Ο Ιβάν Σαββίδης μεταξύ άλλων είναι και πρόεδρος της Ομοσπονδίας των ελληνικών κοινοτήτων της Ρωσίας.

Στη διάρκεια του χαιρετισμού του, στο 1ο συνέδριο με θέμα «Ο ρόλος των Ελλήνων στην Ιστορία της Ρωσίας» που έγινε στο Ταγκανρόγκ (Ταϊγάνιο) το περασμένο Σάββατο (10/6) μίλησε για τις προοπτικές που έχουν οι Έλληνες της Ρωσίας στο πλαίσιο των ελληνορωσικών σχέσεων.

Σε σχετικό θέμα που φιλοξενεί το σάιτ «efxinospontos.gr» σημειώνεται ότι στον χαιρετισμό του ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ είπε τα εξής:

«Το πρώτο Πανρωσικό Συνέδριο των Ελλήνων, έχοντας ξεκινήσει τις συνεδριάσεις του στο Ταγκανρόγκ, για την εξέταση των κύριων θεμάτων που προέκυψαν από τη ζωή του ελληνικού πληθυσμού, καθώς και για την επίλυσή τους, σύμφωνα με τις ιερές αρχές των ελεύθερων λαών, που εξυμνήθηκαν από τη μεγάλη Ρωσική Δημοκρατία, στέλνει εγκάρδιους χαιρετισμούς στην Προσωρινή Κυβέρνηση και το Συμβούλιο των Εργατών, των Στρατιωτών και Αγροτών Βουλευτών, καθώς και εκφράζει τη βεβαιότητα ότι μέσα από κοινές προσπάθειες και δημιουργική δουλειά όλων των εθνικοτήτων που ζουν στη Ρωσία, εκεί που κυριαρχούσαν η καταπίεση και το μίσος απέναντι στο συνάνθρωπο, θα δημιουργηθούν νέες συνθήκες συνύπαρξης και θα καθιερωθεί ένα φωτεινό σύστημα αρμονικής ζωής με τις αρχές της αδελφικής εμπιστοσύνης, της απόλυτης ελευθερίας και της ισότητας».

Στη συνέχεια παρουσίασε ένα τηλεγράφημα με την υπογραφή του Προέδρου του Συνεδρίου, Βασίλη Σιφναίου, στις 30 Ιουνίου 1917.

«Δεν ξεκίνησα τυχαία το χαιρετισμό μου με αυτό το τσιτάτο, από τα πρακτικά των συνεδριάσεων του ιστορικού για το ελληνικό κίνημα Συνεδρίου, όταν εδώ, στο Ταγκανρόγκ, για πρώτη φορά συγκεντρώθηκε η αφρόκρεμα του Ελληνισμού της Ρωσίας με έναν κύριο στόχο, να ενωθούν όλες οι ελληνικές κοινότητες της Ρωσίας.

Πέρασαν εκατό χρόνια. Δεν υπάρχουν αυταπάτες πια. Ο λαός μας πέρασε πολλά: εξορία, άδικες κατηγορίες, διάφορα κύματα μετανάστευσης, αλλά διατηρήθηκε και κατέλαβε αξιόλογη θέση στη ρωσική κοινωνία. Και σήμερα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των προγόνων μας, που πριν από έναν αιώνα συζητούσαν το μέλλον των Ελλήνων της Ρωσίας για «ένα φωτεινό σύστημα αρμονικής ζωής με τις αρχές της αδελφικής εμπιστοσύνης, της απόλυτης ελευθερίας και της ισότητας»…

Είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει άλλος λαός, η μοίρα του οποίου έχει τόσο στενή σχέση με τη μοίρα της Ρωσίας.

Από την αρχαιότητα η ελληνική παρουσία στα νότια εδάφη της Ρωσίας έφερε την υιοθέτηση της Ορθοδοξίας, την αμοιβαία βοήθεια και αμοιβαία συνδρομή κατά τη διάρκεια πολλών στρατιωτικών εκστρατειών, η Ρωσία έπαιξε τον σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, στην απόκτηση από τους Έλληνες νέας πατρίδας μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, οι Ρώσοι ελληνικής καταγωγής είχαν ανεκτίμητη συμβολή στη ναυτιλία, στους τομείς της διπλωματίας, τον πολιτισμό, την τέχνη, της φιλανθρωπίας. Είναι δύσκολο να αναφέρεις τα πάντα.

Και είμαι ευτυχής που σήμερα είμαστε οι συνεχιστές αυτών των μεγάλων παραδόσεων, του έργου που ξεκίνησε από τους προγόνους μας. Είμαι περήφανος που έχουμε την ευθύνη για τη διαμόρφωση στην κοινωνία μιας ιδιαίτερης άποψης για το ρόλο των Ελλήνων στην Ιστορία της Ρωσίας.

Κάνουμε πολλά πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αποκαθιστούμε και διαιωνίζουμε άδικα ξεχασμένα ονόματα, όπως για παράδειγμα, κάνοντας τον ντετέκτιβ διαλευκάναμε την ιστορία με τον ενταφιασμό των λειψάνων ενός από τους μεγαλύτερους Ρώσους βιομηχάνους και ευεργέτες (που συν τοις άλλοις, γεννήθηκε στο Ταγκανρόγκ), του Δημήτρη Μπεναρντάκη. Τώρα ανακαλύπτουμε ξανά τις ένδοξες για τη ρωσική ιστορία σελίδες των μαχών της Ελληνικής λεγεώνας κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου. Διαιωνίζουμε την μνήμη για τη Βασίλισσα Όλγα. Συντάσσουμε το ελληνικό μαρτυρολόγιο, αποκαθιστώντας την ιστορική δικαιοσύνη για τα θύματα των διώξεων στα μέσα του εικοστού αιώνα. Χτίζουμε ναούς. Ανοίγουμε ελληνικά σχολεία και Σχολές ….

Αλλά όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Δεν μπορούμε και δεν θα σταματήσουμε σ’ αυτά που ήδη καταφέραμε να κάνουμε.

Μία από τις πιο σημαντικές λειτουργίες στην εποχή του υπερκορεσμού των πληροφοριών, πρέπει να γίνει η επιστημονική διαφωτιστική δραστηριότητα, που θα στοχεύσει τόσο στο εσωτερικό του ελληνικού κινήματος, όσο και προς τα έξω. Σήμερα στη Ρωσία ζουν περισσότεροι από 100.000 Έλληνες. Πρέπει να μας ακούν και να μας αφουγκράζονται.

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι!

Επιτρέψτε μου να σας χαιρετήσω στο Ταγκανρόγκ, την πόλη που έχει ισχυρές ελληνικές ρίζες και θεωρείται ως κέντρο του ελληνισμού της Ρωσίας κατά την ιστορική χρονική στιγμή του 1917.

Εκφράζω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη στους επισήμους, εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας, δημοσιογράφους για το ενδιαφέρον τους για το θέμα αυτό και τη συμμετοχή τους στη σημερινή εκδήλωση.

Είμαι βέβαιος ότι κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου αυτού, θα ακούσουμε πολλές ξεχωριστές επιστημονικές εισηγήσεις, που από διαφορετικές οπτικές γωνίες θα αποκαλύπτουν το ρόλο των Ελλήνων στην Ιστορία της Ρωσίας.

Σας εύχομαι εποικοδομητική εργασία, και ευελπιστώ ότι οι εισηγήσεις και τα επιστημονικά πρότζεκτ, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, θα συμβάλουν σημαντικά στη διαμόρφωση του πολυπολιτισμικού μωσαϊκού του ρωσικού κράτους, γενικότερα, και στην ιστορία του ελληνικού λαού ειδικότερα.

Από τη στιγμή που ξεκίνησα την ομιλία μου με ένα τσιτάτο, θα την ολοκληρώσω επίσης με το τσιτάτο, που είναι από τα πιο αγαπημένα μου, και το οποίο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο χαρακτηρίζει τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ της Ρωσίας και του ελληνικού λαού. Είναι η ομιλία, του ταγματάρχη της Ελληνικής Λεγεώνας Αριστείδη Χρυσοβέργη στη Σεβαστούπολη, πριν από την επίθεση τη νύχτα 10 προς 11 Μάρτη του 1855.

«Έλληνες! Θα σας υπενθυμίσω ότι εμείς, οι ολιγάριθμοι εθελοντές, παρουσιάζουμε εδώ την Ελλάδα και ολόκληρο το ελληνικό έθνος ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσων αδελφών μας. Μην ξεχνάτε, ότι είμαστε τα παιδιά των ένδοξων πατέρων, τα κατορθώματα των οποίων για την αναγέννηση του έθνους μας, θαύμαζε όλη η Ευρώπη και ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος. Μην ξεχνάτε, επίσης, ότι οι πατέρες των πατέρων μας, έχυσαν σε αυτά τα μέρη το αίμα τους, και εμείς πρέπει να τους μιμούμαστε, όπως το απαιτεί η τιμή του έθνους μας. Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω ο αυτοκράτορας, ο προστάτης της Ορθοδοξίας! Η Πατρίδα μας αγναντεύει, γενναίοι εθελοντές! Εμπρός και ο Θεός βοηθός!», κατέληξε ο Ιβάν Σαββίδης.