«Συναισθηματικός όσο και ρεαλιστής προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην καρδιά και το μυαλό, ανάμεσα στον δικό του ΠΑΟΚ και το πραγματικό ποδόσφαιρο. Θέλει να τον βλέπουν ως άνθρωπο και να τον θυμούνται ως παίκτη. Μια συνεχής εσωτερική πάλη με ζητούμενο την υλοποίηση ενός απωθημένου. Ενός τίτλου με τον ΠΑΟΚ».
Ήταν η εισαγωγή της συνέντευξής του στο Toumba Magazine τον Φεβρουάριο του 2016. Πριν συμπληρώσει 100 γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Πριν γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ευρωπαϊκή ιστορία του συλλόγου. Πριν κατακτήσει ένα ασημικό με την ομάδα της καρδιάς του. Κι όμως, τόσο ταιριαστός με την περίσταση. Ενδεικτικός της μάχης που γινόταν μέσα του.
Ο τίτλος ήρθε. Στην χειρότερη σεζόν της καριέρας του. Εμφανής η ειρωνεία. Ο Κλάους ήταν εκεί – όπως ήταν εκεί σε ό,τι κι αν συνέβη την τελευταία 20ετία – για να σηκώσει πρώτος το τρόπαιο. Έστω κι εκτός πρωτοκόλλου. Ως αναγνώριση της προσφοράς του στον ΠΑΟΚ.
Μόλις, λοιπόν, έσβησε την κατάκτηση ενός τίτλου από τη λίστα των ανεκπλήρωτων ονείρων του, ο Στέφανος Αθανασιάδης ήταν πλέον ελεύθερος να παραδώσει την καρδιά στη δύναμη του μυαλού. Η ζωή του, όπως την ήξερε, κάνει στην άκρη κι ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει. Η φανέλα με το νούμερο 33 θα έχει πράσινο χρώμα και τα διακριτικά της Μακάμπι Χάιφα.
Κάποια πράγματα, όμως, μένουν ανεξίτηλα. Σαν τα τατουάζ για τα οποία τόσο κατακρίθηκε. Ακόμα και σ’ αυτά, δεσπόζει ο ΠΑΟΚ. Χαραγμένος στο κορμί του για πάντα. Όπως χαραγμένα στη μνήμη του κόσμου θα μείνουν τα επιτεύγματά του. Του εξασφαλίζουν αυτό που ήθελε. Να τον θυμούνται ως παίκτη. Και μάλιστα έναν από τους σημαντικότερους στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
πηγή: paokfc.gr
