Μία παράδοση στο ποδόσφαιρο μπορώ να την καταλάβω (μέχρι ένα σημείο), όταν αφορά τους ίδιους παίκτες ή ομάδες ως συνέχεια.
Για παράδειγμα η παράδοση που είχε κτίσει ο ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού στην έδρα του, τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, στηρίχθηκαν κυρίως σε παίκτες που έπαιζαν πολλά χρόνια στον Δικέφαλο (ή στην ομάδα του Πειραιά από την άλλη πλευρά) και γνώριζαν από πρώτο χέρι τι γίνεται σε αυτά τα παιχνίδια.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως γίνεται να συνεχίζει να έχει ο ΠΑΟΚ εις βάρος του κάποιες αρνητικές παραδόσεις, όπως πχ με την ΑΕΚ στην Αθήνα ή με τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο, όταν το 80-90% της 11άδας που έπαιξε στο ΟΑΚΑ (ή ακόμη και του ρόστερ) απέναντι στην ΑΕΚ (όπως και οι παίκτες που έπαιξαν με τον Ηρακλή στο 1-1) δεν ήταν στον Δικέφαλο όλα τα προηγούμενα χρόνια που ξεκίνησαν αυτά τα αρνητικά σερί.
Ο ΠΑΟΚ ανεβαίνει σταδιακά επίπεδο σε πολλούς τομείς (σε ποιότητα ρόστερ, υποδομές, εταιρικά κτλ) αλλά πρέπει να αλλάξει άμεσα και μία κακή νοοτροπία που υπάρχει στον τρόπο που αντιμετωπίζει κάποιες ομάδες.
Προσωπικά θεωρώ ότι σε ποιότητα ρόστερ και αγωνιστικά, ο ΠΑΟΚ βρίσκεται πλέον στην κορυφή στον ελληνικό χώρο, χωρίς να το έχει κεφαλαιοποιήσει αυτό και βαθμολογικά φέτος. Αλλά για να γίνει το «Νο 1» και στα χαρτιά, θα πρέπει να αποκτήσει και καλύτερη νοοτροπία.
Είναι αδιανόητο στα μάτια μου, ο φετινός ΠΑΟΚ να έχει 4Χ4 ήττες στο πρωτάθλημα στην Αττική, από Ολυμπιακό (2-1), Πανιώνιο (1-0), Παναθηναϊκό (1-0) και ΑΕΚ (3-0). Με τον Ολυμπιακό αδικήθηκε και από τον Αρετόπουλο, αλλά σε όλα αυτά τα ματς ο Δικέφαλος περισσότερο αδίκησε τον εαυτό του. Χωρίς νίκες στην Πρωτεύουσα δεν μπορείς να βλέπεις ψηλότερα.
