Σαν σήμερα πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς η Εθνική Ελλάδας έγραφε μία από τις πιο “χρυσές” σελίδες της ιστορίας του ελληνικού αθλητισμού, κατακτώντας την κορυφή της Ευρώπης στο ΣΕΦ, με νική επί της πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης στον τελικό του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας.
Μετά τον πρωταγωνιστή της εποχής εκείνης, Νίκο Σταυρόπουλο (διαβάστε εδώ), στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ ΠΑΟΚ μίλησαν για το έπος του ’87 ο προπονητής του Δικεφάλου, Ηλίας Παπαθεοδώρου, ο άμεσος συνεργάτης του, Κώστας Χαραλαμπίδης και ο τιμ μάνατζερ, Τέλης Ζουρνατσίδης.
Αναλυτικά στην επίσημη ιστοσελίδα της “ασπρόμαυρης” ΚΑΕ αναφέρεται:
“Πριν από 30 χρόνια, στις 14 Ιουνίου του 1987, η Εθνική Ελλάδος έφτανε στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο επικρατώντας στον τελικό του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας της Σοβιετικής Ένωσης με 103-101.
Το www.paokbc.gr σας μεταφέρει τις αναμνήσεις των Ηλία Παπαθεοδώρου, Τέλη Ζουρνατσίδη και Κώστα Χαραλαμπίδη από εκείνο το βράδυ, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο επηρέασε την πορεία τους στο άθλημα. Γιατί όποιος έζησε εκείνο το βράδυ, δεν πρόκειται να το ξεχάσει ποτέ…
Ηλίας Παπαθεοδώρου: «Ξεκίνησα το μπάσκετ την επόμενη μέρα»
«Ήμουν 12 χρονών και είδα τον τελικό στο σπίτι μαζί με τον πατέρα μου. Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με την επιτυχία της Εθνικής, που την ακριβώς επόμενη μέρα πήγα να γραφτώ στις ακαδημίες του Αμύντα. Έξω από το γυμναστήριο είχε δημιουργηθεί μία τεράστια ουρά από τα παιδιά που ήθελαν να γραφτούν και έτσι πήγα στον Βύρωνα και γράφτηκα στον Αθηναΐκό. Το πρώτο μου δελτίο βγήκε, τελικά, τον Αύγουστο του 1987.
Τα επόμενα χρόνια έχω δει πάνω από 100 φορές τον τελικό σε επανάληψη. Δεν θυμάμαι μόνο κάθε φάση του αγώνα αλλά και κάθε λέξη από την περιγραφή του Φίλιππου Συρίγου».
Τέλης Ζουρνατσίδης: «Τεράστια χαρά και περηφάνεια»
«Θυμάμαι πολύ καλά ότι ήμουν με μία άκρως μπασκετική φιλική παρέα. Ήμουν μαζί με τον Νίκο Παναγιωτίδη και τον Μηνά Τουκμενίδη σε ένα φιλικό σπίτι στην Καλαμαριά και είδαμε όλοι μαζί τον αγώνα. Στη συνέχεια, όπως όλος ο κόσμος, έτσι κι εμείς, βγήκαμε στους δρόμους της Καλαμαριάς για να πανηγυρίσουμε. Θυμάμαι ότι υπήρχε ένα αυτοκίνητο που έσερνε μια βάρκα, μέσα στην οποία υπήρχε κόσμος με ελληνικές σημαίες. Νιώσαμε τεράστια χαρά και περηφάνια, καθώς νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού ή τουλάχιστον αυτή που έδωσε ένα έναυσμα σε αθλητικό και κοινωνικό επίπεδο. Για εμάς, που βρισκόμασταν στον χώρο και το άθλημα, η χαρά ήταν διπλή, καθώς ήταν μια δικαίωση για την επιλογή μας να ασχοληθούμε με το μπάσκετ, ενώ υπήρχε και μια προσμονή για το τι θα ακολουθήσει».
Όσο για το πώς επηρέασε τον ίδιο το έπος του 1987: «Αυτή η επιτυχία επηρέασε τους πάντες. Εγώ, το 1987, ήμουν αρχηγός της εφηβικής ομάδας του ΠΑΟΚ, η οποία είχε παίξει λίγες μέρες νωρίτερα στους Πανελλήνιους αγώνες στην Κρήτη. Μετά το μπαμ του Eurobasket, αρκετοί άνθρωποι οδηγήθηκαν στην απόφαση να ασχοληθούν πολύ ενεργά με το μπάσκετ. Κάποιοι από αυτού στο Ηράκλειο της Κρήτης αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα τμήμα μπάσκετ ξοδεύοντας αρκετά χρήματα και έτσι δέχτηκα μια πρόταση από τον ΟΦΗ. Δεν νομίζω να είχε γίνει κάτι τέτοιο αν δεν υπήρχε η επιτυχία του Eurobasket, η οποία προκάλεσε την διάχυτη επιθυμία κάποιων ανθρώπων να ασχοληθούν με το άθλημα».
Κώστας Χαραλαμπίδης: «Η αφετηρία της καριέρας μου»
«Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ότι σε ηλικία 11 χρονών, ξεκινήσαμε άρον άρον με τους γονείς μου να επιστρέψουμε από το χωριό και να προλάβουμε τον τελικό, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος άρχιζε στις 8. Πρόλαβα ίσα ίσα το τζάμπολ και είδα όλον τον αγώνα στο σπίτι μου. Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Μετά βγήκα στη γειτονιά μαζί με τους φίλους μου να πανηγυρίσω. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο.
Αυτή η επιτυχία ήταν το έναυσμα αλλά και το καθοριστικό σημείο για να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Στις 14 Ιουνίου ήταν ο τελικός και τον Αύγουστο ξεκίνησα το μπάσκετ για αυτόν τον λόγο. Ανήκω κι εγώ σε αυτή τη γενιά που με αυτές τις παραστάσεις ξεκινήσαμε να παίζουμε μπάσκετ, για αυτό και οφείλουμε πολλά στους αθλητές εκείνης της εποχής. Ό,τι πέτυχα στην καριέρα μου παίζοντας 30 χρόνια μπάσκετ, είχε ως αφετηρία το Eurobasket του 1987″.
