Ημέρα μνήμης είναι η σημερινή (10/4) για την οικογένεια του ΠΑΟΚ καθώς συμπληρώνονται 26 ολόκληρα χρόνια, από τη δολοφονία δύο οπαδών του Δικέφαλου, του Ευθύμη Λιάκα και Κώστα Ντόλια.
Ήταν στις 10 Απριλίου του 1991, όταν οι δύο ΠΑΟΚτσήδες έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο της επιστροφής από την Αθήνα, μετά τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος μπάσκετ στον οποίο συμμετείχε η ομάδα του Δικεφάλου. Πρόκειται για μια δολοφονική ενέργεια εναντίον τους με τη μορφή ενέδρας, η οποία επιχειρήθηκε να περαστεί ως ατύχημα από τα αθηναϊκά ΜΜΕ, ρίχνοντας, μάλιστα, λάσπη στη μνήμη των δύο αδικοχαμένων παιδιών.
Aς θυμηθούμε τις λεπτομέρειες της «σκοτεινής» αυτής υπόθεσης με τη βοήθεια ντοκουμέντων εκείνης της εποχής και συγκεκριμένα της εφημερίδας “ΠΑΟΚΤΣΗΣ”, 12/4/1996, φύλλο 29, ως ελάχιστο φόρο τιμής στα δύο «αετόπουλα»:
“Οι δύο φίλοι επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη με Ι.Χ αυτοκίνητο αμέσως μετά τον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ με τον Πανιώνιο. Ήδη απ’ το πρωί της ημέρας εκείνης οπαδοί ομάδων του λεκανοπεδίου τηv είχαν στήσει σε αρκετά σημεία της εθνικής οδού πετώντας πέτρες στα αυτοκίνητα και στα λεωφορεία των οπαδών του Π.Α.Ο.Κ. Γύρω στις 11 το βράδυ στη διασταύρωση Αγίου Στεφάνου, στο 240 χλμ, της εθνικής οδού το Ι.Χ δέχθηκε από μπροστά βόμβα μολότοφ η οποία εξερράγη αμέσως με αποτέλεσμα το αυτοκίvητο να τυλιχθεί στις φλόγες, Ο Κώστας και ο Ευθύμης, που κάθονταν στο πίσω κάθισμα, δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν και κάηκαν ζωντανοί ενώ τα δύο παιδιά, που κάθονταν μπροστά, κατόρθωσαν να βγουν απ’ το αυτοκίνητο έχοντας αρκετά σοβαρά εγκαύματα (που τους ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα) φωνάζοντας «Μας έκαψαν».
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες (ένας υπάλληλος της EXPRESS SERVICE και οδηγοί διερχόμενων αυτοκινήτων), τη βόμβα έριξε κουκουλοφόρος που βρισκόταν μέσα σε αυτοκίνητο το οποίο παρακολουθούσε το ΙΧ των οπαδών του Π.Α.Ο.Κ. και το προσπέρασε, Τηv εκδοχή αυτή υιοθέτησε και η αστυνομία.
Η είδηση του θανάτου των δύο παιδιών έπεσε σαν κεραυνός στον κόσμο του Π.Α.Ο.Κ. ο οποίος με ανακοινώσεις του προειδοποιούσε για εκδίκηση. Τα αθηναϊκά ΜΜΕ βλέποντας τις αντιδράσεις δε δίστασαν να ρίξουν λάσπη στα αδικοχαμένα παιδιά, Έτσι, ενώ όλοι είδαν τη μoλότοφ (κάποιοι μάλιστα έδωσαν καταθέσεις για συγκεκριμένο αυτοκίνητο από το οποίο πετάχθηκε) οι εφημερίδες της Αθήνας έγραφαν ότι η μολότοφ βρίσκονταν στα χέρια των ΠΑΟΚτσήδων (!), κάποιες άλλες ότι οι ΠΑΟΚτσήδες είχαν κρυμμένες φωτοβολίδες και πυρσούς που πήραv φωτιά (!) και κάποιες άλλες ότι η φωτιά προήλθε από μηχανική βλάβη”.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΛΙΑΚΑ: ΜΑΣ ΑΓΝΟΗΣΕ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ
Περίεργη θέση πήρε και η αστυνομία. Έκοψε αμέσως τη διάθεση των συγγενών των θυμάτων και αντί να κυνηγήσει την υπόθεση και να ανακαλύψει τους δολοφόνους τους πρότεινε «πού ψάχνετε τώρα! Πρέπει να δώσετε πολλά λεφτά και να βάλετε ανθρώπους να μπουν μέσα στα κυκλώματα των οπαδών, τζάμπα ο κόπος που θα κάνετε»!
Μεγάλη συμβολή όμως στο να ξεχαστεί η υπόθεση είχε ο τότε επίσημος Π.Α.Ο.Κ. που ακολούθησε κι αυτός τη γραμμή της Αθήνας και προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονόs. Η οικογένεια Λιάκα , επιρρίπτει μεγάλες ευθύνες στους τότε διοικούντες. Η μητέρα του Ευθύμη, η κυρία Αγάπη είχε πει: «Ψάχναμε απεγνωσμένα κάποιον από τον Π.Α.ΟΚ. αλλά ο Βεζυρτζής δεν έβγαινε στο τηλέφωνο. Μόνο μία δήλωση στην τηλεόραση έκανε ότι λυπάται. Αλλά σε μας ούτε κουβέντα. Κανένας απ’ τον επίσημο Π.Α.Ο.Κ. δεν πάτησε στηv κηδεία.
Το ίδιο έγινε και με το Φασούλα ο οποίος όταν τον βρήκα μου είπε: «Άσε με κυρά μου. Τι θες να κάνω» Κρίμα γιατί ο Ευθύμης τον είχε ίνδαλμα και καταγόμαστε και απ’ το ίδιο μέρος (Γρεβενά όπως και το άλλο παιδί που σκοτώθηκε). Επίσης κανένας παίκτης δεν ήρθε στην κηδεία. Μας άφησαν τελείως μόνους και αυτό είναι που μας πίκρανε πιο πολύ. Στο κάτω-κάτω δεν ζητήσαμε λεφτά. Συμπαράσταση ζητήσαμε και λίγη ανθρωπιά αλλά φαίνεται ότι πέσαμε σε λάθος ανθρώπους».
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΝΤΟΛΙΑ
Αν όμως η μάνα του Ευθύμη ζει με τις αναμνήσεις του μονάκριβου γιου της και επισκέπτεται καθημερινά επί χρόνια το μνήμα του, μια άλλη μάνα, αυτή του Κώστα Ντόλια δεν υπάρχει. Η τραγική γυναίκα αφού είδε πρώτα τον άντρα της να καθηλώνεται σε αναπηρική καρέκλα από εγκεφαλικό, στη συνέχεια το γιο της να κόβει τα δάχτυλά του σε πριονοκορδέλα και στη συνέχεια να του κόβουν όλο το χέρι , είδε στο τέλος το παιδί της να γίνεται στάχτη. Τα κτυπήματα της μοίρας ήταν πολύ σκληρά για να τα αντέξει κι έτσι 3 μήνες μετά το θάνατο του Κώστα αυτοκτόvησε. Μοναδικό απομεινάρι απ’ τηv οικογένεια Ντόλια, ο κατάκοιτος πατέρας (;) και η αδερφή του Κώστα που ζει μόνιμα στην Αθήνα.
Η εξιστόρηση της τραγωδίας των δύο οικογενειών δεν γίνεται από μας με σκοπό να προκαλέσει θυμό, μίσος η διάθεση για εκδίκηση. Καμία διάθεση δεν έχουμε να αναπαράγουμε τον κύκλο του αίματος που δεν οδηγεί πουθενά.
Γίνεται για να πάρουν μια απάντηση όσοι προσπάθησαν να σβήσει από τη θύμηση μας ο ΕΥΘΥΜΗΣ ΛΙΑΚΑΣ και ο ΚΩΣΤΑΣ ΝΤΟΛΙΑΣ. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε κάποιους δημοσιογράφους ειδικά της Αττικής που τόσο εύκολα πιάνουν το στυλό και βρίζουν τους οπαδούς του Π.Α.Ο.Κ. με το παραμικρό, τι έκαναν στις 10 Απριλίου; Γιατί δεν ανέφεραν στα ρεπορτάζ τους για τη βία, τα ονόματα έστω των δύο αυτών ηρωικών παιδιών;»
