Ο Lucky Jones αποτελεί το τρίτο μεταγραφικό απόκτημα του ΠΑΟΚ εν όψει της νέας σεζόν, μετά τους Θοδωρή Ζάρα και Kevin Dillard.
Το όνομα Lucky, βέβαια, μόνο τυχαία δεν συνοδεύει τον νέο άσο του ΠΑΟΚ, καθώς στα πρώτα χρόνια της ζωής του χρειάστηκε αρκετή τύχη με το μέρος του…
Λίγο μετά την γέννηση του, στις 22 Απριλίου του 1993, στην πόλη Newark του New Jersey, διαγνώστηκε με την ασθένεια Hirschsprung, η οποία εμποδίζει τα νευρικά κύτταρα του εντέρου να σχηματιστούν σωστά και συναντάται μία φορά σε κάθε 5.000 γεννήσεις! Το πρόβλημα δεν ήταν απλό και για να το ξεπεράσει υποβλήθηκε σε αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ το πεπτικό του σύστημα ομαλοποιήθηκε όταν πλέον ζύγιζε πάνω από 12 κιλά.
«Οι γονείς μου δεν περίμεναν ότι θα τα καταφέρω», δήλωσε πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξη του στην ιστοσελίδα www.onebidwonders.com, για να συμπληρώσει: «Μπαινοέβγαινα στο νοσοκομείο σε καθημερινή βάση και οι γιατροί έλεγαν ότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος μου, αλλά εγώ τα κατάφερα».
Μετά από αυτή την περιπέτεια, ο Lucious, όπως ήταν το όνομα που του έδωσαν όταν γεννήθηκε, «βαφτίστηκε» από την μητέρα του, Lucky!
Τα αδέρφια του και το Newark
Ο Lucky Jones, ήταν το μόνο παιδί της μητέρας του Vicky, αλλά μεγάλωσε μαζί με τα έξι ετεροθαλή αδέρφια του, με τα οποία ήταν πολύ δεμένος, παρά την μεγάλη διαφορά ηλικίας (ήταν πολύ μικρότερος).
Λίγο πριν την ενηλικίωσή του, μία από τις τέσσερις αδερφές του πέθανε μετά από επιπλοκές που παρουσιάστηκαν σε μια γρίπη, ενώ ένας αδερφός του βρέθηκε στη φυλακή λόγω κατοχής ναρκωτικών ουσιών. Αυτά τα περιστατικά του στοίχισαν, αλλά όπως φάνηκε στην πορεία, τον έκαναν πιο δυνατό.
Σύμφωνα με τον Τύπο της Αμερικής, η γειτονιά στην οποία μεγάλωσε, το Newark, είναι η πιο επικίνδυνη γειτονιά της Αμερικής, καθώς η εγκληματικότητα είναι στα ύψη. «Ήταν πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις σε μια τέτοια γειτονιά. Δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι μου γιατί ήξερα ότι θα έβλεπα πράγματα που δεν θα μου άρεσαν. Προσπαθούσα να μένω μακριά από τους μπελάδες», θυμήθηκε ο Lucky Jones χρόνια αργότερα…
Η διέξοδος ήταν το μπάσκετ
Στα δεύτερα γενέθλια του Lucky, τα οποία ήταν ουσιαστικά τα πρώτα τα οποία γιόρτασε λόγω των συνεχόμενων χειρουργικών επεμβάσεων, η οικογένεια του διοργάνωσε ένα πάρτι και όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, τα δώρα ήταν… αμέτρητα. Αυτό που τράβηξε, όμως, την προσοχή του πιτσιρικά ήταν η μπάλα μπάσκετ που του πήρε ο πατέρας του, Lucious Sr., καθώς πέρασε όλο το βράδυ παίζοντας μαζί της αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα παιχνίδια. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα, η πορτοκαλί μπάλα δεν ξεκόλλησε από τα χέρια του. «Ο πατέρας μου έπαιζε μπάσκετ για πολλά χρόνια και αυτός είναι ο λόγος που ασχολήθηκα με το άθλημα. Ήθελα να ακολουθήσω τα βήματά του».
Όσο περνούσαν τα χρόνια, το ταλέντο του τον έκανε να ξεχωρίζει και έτσι στο λύκειο είχε την ευκαιρία να μπει στο πρόγραμμα του φημισμένου St. Anthony high school στο οποίο είχε προπονητή τον Bob Hurley (προπονητής στο συγκεκριμένο γυμνάσιο από το 1972). Στην τελευταία του σεζόν βοήθησε το σχολείο του να κατακτήσει το εθνικό πρωτάθλημα (USA Today) με ρεκόρ 33-0, μετρώντας 10.4 πόντους και 6.4 ριμπάουντ.
Αυτή η επιτυχία τον βοήθησε να βρει την κολεγιακή υποτροφία που έψαχνε. Ο συντοπίτης του, Andy Toole, του έδωσε αυτή την ευκαιρία στο Robert Morris και εκείνος τον έβγαλε… ασπροπρόσωπο, καθώς στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στο Pittsburgh πέτυχε 1604 πόντους και μάζεψε 836 ριμπάουντ, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ μέχρι και σήμερα. «Το στιλ του παιχνιδιού μου, άρεσε πάρα πολύ στον προπονητή μου. Μου έδωσε την ευκαιρία κι εγώ ανταποκρίθηκα».
Στην τελευταία του σεζόν, μάλιστα, οδήγησε το Robert Morris μέχρι το τελικό τουρνουά του NCAA, πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση στο καθοριστικό ματς με το North Florida, όταν και τέλειωσε το ματς με 21 πόντους, 7 ριμπάουντ και 5 κλεψίματα!
Στη διάρκεια της φοίτησης του στο Robert Morris είχε και… ελληνική παρέα, καθώς στη γυναικεία ομάδα μπάσκετ του κολεγίου αγωνίζονταν οι Άρτεμις Σπανού (2010-14) και η δική μας Άννα Νίκη Σταμολάμπρου (2013-17).
Λίγες μέρες πριν από το τελευταίο του ματς στην κολεγιακή του καριέρα είχε τονίσει πως θέλει να γίνει επαγγελματίας, είτε στο ΝΒΑ, είτε στην Ευρώπη. «Θέλω απλά να συνεχίζω να παίζω και να το διασκεδάζω. Δεν με ενδιαφέρει αν αυτό θα γίνει στην Αμερική ή στην Ευρώπη».
Τελικά, έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι για να αγωνιστεί αρχικά στο Βέλγιο με τη Liege Basket και στη συνέχεια στη Γαλλία για την Hyeres Toulon και στην Ελλάδα για τον Προμηθέα Πάτρας. Η πρόκληση του ΠΑΟΚ, που έχει μπροστά του, είναι χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη που του έχει παρουσιαστεί στην επαγγελματική του καριέρα.
Ο Lucky Jones, όμως, έχει αποδείξει από τις πρώτες μέρες της ζωής του, ότι έχει τον τρόπο του να τα βγάζει πέρα.
πηγή: paokbc.gr
