To blog, η διαδικτυακή άποψη, ή αλλιώς ιστολόγιο, είναι μια υπόθεση καθαρά προσωπική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τη συγκεκριμένη φορά, ίσως είναι λίγο παραπάνω προσωπική από το συνηθισμένο. Κάτι σαν εξομολόγηση, κάτι σαν “ξεκαθαρίζω τη θέση μου”, κάτι σαν “εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι”. Είναι καλό μερικές φορές, ο αναγνώστης να μπορεί να καταλαβαίνει τι κρύβεται και πίσω από τις λέξεις, πίσω από το κείμενο, να έχει μια υποτυπώδη εικόνα εκείνου που πληκτρολογεί, πριν κάνει το κλικ στο ποντίκι του για να διαβάσει. Αν και θεωρώ ότι τα γραπτά σου είναι ο χαρακτήρας σου, ξέρω ότι μέσα στην πληθώρα των κειμένων και των μέσων που υπάρχουν σήμερα, κάποιοι φυσιολογικά θα μπερδευτούν, θα πελαγώσουν και τελικά θα κρίνουν με λάθος κριτήρια.
Η αφορμή για το συγκεκριμένο blog είναι η λεγόμενη “απόδοση των παικτών”, στήλη που παραδοσιακά αναρτάται μετά από κάθε ματς του ΠΑΟΚ, και την οποία έχω “χρεωθεί” σχεδόν από το ξεκίνημα του INPAOK. Θεωρητικά, μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για την πιο εύκολη δουλειά. Ο κάθε φίλαθλος την κάνει από μέσα ή… από έξω του, στην παρέα, στο καφενείο, στα ραδιόφωνα. Εδώ, είναι κάπως πιο σύνθετα τα πράγματα. Εκπροσωπόντας το μεγαλύτερο μέσο ενημέρωσης του Δικεφάλου, οφείλεις να είσαι προσεκτικός, να μην αφήνεις ποτέ να σε επηρρεάζουν οι γύρω σου, οι συμπάθειες ή αντιπάθειες σου. Να μην αδικήσεις, να μην αβαντάρεις. Να μη χαριστείς, να μην απογοητεύσεις, να μην παρεξηγηθείς, ούτε από τον οπαδό που σε διαβάζει, ούτε από τον ποδοσφαιριστή που θα το διαβάσει επίσης.
Κατά καιρούς, είναι πάμπολλα τα παραδείγματα που, είτε μέσω σχολίων, είτε μέσω μηνυμάτων, είτε μέσω τρίτων, γίνονται παράπονα για μια κριτική. Καθόλου παράλογο. Αντίθετα είναι θεμιτό να έχει κανείς διαφορετική άποψη από τη δική σου. Όσο και να προσπαθείς να “αντικειμενοποιήσεις” ένα τέτοιου είδους κείμενο, πάντα καραδοκεί η υποκειμενικότητα.
Κάνοντας μια αναφορά σε κάποιες περιπτώσεις, καταλαβαίνει κανείς τη δυσκολία. Χαρακτηριστικότερη, ίσως και πιο αστεία όλων,είναι αυτή του Τζαβέλλα. Και το αναφέρω τώρα με μεγαλύτερη άνεση, γιατί αποτελεί παρελθόν από την ομάδα. Ο διεθνής αμυντικός είχε όντως μια παρατεταμένη περίοδο, κατά την οποία η απόδοση του κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα, για τα δεδομένα του ίδιου και του ΠΑΟΚ. Όσο η κριτική για τον παίκτη ήταν καλή, οι αντι-Τζαβελλικοί ήταν αυτοί που (με) χλεύαζαν. Όταν η απόδοση του ήταν κακή ή μέτρια και αυτό μεταφερόταν στο κείμενο, (μου) έκανε παράπονα (μέσω τρίτων) ο ίδιος ο παίκτης!
Από εκεί και πέρα, σταθερά “κολλήματα” των αναγνωστών είναι η παρουσία του Γλύκου, για τον οποίον, αν γραφτεί κάτι καλό είσαι αβανταδόρος του, και φυσικά του Στέφανου Αθανασιάδη. Για τον τελευταίο έγραψα, αναφορικά με το ματς κόντρα στη Σάλκε, πως ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να παίζει με 10 παίκτες. Οι μισοί συμφωνούσαν καθώς, όπως φαίνεται, ικανοποιούσα το αίσθημα αποστροφής τους προς τον παίκτη, οι άλλοι μισοί αναρωτιούνταν γιατί θυμήθηκα τώρα τον Αθανασιάδη και ότι μόνο αυτός δεν έφταιγε για την τριάρα. Δεν μπορείς να τους πιάσεις από πουθενά!
Προφανώς και δεν περιμένω να έχουν όλοι την ίδια άποψη και την ίδια οπτική. Είναι φύσει αδύνατον. Ειδικά αναφορικά με την απόδοση κάποιου παίκτη σε ένα ματς. Σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι. Για οποιονδήποτε λόγο. Είτε γιατί τον γουστάρουν, είτε γιατί τον αντιπαθούν, είτε γιατί έκανε μια ενέργεια που τους “γυάλισε” ή τους φρίκαρε. Κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό του άλλου.
Σε ότι με αφορά, το μόνο που έχω στο δικό μου μυαλό, είναι το τι κάνει ο εκάστοτε ποδοσφαιριστής μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου στο 90λεπτο που τον παρακολουθώ. Δε με νοιάζει ούτε τι κάνει στις προπονήσεις, ούτε γιατί τον επέλεξε ο προπονητής, ούτε τι κάνει όταν βγαίνει έξω, ούτε τι χαρακτήρας είναι, ούτε αν πίνει, αν καπνίζει, αν γκομενίζει, πόσα λεφτά παίρνει, ούτε καν αν δημιουργεί πρόβλημα στα αποδυτήρια. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι τι έκανε και κατά πόσο βοήθησε ή όχι τον ΠΑΟΚ κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Τόσο απλά, τόσο συγκεκριμένα, τόσο ξεκάθαρα.
Καταλήγοντας, διαβάζω με ενδιαφέρον τις αντίθετες απόψεις και τα σχόλια που στοιχειοθετούνται με επιχειρήματα, τις παραλείψεις (μέσα στον πανικό, κάτι μπορεί να ξεχαστεί), αλλά αδιαφορώ παγερά για όσους βλέπουν “φαντάσματα” ή θεωρίες συνομοσίας πίσω από κάθε λέξη, πίσω από κάθε γραμμή. Όλα τα σχόλια στο INPAOK άλλωστε εγκρίνονται, εφόσον δεν είναι υβριστικά ή προσβλητικά. Ο καθένας κρίνεται και φυσικά κυρίως ο δημοσιογράφος, δηλαδή ο υπογράφων. Είμαι διατεθειμένος να “χρεωθώ” τα πάντα, εκτός από δόλο…
Επικοινωνία στο…
Facebook: Thodoros Hastas
Twitter: ThodorosHas
