Συνήθως όταν αρχίζουν και μεγαλώνουν τα σερί κάποιας ομάδας, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο πού αυτό θα σταματήσει. “Τα σερί είναι για να σπάνε” αναφέρει το… χιλιοειπωμένο αθλητικό ρητό. Το θέμα είναι πού θα τελειώσει, κάτω από ποιες συνθήκες και ποιες απώλειες θα επιφέρει.
Αν ο ΠΑΟΚ είχε να διαλέξει το ματς που θα έπρεπε να κάνει την πρώτη του “γκέλα”, μία επιλογή θα ήταν το αποψινό (12/2) κόντρα στην Ξάνθη για το πρωτάθλημα. Όχι γιατί πρέπει, ούτε γιατί είχε περιθώρια, ούτε γιατί δε θα πείραζε αν έχανε βαθμούς. Ήταν μια καλή περίπτωση όμως, καθώς βρισκόταν χρονικά ανάμεσα σε δυο πολύ σημαντικές αναμετρήσεις. Η μία, στην Ξάνθη για το κύπελλο, πέρασε επιτυχώς. Τώρα έρχεται η δεύτερη, η δυσκολότερη, απέναντι στη Σάλκε για το Europa League. Ένα… χαστουκάκι στο μεσοδιάστημα κάνει καλό, ξυπνάει όσους επαναπάυτηκαν, αυξάνει τη συγκέντρωση και συσπειρώνει.
Σε καμιά περίπτωση ο Δικέφαλος δεν κατέβηκε απόψε στην Ξάνθη χωρίς ενδιαφέρον ή χωρίς θέληση για τη νίκη. Κάθε άλλο μάλιστα. Παρά το γεγονός ότι παρουσιάστηκε με πολλές αλλαγές, τόσο σε παίκτες όσο και σε σύστημα, έδειξε καλό πρόσωπο και θα μπορούσε, εφόσον είχε πιο καθαρό μυαλό στην τελική προσπάθεια, να φύγει με ένα ακόμα τρίποντο στο πρωτάθλημα. Τι κι αν έπαιξε με 3-5-2; Τι κι αν τα φουλ μπακ του ήταν ο Κίτσιου και ο Δεληγιαννίδης; Το πλάνο της ομάδας του Ίβιτς δεν άλλαξε, οι συνεργασίες μεταξύ των παικτών ήταν αξιόλογες, η δημιουργία υπήρχε, όπως και η σταθερότητα στην άμυνα. Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί να ελίσσεται και να περνάει επιτυχώς από σύστημα σε σύστημα και από παίκτη σε παίκτη, δείχνει πως η δουλειά που γίνεται είναι συνολική. Κι ας μην ήρθε απόψε το νικηφόρο αποτέλεσμα…
Ο ΠΑΟΚ μπορεί να μην πήρε τρεις πόντους αλλά είχε κέρδη, όπως η εμφάνιση του Κίτσιου, του Δεληγιαννίδη και του Χαρίση που πήραν φανέλες βασικού. Την επανεμφάνιση του Κάμπος, ο οποίος έδειξε έτοιμος μετά από τον πρόσφατο τραυματισμό του. Ναι, είχε και αρνητικά το ματς. Το γνωστό που ακούει στο όνομα Στέφανος Αθανασιάδης. Ο Έλληνας επιθετικός δεν κατάφερε ούτε απόψε να “ξεμπουκώσει”, μεγάλωσε το πρόβλημα και τον αρνητισμό ακόμα περισσότερο μετά τη χαμένη ευκαιρία σε άδεια εστία. Η αντίδραση και το πρόσωπο του, τη στιγμή που έγινε αλλαγή, “μιλούσε”. Δεν ήξερες αν έπρεπε να τον “σιχτιρίσεις” ή να τον λυπηθείς. Να νιώσεις οργή ή συμπόνια και οίκτο. Θα είναι τα παιχνίδια με τη Σάλκε, δεδομένης της απουσίας Πρίγιοβιτς, η εξιλέωση του;
Πλέον, όλα τα βλέμματα στρέφονται στους Γερμανούς και το μεγάλο ματς της Τούμπας την προσεχή Πέμπτη. Παρακολουθώντας τους χθες (11/2) κόντρα στη Χέρτα Βερολίνου για την Bundesliga δεν μπορώ να πω ότι… χάρηκα ιδιαίτερα. Οι “βασιλικοί μπλε” δείχνουν να βρίσκονται σε καλό φεγγάρι, παίζουν ένα δουλεμένο 3-5-2 έχοντας ποιοτικούς, νεαρούς και γρήγορους παίκτες. Ο ΠΑΟΚ, όποτε αντιμετώπισε φέτος ομάδα με τριάδα στην άμυνα, συνάντησε προβλήματα. Υπάρχουν λύσεις αλλά χρειάζεται και μεγάλη προσοχή. Ας μην παραμυθιάζεται κανείς, οι αναμετρήσεις με τη Σάλκε είναι πάρα πολύ δύσκολες. Θέλουν υπομονή και θετική ενέργεια. 30.000 κόσμος οφείλει να γιορτάσει και στηρίξει. Και προς Θεού, μακριά από προκλήσεις…
