Ο απολογισμός των τελευταίων 5-6 εβδομάδων δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός για τον ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος απέναντι στον Πανιώνιο την περασμένη Κυριακή (19/3), στο τελευταίο ματς πριν τη διακοπή, ήταν συγκριτικά καλύτερος από τα ματς του τελευταίου μήνα, αλλά και πάλι δεν έφτασε στα επίπεδα που πραγματικά μπορεί.
Κέρδισε με 1-0 την πιο φορμαρισμένη (μέχρι πρότινος) ομάδα στην Ελλάδα (στα προηγούμενα 17 ματς πρωταθλήματος είχε 11 νίκες, 5 ισοπαλίες και μόλις μία ήττα), γιατί ήταν συγκριτικά καλύτερος από τους Νεοσμυρνιώτες, αλλά χωρίς να πιάσει τα αγωνιστικά στάνταρ του εντυπωσιακού σερί των 13 νικών σε 14 ματς μέσα στο Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο και έως τις αρχές του Φεβρουαρίου.
Ίσως αυτή η νίκη μπορέσει να δώσει ηρεμία στον Δικέφαλο καθώς μπήκε στη διακοπή του πρωταθλήματος (λόγω εθνικών ομάδων) χωρίς νέα βαθμολογική απώλεια και έχει λίγο χρόνο για να ανασυνταχθεί για την τελική ευθεία της σεζόν. Βέβαια υπάρχουν αρκετές απουσίες διεθνών, αλλά οι η διακοπή βοηθάει για να καθαρίσει το μυαλό, να πάρουν όλοι κάποιες ανάσες και να παρουσιαστούν πιο φρέσκοι στη συνέχεια.
Και στο ματς με τον Πανιώνιο πάντως, παρότι ο ΠΑΟΚ ήταν συγκριτικά καλύτερος με προηγούμενους αγώνες, για ακόμη μία φορά φάνηκε ότι του έλειπαν αρκετά καλά στοιχεία από το παιχνίδι της ομάδας (τα οποία έχουμε δει νωρίτερα μέσα στη σεζόν), κι ας κέρδισε τελικά έστω στο 94’ με το γκολ του Πέλκα.
Έλειψε εκείνη η αίσθηση υπεροχής που έβγαζε ο ΠΑΟΚ, η ταχύτητα και οι καλύτεροι αυτοματισμοί. Έλειψε η πίεση που έχουμε δει να ασκεί η ομάδα η οποία υποχρέωνε κάθε αντίπαλο σε πιο παθητικό ρόλο.
Ο Δικέφαλος ήταν καλύτερος από τον Πανιώνιο (χωρίς ξαναλέω να είναι τόσο καλός όσο προσδοκούμε όλοι), είχε τον έλεγχο αλλά λίγο έλειψε να κολλήσει στο 0-0 καθώς ήταν άστοχος σε 3-4 καλές φάσεις που έκανε και άτυχος στα δύο δοκάρια που είχε.
Στο δια ταύτα ο ΠΑΟΚ πήρε τη νίκη με 1-0 χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση, όντας όμως καλύτερος και ευχή όλων είναι αυτή η νίκη να αποτελέσει την αρχή για να δούμε ξανά τον πραγματικό Δικέφαλο στο φινάλε της σεζόν.
