Όταν κάνεις ένα ταξίδι στην Ευρώπη για να δεις εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ, δεν μπορείς να μείνεις προσγειωμένος. Ακόμη και αν πηγαίνεις για δουλειά.
Όσο ρεαλιστικά και να θες να προσεγγίσεις ένα τέτοιο δύσκολο παιχνίδι με τη Σάλκε, όπως το αποψινό, και παρότι ξέρουμε ότι η ήττα με 3-0 στην Τούμπα θεωρητικά έχει καθαρίσει την πρόκριση, δεν μπορείς να απομονώσεις τα συναισθήματα που σου δημιουργούν οι ορδές των πιο ταξιδιάρηδων οπαδών που υπάρχουν, που θα βρεθούν κατά χιλιάδες και στη «Veltins Arena» και ας μοιάζει ήδη αποκλεισμένος ο Δικέφαλος.
Δεν είμαι σίγουρος αν ισχύει απλά το καβαφικό «ότι το ταξίδι μετράει πιο πολύ από την Ιθάκη» ή αν είναι κάτι πιο τρελό, μεταφυσικό και άκρως ΠΑΟΚτσήδικο αυτό που γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Παρότι όλοι ξέρουμε ότι ρεαλιστικά ο ΠΑΟΚ βρίσκεται με τα δύο πόδια (παρά ένα δακτυλάκι…) εκτός Ευρώπης, όλοι όσοι φτάσαμε μέχρι τη Γερμανία έχουμε μία κρυφή ελπίδα ότι θα γίνει κάτι και ο Δικέφαλος πάλι θα μας εκπλήξει θετικά.
Θεωρώ ότι η πρόκριση είναι μάλλον αδύνατη αλλά ελπίζω ότι αυτή η έκπληξη που προσδοκώ είναι μία αξιοπρεπής εμφάνιση με ένα θετικό αποτέλεσμα που ακόμη και αν δεν φέρουν την πρόκριση, θα δώσουν το δικαίωμα στην ομάδα να αποχαιρετήσει τις φετινές ευρωπαϊκές διοργανώσεις με ψηλά το κεφάλι.
