Γυρίζει το 2-0 της Λεωφόρου; Ο Στέφανος Μπορμπόκης το πιστεύει ακράδαντα. Άλλωστε, έχει περάσει με επιτυχία στο παρελθόν από ανάλογες δοκιμασίες.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ως μετρ των ανατροπών, έχοντας συμβάλλει αποφασιστικά σε σπουδαίες προκρίσεις κατά το παρελθόν, όταν διέπρεπε στους αγωνιστικούς χώρους με την ασπρόμαυρη φανέλα.
Δεν ήταν τυχαία η επιλογή της FΟRΖΑ στο πρόσωπο του Στέφανου Μπορμπόκη για τη σημερινή συνέντευξη. Κάθε άλλο. Πρόκειται για έναν από τους ελάχιστους παίκτες, που συμμετείχε τη διετία 1991-1992 και στις τέσσερις ρεβάνς κυπέλλου της Τούμπας, στις οποίες ο ΠΑΟΚ κλήθηκε να ανατρέψει το σε βάρος του 2-0 του πρώτου αγώνα. Και το έκανε με επιτυχία στα επαναληπτικά παιχνίδια με Ολυμπιακό (3-0), Δόξα Δράμας (4-0) και ΑΕΚ (3-0), σκοντάφτοντας μόνο στον Παναθηναϊκό (1-0).
Λίγο ακόμη και θα είχε προλάβει και το ιστορικό 4-0 επί του Παναθηναϊκού τον Ιούνιο του 1985. Σε ηλικία 19 χρόνων, είχε ήδη υπογράψει συμβόλαιο ημιεπαγγελματία στον Δικέφαλο, αλλά η προαγωγή στην πρώτη ομάδα θα έρχονταν την αμέσως επόμενη αγωνιστική περίοδο. Ο ίδιος θυμάται πολύ καλά το 3-0 επί του Ολυμπιακού τον Ιανουάριο του 1991. Και πώς θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, από τη στιγμή που είχε χριστεί και σκόρερ, κάνοντας το 2-0 λίγο πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου.
«Ο κόσμος είχε γεμίσει την Τούμπα στη ρεβάνς με τον Ολυμπιακό γιατί, πολύ απλά, πίστευε ότι η ομάδα μπορούσε να κάνει την ανατροπή. Όπως και τελικά το πέτυχε» σημειώνει αρχικά. Και συνεχίζει: «Ηταν, βέβαια, και μεγάλη η αντιπαλότητα μας με τη συγκεκριμένη ομάδα. Είχε τον τρόπο της να μας προκαλεί. Όπως το 1987, που προσπάθησαν και τελικά το κατάφεραν, να τιμωρήσουν την έδρα μας και να δώσουμε το μεταξύ μας παιχνίδι πρωταθλήματος στις Σέρρες. Στην πράξη, βέβαια, αποδείχτηκε χειρότερα για αυτούς. Αντί να δεχτούν τρία γκολ στην Τούμπα, όπως συνηθίζονταν εκείνα τα χρόνια, υποχρεώθηκαν σε άλλα τόσα στο ματς των Σερρών. Αλλά θέλω να σας πω κι ένα …μυστικό από τη ρεβάνς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Ξέραμε ότι ένα από τα μεγάλα αντίπαλα ατού ήταν ο Τάσος Μητρόπουλος, που ήταν αντικειμενικά πολύ καλός παίκτης και, ουσιαστικά, κατεύθυνε τους συμπαίκτες του μέσα στο γήπεδο. Και θα ήταν πλεονέκτημα για εμάς αν, με κάποιο τρόπο, τον βγάζαμε εκτός αγώνα. Σχεδιάσαμε, λοιπόν, μια μικρή φασαρία, προκειμένου να ….ορμήξει ο Μιχάλης Λεοντιάδης, να προκαλέσει την αντίδραση του Μητρόπουλου και ο διαιτητής να πάρει την απόφαση να τους αποβάλλει. Ε, λοιπόν, λίγο πριν τη λήξη του α΄ μέρους το σχέδιο έπιασε, οι δύο παίκτες συνεπλάκησαν, αντικρίζοντας την κόκκινη κάρτα. Διαιτητής του αγώνα ήταν ο Βασίλης Νικάκης, από τους καλύτερους της εποχής του. Εκανε, φυσικά, και λάθη, αλλά με τη συνολική του στάση δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο υπόνοιας ότι αυτά θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο πέρα από καθαρά ανθρώπινα».
Προχωρήσατε την ίδια σεζόν στο κύπελλο με προκρίσεις επί της Ξάνθης και της Λάρισας, μέχρι που σας σταμάτησε στα ημιτελικά ο Παναθηναϊκός. Ή, μήπως, ο Βασιλάκης, που διαιτήτευσε τη ρεβάνς της Τούμπας;
«Εκείνο το απόγευμα ο Βασιλάκης είχε μια πολύ κακή διαιτησία. Ο Καλαντζής μου είχε κάνει τάκλιν στο πρώτο μέρος, δεν βρήκε μπάλα, παρά μόνο τα πόδια μου, ωστόσο εκείνη η φάση δεν σφυρίχτηκε πέναλτι. Αλλά υπήρχαν κι άλλες καταφανέστατες περιπτώσεις, στις οποίες είχαμε αδικηθεί στη διάρκεια του αγώνα. Ποια ήταν η αντίδραση μας στο πρόσωπο του Βασιλάκη; Τον βρίζαμε! Αυτός, όμως, δεν έβγαζε ούτε κίτρινη κάρτα για να μας τιμωρήσει. Συνεπώς, κάτι άλλο συνέβαινε. Ο καθένας στη θέση μου θα μπορούσε να βάλει άλλα πράγματα στο μυαλό του. Από την άλλη, βέβαια, σκέφτομαι ότι ήταν καλύτερα που βίωσα εκείνη την εμπειρία. Για να ξέρω να κρίνω καταστάσεις…».
Την επόμενη σεζόν (1991-92), χρειάστηκε να κάνετε δύο ανατροπές μέχρι τους διπλούς τελικούς με τον Ολυμπιακό. Και η πρώτη από αυτή ήταν εναντίον της Δόξας.
«Είχαμε χάσει με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι στη Δράμα. Βέβαια, εκείνη την εποχή η Δόξα ήταν υπολογίσιμος αντίπαλος, ειδικά όταν έπαιζε στην έδρα της, από την οποία δύσκολα περνούσε οποιαδήποτε ομάδα. Στη ρεβάνς, βέβαια, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Και η Τούμπα, τότε, επίσης διαφορετική σε σχέση με το σήμερα. Αυτό που λέγαμε εμείς στα αποδυτήρια ήταν ότι στα πρώτα 15-20 λεπτά του αγώνα θα έπρεπε να γονατίζουμε κάθε αντίπαλο. Και όσο οι παίκτες στο γήπεδο ασκούσαμε πίεση στον φιλοξενούμενο, άλλο τόσο οι οπαδοί στην εξέδρα ξεσηκώνονταν. Τους βάζαμε με την αγωνιστική μας συμπεριφορά κι αυτούς μέσα στο παιχνίδι. Για αυτό και η κάθε ομάδα, που έρχονταν να μας παίξει στην Τούμπα, θεωρούσε κριτήριο επιτυχίας να μην δεχτεί γκολ στο πρώτο 20λεπτο. Ε, λοιπόν, αυτό συνέβη και στη ρεβάνς με τη Δόξα, αφού ήδη στο 21΄ είχαμε ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα. Καθοριστικό σημείο, πάντως, ήταν και η απόκρουση πέναλτι από τον Γκάμπριτς, αφού κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει την έκβαση του αγώνα, αν η Δόξα μείωνε σε 2-1».
Η πιο αγωνιώδης πρόκριση, πάντως, ήταν εκείνη που ακολούθησε στα ημιτελικά εναντίον της ΑΕΚ, μια που είχε κριθεί στην παράταση.
«Παραδοσιακά η ΑΕΚ ήταν η ομάδα, που μας δημιουργούσε τα περισσότερα προβλήματα στα παιχνίδια της Τούμπας. Στα ντέρμπι με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Αρη βγαίναμε, κατά κανόνα, νικητές, αλλά με την ΑΕΚ δυσκολευόμασταν. Φαίνεται ότι είχε βρει το κουμπί μας. Ισως, πάλι, να υπήρχε και λιγότερο φανατισμός στα μεταξύ μας παιχνίδια, σε σχέση με ό,τι ίσχυε στα άλλα ντέρμπι. Στη συγκεκριμένη, βέβαια, ρεβάνς κυπέλλου, μας πήγε καλά το παιχνίδι, το πήγαμε στην παράταση, όπου πετύχαμε και τρίτο γκολ. Και η ΑΕΚ είχε ορισμένες πολύ καλές ευκαιρίες για να πετύχει ένα γκολ. Ήμασταν πιο τυχεροί, αλλά για να κάνει μια ομάδα τέτοια ανατροπή του σκορ, πρέπει να έχει απαραίτητο σύμμαχό της και την τύχη».
Ποια είναι η πρόβλεψη σου για τη ρεβάνς της Τούμπας;
«Η Τούμπα μπορεί να γυρίσει το σκορ της Λεωφόρου. Αρκεί να το πιστέψουν όλοι μέσα στην ομάδα, να το πιστέψει ο κόσμος, που θα βρεθεί στις κερκίδες. Και θα έλεγα ότι οι πρώτοι από όλους, που πρέπει να πιστέψουν στην ανατροπή, είναι οι φίλαθλοι. Για να μεταδώσουν στη συνέχεια αυτήν την πίστη τους και στην ομάδα. Κι αν συμβεί, αυτό, να είναι σίγουροι ότι και οι παίκτες θα δώσουν το κάτι παραπάνω μέσα στο γήπεδο για να ικανοποιήσουν τον κόσμο στην εξέδρα και, φυσικά, τους ίδιους τους εαυτούς τους. Εμείς, δηλαδή, ….μάγκες είμασταν και κάναμε τις ανατροπές; Το ίδιο καλά μπορεί να το καταφέρει και η σημερινή ομάδα. Όπως έχασε με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι, έτσι και στη ρεβάνς της Πέμπτης μπορεί να νικήσει τουλάχιστον με το ίδιο σκορ και να οδηγήσει το ματς στην παράταση. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν αυτός που έπρεπε στην Αθήνα. Αλλά θα έρθουν και τα άσχημα παιχνίδια. Εχουμε καλή ομάδα και, αν θέλετε την πρόβλεψη μου, σας λέω ότι ο ΠΑΟΚ θα περάσει στον τελικό».
Φαίνεται, πάντως, ότι είχες αποκτήσει …ειδικότητα στις ανατροπές, αν θυμηθείς κανείς και το γκολ πρόκρισης επί της Μαλίν…
«Όταν είχε γίνει γνωστή η κλήρωση, όλοι μας λέγαμε τελειωμένους, μια και η Μαλίν ήταν ιδιαίτερα ισχυρή. Αλλά εγώ, ακόμη και μετά το 1-1 της Τούμπας, έλεγα ότι δεν τελείωσε τίποτα. Αν ήταν έτσι, καλύτερα να μην ταξιδεύαμε καν στο Βέλγιο. Και τρία λεπτά πριν τη λήξη της ρεβάνς, πέτυχα το γκολ της πρόκρισης».
