Ο μύθος του ΠΑΟΚ χτίστηκε πάνω σε αυτή την άρνηση υποταγής. Δεν είχε σημασία ποιος ήταν ο αντίπαλος. Δεν είχε καμία σημασία το όνομα, η προέλευση, η ιστορία, η φανέλα και τα φράγκα του.
Η ιστορική φράση του «Μανάβη» πως: «εμείς δεν θα παρεκκλίνουμε από την πορεία μας. Θα πάμε ευθεία, ίσια και θα ισοπεδώσουμε όποιον βρούμε μπροστά μας», είχε μπει στο DNA όχι μόνο του λαού, αλλά και της ομάδας, ασχέτως αν αυτή μπορούσε να υποστηρίξει τέτοιες τρέλες στο γήπεδο.
Είναι βαρύ κι ασήκωτο αυτό το 0-3 από την Σάλκε. Δεν καταπίνεται με τίποτα. Μα δεν είναι, τόσο η ήττα, όσο ο τρόπος που αυτή ήρθε. Ο λαός κατέθεσε τα λαρύγγια του, όμως η ομάδα πήρε απουσία από το σημαντικότερο ραντεβού της χρονιάς. Ο κόσμος έφυγε από το γήπεδο άδειος και νηστικός από προσπάθεια κι αντίσταση.
Ο ΠΑΟΚ δεν κατέθεσε τρέλα στο γήπεδο, προσπάθησε να αντισταθεί στην Σάλκε μόνο με λογική και ένα υπέρμετρο δέος. Ο ΠΑΟΚ φοβήθηκε να παίξει. Φοβήθηκε να τα κάνει όλα λίμπα. Ήταν ένας ευγενικός, καθωσπρέπει οικοδεσπότης, που σεβάστηκε υπέρμετρα τον «μουσαφίρη» του, ο οποίος δεν φοβήθηκε, δεν ζορίστηκε, δεν λερώθηκε καθόλου για να φύγει με το 0-3 και την πρόκριση στο σακούλι. Μία ακόμα χαμένη ευκαιρία.
Η ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς εζυγισθη, εμετρηθη και ευρέθη λιποβαρής. Οι «άλλοι» φαίνονταν πιο γρήγοροι, πιο ψηλοί, πιο αλματεροί, πιο… ρομπότ. Τέλειωσε το ματς και δεν είχε ιδρώσει κανείς τους. Ουδείς έφυγε από την «Τούμπα» λαχανιασμένος. Κανείς τους δεν έκανε κάτι το περιττό. Η Σάλκε τελείωσε 95 λεπτά παιχνιδιού μόλις με 5 ατομικές ντρίμπλες και κοντά στο 90% εύστοχων μεταβιβάσεων. Λες και έπαιζε ένα κομπιούτερ, που ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε ποτέ να βραχυκυκλώσει το λογισμικό του. Κανείς δεν τράβηξε το καλώδιο της γερμανικής μηχανής από την πρίζα, θαρρεί κανείς από έλλειψη τόλμης.
Ο ΠΑΟΚ είχε βασικά του γρανάζια σε άσχημη μέρα, μα και τον προπονητή του σε ένα βράδυ αστοχίας. Ο Βλάνταν Ίβιτς παραμένει μία ευλογία για τον ΠΑΟΚ, ωστόσο στην σκακιστική μάχη με τον Μάρκους Βάιντσιρλ βγήκε ηττημένος. Ναι, είχε λιγότερο ποιοτικά πιόνια στα χέρια του (μιλάμε για ομάδα με σχεδόν 20πλάσιο μπάτζετ από τον ΠΑΟΚ, που πριν από 10 μέρες αφόπλισε την Μπάγερν στο Μόναχο σε ένα γενναίο 1-1), μα η απόλυτη προσαρμογή του στο τακτικό στιλ της Σάλκε έμοιαζε με αποδοχή της γερμανικής ανωτερότητας πριν από την σέντρα. Ο Σέρβος τεχνικός προσάρμοσε απόλυτα το δικό του 3-5-2 στο γερμανικό 3-5-2, θέλοντας να πάει το παιχνίδι αποκλειστικά σε μάχες ένας προς έναν σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό του γηπέδου, πιστεύοντας ότι η δύναμη της εξέδρας θα κάνει τους παίκτες του να τρώνε σίδερα. Μόνο που λησμόνησε ότι σε ότι αφορά τα φυσικά προσόντα οι Γερμανοί δεν παίζονται.
Θυμάμαι μία φάση στην επανάληψη που ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ προσπαθεί να βγάλει μία κόντρα επίθεση στο τρανζίσιον με αριθμητικό πλεονέκτημα, όμως μέχρι να φύγει η μπάλα από τα πόδια του 7 μπλε φανέλες είχαν καταπιεί τους δικούς στο σπριντ, εκμηδενίζοντας κάθε δυνατότητας ευκαιρίας. Τόσο στην γη, όσο και στον αέρα τα κορμιά των άλλων είχαν την απόλυτη υπεροχή. Η απόδειξη της εναέριας υπεροχής της Σάλκε δεν φάνηκε μόνο από τα δύο γκολ που έβαλε από στημένες φάσεις, αλλά και το πόσο εύκολα ακύρωσε όλα τα στημένα του ΠΑΟΚ. Όλες οι μάχες σώμα με σώμα ήταν χαμένες από χέρι. Εξάλλου, οι περισσότεροι από τους παίκτες που είχε ο ΠΑΟΚ στο χορτάρι (Μπίσεσβαρ, Σάχοφ, Αθανασιάδης) δεν φημίζονται δα και για τα αθλητικά τους προσόντα. Ο μοναδικός που με την τρέλα του και την… γερμανική ταχυναμική του, που προκάλεσε κάποια σαμποτάζ στην Σάλκε στο πρώτο τέταρτο (Μυστακίδης) έγινε αλλαγή νωρίς, ίσως αναίτια και άδικα.
Η επιλογή του Ίβιτς για πρώτη ζώνη άμυνας πίσω από την σέντρα είχε σαν στόχο να σβήσει τον ρυθμό και να «γεμίσει» το μισό γήπεδο με πυκνές γραμμές, αλλά στο ποδόσφαιρο πάντα κερδίζεις και κάτι χάνεις. Χωρίς πίεση ψηλά, ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να κάνει ούτε μισό κλέψιμο σε επικίνδυνη ζώνη και να δημιουργήσει πονοκέφαλο στους τρεις στόπερ της Σάλκε που σαν σε προπόνηση είχαν την άνεση χωρίς πίεση να κατεβάζουν εύκολα την μπάλα. Κι όταν οι παίκτες του ΠΑΟΚ ανακτούσαν την κατοχή είχαν ένα ολόκληρο γήπεδο για να προσεγγίσουν την περιοχή του Φέρμαν, που στην πραγματικότητα δεν πιέστηκε ποτέ. Και με την Φιορεντίνα έπαιξε έτσι φέτος και με την Ντόρτμουντ έπαιξε έτσι πέρσι, μα τότε υπήρχαν παίκτες με άλλα χαρακτηριστικά στο γήπεδο. Η εξωπραγματική ταχύτητα του Ρόμπερτ Μακ και του Γκάρι Ροντρίγκες θα ήταν ταμάμ για παιχνίδια, όπως αυτό με την Σάλκε.
Κακά τα ψέματα, ο ΠΑΟΚ είναι χτισμένος από τον Ίβιτς σε proactive λογική. Είναι μία ομάδα που νιώθει βολικά, μόνο όταν έχει την μπάλα στα πόδια της και δημιουργεί. Προς το παρόν είναι χτισμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να διασπά τις κλειστές ελληνικές άμυνες και να αισθάνεται άνετα μόνο σε παιχνίδια που έχει 60-70% κατοχή. Είναι μαθημένη να προσαρμόζουν οι αντίπαλοι το στιλ τους πάνω του κι όχι ο ίδιος να προσαρμόζεται στο παιχνίδι του αντιπάλου. Η απότομη αλλαγή φιλοσοφίας για 90 λεπτά κόντρα στην Σάλκε ήταν σαν ένα ποδοσφαιρικό σοκ. Ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Ναι, ο ΠΑΟΚ ήταν ελλιπής. Η απουσία του Κάνιας αναγκάζει τον Τσίμροτ να κάνει χαμαλοδουλειές που δεν του ταιριάζουν στο γήπεδο. Ο Πέδρο Ενρίκε και ο Ουάρντα δεν είναι ακόμα 100% ενσωματωμένοι. Ο Πρίγιοβιτς δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής. Ο ΠΑΟΚ ακόμα μορφοποιείται. Είναι work in progress. Τέτοιες ήττες πονάνε, αλλά είναι σαν την κοπριά. Μπορούν να αποτελέσουν το απαραίτητο λίπασμα, ώστε το χωράφι να δώσει πιο πολύ καρπό. Ακόμα, ακόμα και για να γεμίσει προπονητικές εμπειρίες η κούτρα του Βλάνταν Ίβιτς. Από τις ήττες -και δη αυτές σε μάχες υψηλών απαιτήσεων- διδάσκεσαι τα χρησιμότερα πράγματα.
Όπως για παράδειγμα ότι η ζώνη στα αμυντικά στημένα στα διαγώνια φάουλ σε ακτίνα 10-15 μέτρων από την περιοχή κάπου μπάζει. Το πρώτο γκολ της Σάλκε ήταν καρμπόν με το πέναλτι που κέρδισε ο Άγιαξ στον επαναληπτικό της Τούμπας στο ίδιο χρονικό σημείο. Όπως για παράδειγμα πως οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν πρέπει να παίζουν με την άκρη του ματιού στο σκορ ή το ρολόι. Μετά το 0-2, οι ρόλοι χάθηκαν στο γήπεδο και οι αμείλικτοι Γερμανοί έβαλαν τρίτο και θα μπορούσαν ακόμα και τέταρτο στις καθυστερήσεις για να ολοκληρώσουν μία δίκαιη νίκη, αλλά με ένα απόλυτα πλασματικό σκορ.
Ο ΠΑΟΚ δεν έχει καμία επιλογή, παρά να μαζέψει γρήγορα τα κομμάτια του και να βγάλει αντίδραση πρώτα στην Βέροια και μετά στον επαναληπτικό της Veltins Arena. Δεν έχει σημασία που θα ταξιδέψει δίχως την μισή του οπισθοφυλακή λόγω τιμωρίας (Μάτος, Λέοβατς, Βαρέλα), δεν παίζει ρόλο το σκορ του πρώτου αγώνα.
Οφείλει να καταθέσει ακόμα και τα συκώτια του στο γήπεδο, πρωτίστως για την ιστορία του, για αυτούς που θα καταθέσουν την δική τους τρέλα στο Γκέλζενκιρχεν και εσχάτως για να βουλώσει τα υπεροπτικά γερμανικά στόματα, που με αλαζονεία κουνούσαν 50ευρα στην Τούμπα.
Θαρρώ πως αυτή τη φωτογραφία ο Ίβιτς θα μπορούσε να την κολλήσει στα αποδυτήρια για να γεμίσει θυμό κι αγριάδα το μάτι των παικτών του ενόψει της ρεβάνς. Ένα motivation game που τόσο πολύ αρέσκονται να παίζουν πριν από μεγάλα ματς οι προπονητές σε τοπ επίπεδο…
