Γίνεται μετά από ντέρμπι να μην υπάρχει κουβέντα για τη διαιτησία, ακόμη κι από την πλευρά των ηττημένων; Κι όμως γίνεται! Στην ελληνική διαιτησία πνέει άνεμος αλλαγής, κάτι στο οποίο τείνουν να συμφωνήσουν και οι πλέον ειδικοί και αρμόδιοι του χώρου.
Λάθη γίνονται, μπορεί και μεγάλα, ωστόσο ο κόσμος καταλαβαίνει ότι είναι διαφορετικά απ΄ αυτά, που γίνονταν παλιότερα.
Η FORZA έδωσε τον λόγο σε πέντε ανθρώπους της διαιτησίας, που κλήθηκαν να σχολιάσουν τη νέα κατάσταση…
Περικλής Βασιλάκης
«Πιο …άνετοι τώρα οι διαιτητές»
«Η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν βλέπουμε να συμβαίνουν σοβαρά και συνεχόμενα διαιτητικά λάθη. Κι αυτό έχει την αφετηρία του ακόμη κι από την περσινή σεζόν. Μια ακόμη πολύ σημαντική διαφορά σε σχέση με το όχι πολύ μακρινό παρελθόν είναι ότι τα λάθη που γίνονται, και αναπόφευκτα θα γίνονται και στο μέλλον, δεν…κρύβονται και επιβάλλονται οι σχετικές ποινές σε όσους τα κάνουν. Η ατιμωρησία τελείωσε. Τα λάθη, όμως, αυτά, γίνονται προς όλες τις κατευθύνσεις και οι αδικίες σε βάρος των ομάδων αφορούν και τους λεγόμενους μεγάλους και τους αποκαλούμενους μικρούς. Ενώ παλαιότερα υπήρχαν, κατά κανόνα, οι σταθερά ‘ευνοούμενοι’ και οι σταθερά ‘αδικημένοι’.
Εχω την εκτίμηση ότι και οι νέοι διαιτητές, αλλά και όσοι βρίσκονταν από παλαιότερα στους πίνακες, νιώθουν φέτος πιο …άνετοι. Κι αυτό τους βοηθά πολύ στο να διεκπεραιώνουν το έργο τους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στις υποδείξεις των εποπτών, οι οποίοι κάνουν ακόμη και χοντρά λάθη. Βλέπει, δηλαδή, ο φίλαθλος τις φάσεις και αναρωτιέται πώς είναι δυνατό ο επόπτης να πέφτει, σε όχι λίγες περιπτώσεις, τόσο πολύ έξω στις αποφάσεις τους. Στα μείον καταγράφεται και η τακτική ορισμένων διαιτητών να περιμένουν τις υποδείξεις, μέσω της ενδοσυνεννόησης, των βοηθών για να πάρουν αποφάσεις και να σφυρίξουν. Είναι μια 100% λανθασμένη τακτική. Είναι σαφέστατη η αρμοδιότητα του διαιτητή να αποφασίζει μόνος του και είναι σαφής επίσης ο ρόλος των βοηθών.
Θα πρέπει ακόμη να ρίξουμε πολύ μεγάλο βάρος στην εκπαίδευση των διαιτητών, ορισμένοι εκ των οποίων δεν είναι επαρκώς διαβασμένοι στους κανονισμούς. Θεωρώ ότι έχει αποτύχει το υπάρχον σύστημα εκπαίδευσης και ενδεχομένως θα πρέπει να γυρίσουμε στο αντίστοιχο παλαιότερο. Να ενεργοποιηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση και οι κατά τόπους σύνδεσμοι διαιτητών, σε συνεργασία και με τις αντίστοιχες ενώσεις. Ας καθίσουν, λοιπόν, ξανά στα θρανία οι διαιτητές, που, ούτως ή άλλως, είναι υποχρεωμένοι να επιμορφώνονται διαρκώς όσο παραμένουν στην ενεργό δράση».
Σπύρος Παπαδάκος
«Τίποτα δεν μπορεί να είναι τυχαίο…»
«Προσωπικά, ανέκαθεν είχα πίστη στις δυνατότητες του Έλληνα διαιτητή. Οντως, στα δύο πιο πρόσφατα ντέρμπι της Σούπερ Λίγκας, του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα και της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ στο Ολυμπιακό στάδιο, είδαμε διαιτησίες, που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες. Κι αυτό δεν μπορεί να συνιστά κάποιο τυχαίο γεγονός. Από την άλλη, δεν γνωρίζω να υπάρχει, επίσημα τουλάχιστον, αποκλεισμός συγκεκριμένων διαιτητών από τους ορισμούς των παιχνιδιών. Αυτό που ξέρω είναι ότι όσοι διαιτητές τα πάνε καλά στους αγώνες που σφυρίζουν, αυτομάτως αποκτούν και το προβάδισμα για να συνεχίζονται να ορίζονται και στα παιχνίδια που ακολουθούν.
Είναι πεποίθηση μου ότι όταν ένας διαιτητής αφήνεται απερίσπαστος και δεν υπόκειται σε πιέσεις είτε από παράγοντες, είτε και από τον Τύπο, τότε μπορεί και ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη επιτυχία στο έργο του. Απόδειξη για αυτό που λέω αποτελεί η παρουσία των Ελλήνων διαιτητών στα παιχνίδια που δίνουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Δυστυχώς στη χώρα μας ο διαιτητής είναι απροστάτευτος, που έχει ως αποτέλεσμα να είναι επιρρεπής και στο λάθος.
Για ένα καλύτερο αύριο στο χώρο της διαιτησίας απαιτείται να ρίξουμε βάρος στην επιμόρφωση των νέων διαιτητών, που θα πρέπει να εφοδιαστούν με προσόντα, όχι μόνο αθλητικά. Όπως ακριβώς είναι σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή να παίρνει τις σωστές βάσεις στην αρχή της καριέρας του, έτσι κι ο διαιτητής θα πρέπει να προετοιμάζεται κατάλληλα για την ώρα που θα σφυρίξει στη μεγάλη κατηγορία. Και στην πορεία να εμπιστευτούμε και να στηρίξουμε όσους απ’ αυτούς έχουν και το ταλέντο για να προχωρήσουν περαιτέρω».
Παναγιώτης Βαρούχας
«Λιγότερη πλέον και η καχυποψία»
«Είδαμε στα τελευταία ντέρμπι του πρωταθλήματος, του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό και της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ, τους διαιτητές να περνούν σχεδόν απαρατήρητοι. Κι αυτό είναι απόδειξη της επιτυχίας τους, γιατί απαρατήρητος περνά μόνο αυτός που έχει μια καλή διαιτησία. Βέβαια, σε μια ιδανική κατάσταση, έτσι έπρεπε να συμβαίνει πάντα και να μην έχουμε φαινόμενα διαιτητών, που προσπαθούν με διάφορους τρόπους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να αφαιρέσουν από τους παίκτες το ρόλο του πρωταγωνιστή. Δυστυχώς γίναμε όλοι μας μάρτυρες τέτοιων φαινομένων κατά το παρελθόν.
Μιλώντας γενικότερα, πάντως, φαίνεται ότι κάτι πάει να αλλάξει στη διαιτησία προς τη θετική κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής αυτό διαπιστώνω, αν και δεν μπορώ να βάλω και το χέρι μου στο…ευαγγέλιο. Η αλλαγή φαίνεται στον ορίζοντα και, δεν είναι τυχαίο, ότι και η καχυποψία του φίλαθλου κόσμου προς τη διαιτησία δείχνει να μειώνεται. Αλλά ας περιμένουμε και τα επόμενα ντέρμπι, σε πρωτάθλημα και κύπελλο, για να βεβαιωθούμε. Εχουμε στα χέρια μας το πρώτο δείγμα, όμως οι στόχοι και στις δύο εγχώριες διοργανώσεις κρίνονται από εδώ και πέρα, συνεπώς τα οριστικά και ασφαλή συμπεράσματα θα βγουν με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου.
Προσωπικά, ακόμη με προβληματίζουν ορισμένοι επόπτες, που εξακολουθούν να κάνουν σοβαρά λάθη. Το σίγουρο είναι ότι όποιος κάνει επαναλαμβανόμενες κακές διαιτησίες, θα πρέπει να παραμερίζεται. Το πρώτο λάθος δικαιολογείται, ας πούμε και το δεύτερο, αλλά από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να στέλνεται αυτός ο διαιτητής στο σπίτι του. Ανοίγοντας, έτσι, τον δρόμο σε πιο νέους συναδέλφους τους, που περιμένουν κι αυτοί να πάρουν τις ευκαιρίες τους και να αποδείξουν τι αξίζουν.
Και κάτι ακόμη. Επιβάλλεται για το συμφέρον του ποδοσφαίρου να παίζουν μόνο οι καλοί διαιτητές, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν ο τόπος καταγωγής τους. Τέρμα στα ρουσφέτια. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε».
Ναούμ Μιντιούρης
«Πιο …ελεύθεροι για τους ορισμούς»
«Εκτίμηση μου είναι ότι φέτος η κατάσταση στη διαιτησία έχει βελτιωθεί. Και έχω την εντύπωση ότι την ίδια γνώμη συμμερίζεται και η πλειοψηφία των φιλάθλων. Πολύ σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έχει παίξει το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι για τους ορισμούς των διαιτητών είναι πιο …ελεύθεροι στις αποφάσεις τους, σε σύγκριση με το παρελθόν. Λάθη εξακολουθούν να γίνονται και, για να είμαστε ρεαλιστές, πότε δεν θα σταματήσουν. Λάθη κάνουν οι πάντες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, διαπιστώνω μια αλλαγή προς το καλύτερο. Και σ’ αυτή τη μεταβολή έχει συντελέσει και το γεγονός ότι δεν ορίζονται πλέον όσοι το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχαν προκαλέσει σοβαρά προβλήματα με τα σφυρίγματα τους. Αφαιρέθηκε, έτσι, ένας λόγος από παράγοντες ομάδων να γκρινιάζουν για τους εκάστοτε ορισμούς στα παιχνίδια τους.
Σημείο κλειδί για το άμεσο μέλλον θεωρώ την απαγκίστρωση, στο μέτρο του δυνατού, του χώρου της διαιτησίας από την ΕΠΟ. Γνωρίζω καλά ότι, λόγω και του πλαισίου που θέτει η ευρωπαϊκή ομοσπονδία, δεν μπορεί να γίνει απόλυτος διαχωρισμός και δεν μπορεί η διαιτησία να αποσπαστεί πλήρως από την ΕΠΟ. Ωστόσο, θα ήταν θεμιτό να αποκτήσει έναν μεγαλύτερο βαθμό ανεξαρτησίας και να της δοθεί η δυνατότητα να καθορίζει τα του οίκου της».
Πέτρος Κωνσταντινέας
«Να μην είναι μια εφήμερη κατάσταση»
«Ελπίζω οι καλές διαιτησίες που κατά κανόνα βλέπουμε το τελευταίο διάστημα να διαρκέσουν και να μην αποτελέσουν ένα εφήμερο…φαινόμενο. Θεωρώ πολύ σημαντικό τον ρόλο των παραγόντων των ομάδων, οι οποίοι θα πρέπει να διατηρούν ήρεμους τόνους και να μην προκαλούν φασαρία-πολλές φορές χωρίς καν αφορμή- με τις κατά καιρούς τοποθετήσεις τους για τη διαιτησία. Γιατί το μόνο που καταφέρνουν, σε τελική ανάλυση, είναι να διώχνουν ακόμη περισσότερο τον κόσμο από τα γήπεδα. Οι εξέδρες τείνουν να αδειάσουν εντελώς και όλοι όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο θα πρέπει να αναλογιστούμε τι ακριβώς φταίει για αυτήν την εικόνα και να βρούμε τρόπους για να τη διορθώσουμε, στο μέτρο του δυνατού.
Από την άλλη, μην περιμένουμε από έναν διαιτητή να μην κάνει καθόλου λάθη. Καλός διαιτητής είναι αυτός που έχει τις λιγότερες δυνατές εσφαλμένες υποδείξεις. Βλέπουμε και τι συμβαίνει στα πιο προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και στις πιο σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις. Φυσικά, αυτός που δεν συγχωρείται, είναι όποιος έχει δόλο. Προσωπικά, θεωρώ λογικό να μην ορίζονται να σφυρίξουν διαιτητές, που κατά το παρελθόν έχουν υποπέσει σε σειρά λαθών και ειδικά όσων έχουν δικαστικές εκκρεμότητες. Για όλους ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά καλό είναι πρώτα να ‘μιλήσει’ η δικαιοσύνη».
πηγή : FORZA
