιώτη πιτσιρικά (πριν από 10 μέρες έκλεισε τα 19) υπήρχε πάντα πολύ ίντριγκα. Πιθανώς, περισσότερη από όση μπορούσε να υποστηρίξει ο ίδιος. Σε ηλικία 13,5 ετών έφυγε για τις ακαδημίες της Παιανίας, με τον θρύλο να λέει πως ο Παναθηναϊκός τον έκλεψε μέσα από τα χέρια του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού, που επίσης τον είχαν προσεγγίσει.
Σιγά – σιγά άρχισαν να κυκλοφορούν στην πιάτσα τρομερά πράγματα για ένα χαρισματικό έφηβο, που μπορούσε να παίξει όλες τις θέσεις της επίθεσης, που είχε και τα δύο πόδια, πρόωρη ανάπτυξη και εκπληκτική τεχνική; Τότε τι στο καλό; Τότε γιατί δεν ανέβηκε ποτέ στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού;
Δύο διαφορετικοί πρώην προπονητές του Παναθηναϊκού, σε διαφορετικές χρονικές συγκυρίες, πριν καν ο Λάμπρου αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό (μου) είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα για τον Λάμπρου, λες και ήταν συνεννοημένοι. «Έλα και δες όποιο ματς της ομάδας νέων θες και θα καταλάβεις γιατί δεν ανεβαίνει στην πρώτη ομάδα». Πράγματι, είχαν τους λόγους του. Σε ελάχιστα ματς της ομάδας u-17 ή υ-20 του Παναθηναϊκού ο Λάμπρου έβγαζε μάτια. Έμοιαζε με ένα παίκτη, όπως όλοι οι άλλοι. Λες και πρόσεχε τα πόδια του. Λες και δεν ήθελε να ασχοληθεί πολύ με τους συνομήλικους του. Με τίποτα δεν τον ξεχώριζες από τους άλλους.
Ένας παίκτης με τακτικές συμμετοχές στην Εθνική παίδων και νέων της Ελλάδας, αλλά όχι κάτι το εξωπραγματικό, όπως κάποιοι επέμεναν να διαρρέουν. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού, ο Λάμπρου έφυγε το περασμένο καλοκαίρι από τους πράσινους, προβάλλοντας υπέρογκες έως εξωπραγματικές οικονομικές απαιτήσεις για νέο συμβόλαιο, με ποσά που έφταναν τα κορυφαία μισθολόγια των επαγγελματιών της πρώτης ομάδας, χωρίς καν να έχει παίξει έστω κι ένα αγώνα πρωταθλήματος!
Το ακόμα πιο περίεργο; Μολονότι την περασμένη άνοιξη συντηρούνταν ένα περίεργο κανάλι με μυστήρια δημοσιεύματα από την Ιταλία που έφερναν την Ίντερ να δείχνει ενδιαφέρον (μολονότι δεν υπήρξε ποτέ ούτε μισή επιβεβαίωση από κάποιον άνθρωπο των νερατζούρι), εντούτοις όταν ο Λάμπρου πήρε την ελευθέρας ανά χείρας βρήκε μόνο την πόρτα του Ηρακλή να τον περιμένει. Φουσκωμένες ιστορίες που τις έχουμε δει πολλάκις στο modern football και δεν είναι καλός οιωνός.
Τον κόζαρα πολύ προσεκτικά στα περισσότερα παιχνίδια που έπαιξε με τον Ηρακλή. Υπήρξε κάτι που με προβλημάτισε ακόμα περισσότερο. Ένα 19χρονο παιδί δεν έβγαλε ούτε ένα γεμάτο 90λεπτο στις 10 εμφανίσεις του με τον Γηραιό! Σε όλες μπήκε ή βγήκε ως αλλαγή. Στο εντός έδρας ντεμπούτο του απέναντι στον Ολυμπιακό άρχισε να πέφτει κάτω με κράμπες από το 60ό λεπτό! Μιλάμε για 19χρονο παιδί! Δεκτό το ελαφρυντικό το ότι δεν έκανε προετοιμασία, κι εντάχθηκε αργά στις υποχρεώσεις του Ηρακλή, μα στο μάτι αυτό δεν χτύπησε καλά.
Τον είδα στην Τούμπα ως μοναδικό επιθετικό κορυφής -ένα ζιζάνιο που δεν σταμάτησε να πρεσάρει- σε ένα παιχνίδι που δεν του ταίριαζε, τον είδα ξανά στην Λεωφόρο απέναντι στην παλιά του ομάδα τον Παναθηναϊκό, αλλά και απέναντι στην ΑΕΚ. Ο μικρός αξίζει να παίζει στην Super League. Έχει πράγματα. Έχει πρώτη ύλη.
Ωστόσο θέλει πολλή πολλή πολλή δουλειά για να μπορέσει να σταθεί ακόμα στον ΠΑΟΚ. Στα δικά μου μάτια είναι στο ίδιο επίπεδο με τον (τρεις μήνες μικρότερο του) Αντώνη Σταθόπουλο, ο οποίος μετά από τρία χρόνια διαπαιδαγώγησης στην Τβέντε είναι ο βασικός σέντερ-φορ στην ομάδα νέων του ΠΑΟΚ.
Αν και εφόσον βάλει πράγματα στο κορμί, στο μυαλό και στο ρεπερτόριο του ενδεχομένως να σταθεί και στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ. Δεν χρειάζεται ούτε βιασύνες, ούτε μεγαλοστομίες, ούτε φουσκωμένα μυαλά.
Ο Λάζαρος Λάμπρου ήρθε ως μία επένδυση για το μέλλον κι έχει μπροστά του πολύ ανηφόρα μέχρι να φτάσει να αποτελεί λύση πρώτης γραμμής για τον ΠΑΟΚ. Ας τον αφήσουμε στην ησυχία του να κάνει την προσπάθεια του, χωρίς -προς το παρόν- να απαιτούμε τίποτα από αυτόν εκτός από προσπάθεια κι αφοσίωση…
