Ο Ντόριαν Λεβέκ είναι το πρώτο κομμάτι που προσθέτει ο ΠΑΟΚ στο παζλ του για την νέα σεζόν και οι συστατικές επιστολές που τον συνοδεύουν θυμίζουν τον εργατικό και τίμιο Ολιβιέ Σορλέν.
Το θυμάται ακόμα και σήμερα. Σαν τώρα. Η μυρωδιά του νοσοκομείου δεν φεύγει ποτέ από τα ρουθούνια σου. Κάθε χαμένο δευτερόλεπτο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο, ακόμα και για τη ζωή του. Το ημερολόγιο γράφει 9 Ιουλίου του 2012 και ο Ντόριαν Λεβέκ εισάγεται εσπευσμένα στα επείγοντα του νοσοκομείου του Ανεσί.
Ο αστράγαλος του έχει πρηστεί. Έχει γίνει εντελώς παραμορφωμένος, σαν μπαλόνι. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Οι γιατροί πέφτουν πάνω του για να βρουν τι στο καλό προκαλεί αυτή την έκρηξη στον αστράγαλο του. Ο Ντόριαν Λεβέκ αρχίζει να αναρωτιέται: «άραγε θα ξαναπαίξω μπάλα»;
Δεν ήταν κάποιος τραυματισμός ή ένα χτύπημα. Τα πάντα προήλθαν από ένα χειρουργικό λάθος σε μία απλή επέμβαση καθαρισμού, που προκάλεσε σταφυλόκοκκο, μία μόλυνση που σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να αποβεί μοιραία.
Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή το βακτήριο φεύγει από τον οργανισμό του, αλλά ο πόνος δεν υποχωρεί. Κάθε φορά που προσπαθεί να πατήσει το πόδι του, οι πόνοι είναι αφόρητοι. Κάτι άλλο συμβαίνει. Κάτι άλλο πιο σοβαρό.
Αρχίζει να παίρνει σβάρνα τα κέντρα αποκατάστασης, μέχρι που βρίσκει τις απαντήσεις που ψάχνει στο European Athletic Rehabilitation Center. Έχει προσβληθεί από αλγοδυστροφία, μία σπάνια πάθηση, που δημιουργεί συνεχώς φλεγμονές και επηρεάζει την λειτουργία της άρθρωσης. Εκεί κλωνίζεται: «Αν έχεις σπάσει το πόδι σου ή αν έχεις πάθει χιαστούς, τουλάχιστον ξέρεις πότε θα επιστρέψεις. Με την αλγοδυστροφία, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν υπομονή. Πρώτα έπρεπε να εξασφαλίσω ότι θα περπατάω δίχως προβλήματα και μετά να σκεφτώ αν θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο».
