Ήρθε τον Μάιο με τον ΠΑΟΚ εκτός play off. Συμμάζεψε την ομάδα από το… μπάχαλο που άφησε ο Ίγκορ Τούντορ. Την έκανε να παίζει ξανά ορθολογικά, έφτιαξε έναν κορμό ως το τέλος των play off και κατάφερε να την βγάλει δεύτερη.
Μαζί με έναν νέο αθλητικό διευθυντή που πρώτη φορά έβλεπε, έκατσε στο ίδιο τραπέζι και μπόρεσε να συνεργαστεί άψογα μαζί τους λες και ήταν χρόνια συνεργάτες, με αποτέλεσμα να πετύχει το ολοκληρωτικό λίφτινγκ στην ομάδα χωρίς αυτή να κλονιστεί.
Μαζί του ο Δικέφαλος πέτυχε τον πρώτο στόχο που ήταν η είσοδος στους ομίλους του Europa League (αφού πρώτα κοίταξε στα μάτια τον Άγιαξ) και προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα καθώς έφτασε ως τους “32”, μαζεύοντας πολύτιμους βαθμούς που σε δύο χρόνια απο τώρα θα αποδειχθούν “χρυσός” στις κληρώσεις.
Τόλμησε να τα βάλει με το περίεργο κατεστημένο των αποδυτηρίων που τα τελευταία χρόνια φρέναρε την ομάδα και φρόντιζε για αναστατώσεις. Το έκανε παίζοντας κορώνα γράμματα τη θέση του, δείχνοντας πολλά κιλά… καρύδια.
Έχασε κάποιους σημαντικούς αγώνες, έκανε λάθη σε άλλους, θα μπορούσε να βρίσκεται πιο κοντά στην πρώτη θέση αλλά και πάλι, αυτοί οι 8 βαθμοί διαφορά που είναι πέντε στην ουσία (πολλοί το ξεχνάνε αυτό!) από την πρωτιά, είναι κάτι που δεν το έχει ζήσει συχνά ο ΠΑΟΚ.
Παρά το ελαφρυντικό της νέας ομάδας που χτίζεται (κάτι που και ο ίδιος δηλώνει και υπενθυμίζει συχνά) φαίνεται πως θέλει και μπορεί περισσότερα. Μαζί του ο ΠΑΟΚ έπαιξε ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο των τελευταίων ετών, χωρίς ακόμα η ομάδα να έχει φτάσει στο “πικ” της και παρόλο που και ο ίδιος δεν είχε πολύ χρόνο, για να την “χτίσει”… ιδανικά, αλλά και να κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις.
Και αν το τελευταίο καιρό κάνει “κοιλιά” όπως όλες οι ομάδες, κάποτε κάνουν ή ακόμα και αν δεν μπορέσει να συνέλθει από την κούραση, ο ΠΑΟΚ φαίνεται πως σίγουρα είναι ικανός για περισσότερα. Αξίζει το Κύπελλο αλλά ακόμη και αν δεν το πάρει αξίζει πολλά περισσότερα. Όχι ο Ίβιτς. Ο ΠΑΟΚ! Ή αν θέλετε ο ΠΑΟΚ του Ίβιτς! Αυτό που απολαμβάνουμε από το καλοκαίρι. Που στα περισσότερα ματς δεν θέλαμε να τελειώσει ο αγώνας για να απολαύσουμε και άλλο ΠΑΟΚ. Αυτό το… παραμύθι που δεν θα έχει τόσο εύκολα αρνητικό τέλος όσο και αν το ελπίζουν κάποιοι. Ακόμη και αν χρειαστεί να… “σβήσουμε κάποιες σελίδες” από αυτή την…ιστορία το τέλος δεν μπορεί, θα είναι καλό. Όπως σε όλα τα παραμύθια. Και το τέλος δείχνει να έχει δόξες, επιτυχίες, τίτλους, πρωταθλήματα.
Αρκεί να το πιστέψουν όλοι και να προχωρήσουν όλοι ενωμένοι, στην επόμενη σελίδα. Ότι και να γίνει φέτος. Με το Κύπελλο ή και χωρίς αυτό.
