Υπήρξαν συζητήσεις που με… ξεπέρασαν το τελευταίο διάστημα. Με έβγαλαν εκτός εαυτού με λίγα λόγια. Μια τέτοια συζήτηση άνοιξε μετά την εμφάνιση του ΠΑΟΚ στο Κίεβο και την ισοπαλία στο παιχνίδια με την Ολιμπίκ. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος…
Αφορούσε την πρόκριση του ΠΑΟΚ στα play off του Europa League. Ειλικρινά πολλές φορές αισθάνομαι ότι ορισμένοι έχουν κατεβάσει τον πήχη σε βαθμού κακουργήματος. Δεν… χωράνε στο μυαλό μου τέτοιες συζητήσεις.
Μου είναι αδιανόητο να συζητώ για το αν θα προκριθεί ή όχι ο ΠΑΟΚ σε βάρος… κάποιας Ολιμπίκ Ντόνετσκ στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Θεωρούσα ότι η ομάδα θα προκριθεί. Το ίδιο θα υποστήριζα ακόμα κι αν ο Ενρίκε δεν ισοφάριζε το σκορ στο Κίεβο. Το ίδιο θα ισχυριζόμουν ακόμα κι αν οι Ουκρανοί πετύχαιναν δεύτερο γκολ.
Ωστόσο το ζητούμενο δεν ήταν να φορτώσει την Ολιμπίκ με γκολ ο ΠΑΟΚ. Πέτυχε δυο θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα. Δεν θα έλυναν το πρόβλημα τα τέσσερα ή τα πέντε γκολ. Γιατί υπάρχει πρόβλημα. Εμέσσως πλην σαφώς το αφήνω να εννοηθεί καιρό τώρα. Η λειτουργία, η νοοτροπία, η φιλοσοφία –και όχι μόνο- της ομάδας, δεν με ικανοποιεί.
Δεν καλύπτει τα στάνταρ που έχω για τον ΠΑΟΚ. Η προετοιμασία κύλησε με πειράματα, στα φιλικά η ομάδα έδειξε χτυπητές αδυναμίες και ήρθε το πρώτο επίσημο παιχνίδι να πιστοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ευτυχώς ήρθε νωρίς το ταρακούνημα και ακολούθησε η βελτιωμένη εμφάνιση στο ρεβάνς.
Στο Κίεβο δεν πήγα για να δω τον ΠΑΟΚ να προκαλεί θαυμασμό με την απόδοση του. Δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις στο τέλος Ιουλίου. Είχα όμως την απαίτηση να δω μια ομάδα που θα προσέγγιζε με σοβαρότητα το πρώτο της ευρωπαικό παιχνίδι. Μια ομάδα που θα έδειχνε ότι δούλεψε στο διάστημα της προετοιμασίας. Μια ομάδα με υποφερτή ανασταλτική, αμυντική και επιθετική λειτουργία.
