Ξεκίνησαν ως παιχνίδι, μα δεν είναι τέτοιο. Είναι δημόσιος λόγος και ο δημόσιος λόγος είναι πάνω από όλα ευθύνη. Μία μεγάλη ευθύνη απέναντι σε όλους όσοι ακολουθούν, κάποιοι εκ των οποίων κρέμονται από τα χείλη των ειδώλων τους, από κάθε τους φωτογραφία, κάθε τους λέξη.
Κάθε post, κάθε share, κάθε like, κάθε retweet αποτελεί αντικείμενο συζήτησης για χιλιάδες κόσμο. Γίνεται talk of the town. Τα social media και οι επίσημοι λογαριασμοί των παικτών είναι σαν απασφαλισμένες χειροβομβίδες που στα λάθος χέρια μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές.
Να το πω διαφορετικά, απευθυνόμενος σε όσους αθλητές τυχόν διαβάζουν αυτές τις αράδες; Αντιμετωπίστε κάθε σας μικρή κίνηση στα social media με τον ανάλογο σεβασμό που θα δείχνατε σε μία κάμερα που θα ερχόταν για ζωντανές δηλώσεις ενώπιων όλου του πλανήτη μετά από ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι. Λίγα μετρημένα λόγια, καλές βουτιές της γλώσσας στο μυαλό, πριν από κάθε λέξη.
Με τα περίφημα like που ανακάτωσαν στα καλά καθούμενα την οικογένεια του ΠΑΟΚ θα ασχοληθώ προς το τέλος. Προέχει κάτι πολύ πιο σημαντικό, πολύ πιο ευρύ από τον ΠΑΟΚ. Πέρασε στο ντούκου, μα στα δικά μου μάτια ήταν το σημαντικότερο.
Αφορά μία φωτογραφία που ανέβηκε σε ένα λογαριασμό στο Instagram κι έδειχνε ένα κοντέρ αυτοκινήτου καρφωμένο στα 210 χιλιόμετρα την ώρα. Κατέβηκε αμέσως. Σχεδόν από καμιά ώρα. Δεν έχει σημασία αν αυτός που την ανέβασε κατάλαβε το λάθος του ή αν έπεσε «χέρι» από κάπου αλλού. Δεν έχει σημασία αν ήταν δικό του το αυτοκίνητο ή αν φωτογραφία τραβήχτηκε εν κινήσει (αυτό είναι ακόμα χειρότερο για την ακρίβεια). Σήμασία έχει το λάθος μήνυμα.
Δεν είμαι ούτε Άγιος, ούτε… άσφαλτος. Έχω περάσει κι εγώ από τα 18, έχω κάνει τις μ@λ….ες μου, έχω ρουφήξει τη ζωή ως εκεί που δεν πάει άλλο. Με την ωριμότητα των 37, μπορώ πια να αντιληφθώ πως οτιδήποτε σχετίζεται με «γκάζια» είναι μία γιγάντια σαχλαμάρα, κενή περιεχομένου.
Δεν υπάρχει δρόμος στην Ελλάδα που τα 210 χιλιόμετρα την ώρα να μην συνιστούν παράβαση. Δεν μπορείς να πατήσεις 210 πουθενά. Δεν πρέπει να πατήσεις 210 πουθενά. Ότι αμάξι κι αν έχεις, όσο καλός οδηγός κι αν νομίζεις κι αν είσαι, σε όποιο δρόμο κι αν βρίσκεσαι. Η φωτογραφία με τα 210 στο κοντέρ είναι ότι χειρότερο μπορείς να κοινωνήσεις ως μήνυμα στον κόσμο.
Ειδικά, όταν μία χώρα έχει συγκλονιστεί πρόσφατα από το αδιανόητο τροχαίο με την «ιπτάμενη» Πόρσε που πήρε μαζί της τόσες αθώες ψυχές. Συμπτωματικά (;) ξημερώματα Τρίτης, τέσσερις πιτσιρικάδες «έφυγαν» στον Εύοσμο, θυσία στον βωμό της ταχύτητας. Μπορεί να ήταν followers. Μπορεί και όχι. Δεν έχει και μεγάλη σημασία. Σημασία έχει το μήνυμα. Ειδικά όταν λειτουργείς (είτε το θες είτε όχι) και ως πρότυπο.
Για τα περίφημα like στην ανάρτηση του Γιώργου Τζαβέλλα, που άφηνε σαφείς αιχμές κατά του Βλάνταν Ίβιτς, ρίχνω τη μεγαλύτερη ευθύνη στον ίδιο τον ΠΑΟΚ! Ναι, στον ΠΑΟΚ.
Δε βγάζω λάδι τα «παιδιά», ούτε τα δικαιολογώ. Δεν τα θεωρώ άμυαλα, ούτε αφελή. Είναι μεγάλοι άντρες, επαγγελματίες, υπεύθυνοι των πράξεων, των απόψεων και των λόγων τους. Κρίνονται από αυτά και υφίστανται τις συνέπειες όλων των πράξεων τους.
Διαπιστώνω όμως ένα κενό στην εκπαίδευση τους. Ο ρόλος του ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο να τους κάνει καλούς ποδοσφαιριστές / αθλητές, μα τους διαπαιδαγωγήσει συνάμα. Να τους προειδοποιήσει για τους κινδύνους του διαδικτύου και να τους μάθει να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Να αυστηροποιήσει το πλαίσιο λειτουργίας κι αν χρειαστεί να τραβήξει κι αυτιά, όπως κάνει ένας σωστός γονιός.
Χρειάστηκε πολύ… σούσουρο για να πάρουμε όλοι χαμπάρι ότι τα φαινομενικά αθώα social media δεν είναι και τόσο αθώα. Όσοι τα χρησιμοποιούν θα πρέπει να ξέρουν ότι δεν υπάρχουν μόνο τα like και οι καρδούλες, αλλά και το κουμπί που γράφει unfollow. Διότι οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι τους είπες (ή τι κλικ έκανες) αλλά αποκλείεται να ξεχάσουν τις τους έκανες να αισθανθούν…
