Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε αυτή την ώρα να “ανεβάζω” το αμέσως προηγούμενό μου blog (εδώ), αυτό που γράφτηκε πριν από λίγες μέρες, μετά μάλιστα από ένα νικηφόρο αποτέλεσμα στη Λιβαδειά. Θα μπορούσα να μην αλλάξω ούτε ένα “και”, αλλά αυτά είναι καλύτερα να τα αναφέρεις μετά από αγωνιστικές επιτυχίες, κι όχι μετά από “στραβές”. “Κάποιες φορές η ομάδα θα “ξεμπουκώνει”, αλλά περισσότερο θα είναι θέμα μέρας και όχι ικανότητας” ανέφερα χαρακτηριστικά. Και σήμερα στην Τούμπα δεν ήταν η μέρα…
Αυτό που είδαμε όλοι στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα ήταν απλά ένα… θαύμα, προφανώς στο πνεύμα των γιορτών. Αυτό που γίνεται μια φορά στις 100, αυτό όμως που στον ΠΑΟΚ μπορεί να γίνει και συνήθεια, αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα. Με ευχαρίστηση άκουσα τον Βλάνταν Ίβιτς να λέει ότι οι παίκτες που ψάχνει θα έχουν (ή θέλει να έχουν) το χαρακτηριστικό του γκολ. Είναι κρίμα για τον ίδιο αλλά και την ομάδα, να αδικεί η ίδια τον εαυτό της με τη μοναδική κραχτή παραφωνία στο παιχνίδι της: την επαφή με τα δίχτυα.
Η απόδοση του Δικεφάλου ΚΑΙ σήμερα κυμάνθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα. Απέναντι σε έναν διόλο ευκαταφρόνητο αντίπαλο , είχε μια εξαιρετική εμφάνιση, αυτή που θέλουν να βλέπουν όλοι οι φίλαθλοι. Ποδόσφαιρο κατοχής, ωραίο passing game, συνεργασίες, ποικιλία στο παιχνίδι ανάπτυξης και δημιουργία φάσεων. Υπήρχε πάθος, διάθεση, συνεργασία, πείσμα από την αρχή μέχρι το τέλος. Κι αντί να ασχολούμαστε τώρα με τον εμφατικό ΠΑΟΚ του Ίβιτς, αρχίζουμε, ως συνήθως να ρίχνουμε το ανάθεμα σε κάθε πιθανό και απίθανο στόχο, αποκύημα της απογοήτευσης και των νεύρων από το 0-1. Ο άφαντος Κλάους, οι αλλαγές του Ίβιτς, η αργή είσοδος του Περέιρα, το γκολ που δέχτηκε ο Γλύκος, η πώληση του Ροντρίγκες, ο επιθετικός που δεν έρχεται. Από όλα έχει το πανέρι.
Λες και αν γινόταν κάτι από τα παραπάνω, σε κάποια από τις 28 τελικές προσπάθειες του ΠΑΟΚ, η μπάλα μαγικά θα έπαιρνε τον δρόμο προς τα δίχτυα. Λες και το 70% κατοχής της μπάλας, θα γινόταν 80% και 90%. Λες και έτσι, θα έπιαναν οι… κατάρες στον Πασχαλάκη, που έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό, είναι γενικό, επαναλαμβανόμενο και χιλιοτονισμένο.
Το ποδόσφαιρο που παίζει ο ΠΑΟΚ του Ίβιτς, εμένα με γεμίζει και θα μπορούσα να το χειροκροτήσω και να το επευφυμήσω, αν δε ζούσαμε όλοι στη στυγνή και πιεστική λογική του αποτελέσματος. Δώστε τα τα κατάλληλα όπλα στον Σέρβο, για να δούμε πώς μπορεί να δουλέψει αυτή η μηχανή με τα σωστά γρανάζια. Τότε δε θα μιλάμε για το θαύμα των γιορτών, αλλά ίσως για το θαύμα του ΠΑΟΚ…
