“Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού” έλεγε κάποτε ο Καρλ Μαρξ, πριν κάποιοι μετεξελίξουν τη φράση ως “το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού”. Αν το ποδόσφαιρο λοιπόν είναι όπιο για τον κόσμο, οι μεταγραφές αποτελούν παρόμοιας εξάρτησης… μαστούρα, ενώ η τελευταία μέρα της κάθε μεταγραφικής περιόδου είναι η απόλυτη έκσταση…
Με το F5 ανά χείρας, οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι διψούν για τα τελευταία αποκτήματα της ομάδας τους, την τελευταία τους ελπίδα για κάτι φρέσκο, πριν να πρέπει να περιμένουν άλλους έξι μήνες για το επόμενο μεταγραφικό πανηγύρι.
Φέτος, ο ΠΑΟΚτσής έζησε την όλη διαδικασία στον υπέρτατο βαθμό, τον διαπέρασαν όλα τα συναισθήματα, πριν κλείσει η βραδιά με ένα τεράστιο χαμόγελο ανακούφισης και ευχαρίστησης. Ο Ιβάν Σαββίδης αποφάσισε να τους “κουφάνει” όλους και έκλεινε τον έναν παικταρά μετά τον άλλον, χωρίς να υπολογίζει χρήματα, έσοδα και ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς. Κι αν υπάρχει μια κορύφωση της… τρέλας του, αυτή ακούει στο όνομα Βιεϊρίνια. Αυτή άλλωστε ήταν που έβαλε φωτιά στις καρδιές των φιλάθλων, αυτή ήταν που περίμεναν τόσα χρόνια, με αυτήν αρχίζουν να πιστεύουν όλοι το μεγάλο στόχο: τον τίτλο του πρωταθλητή.
Γιατί τον πήραμε όμως τον Βιεϊρίνια; Τον τελευταίο καιρό έχουν ακουστεί τόσα “κουφά” για την περίπτωσή του. Υπήρχε τάση που αναρωτιόταν για το πού θα παίξει ο Πορτογάλος, ότι δεν υπάρχει θέση στην ενδεκάδα για αυτόν, ότι γέρασε, ότι πάχυνε… Άρχισα να κοιτιέμαι στον καθρέφτη… Ένας παίκτης 31 στα 32, αναγνωρισμένα ποιοτικός και πολυδιάστατος, πρωταθλητής Ευρώπης με την Πορτογαλία, με 5ετη θητεία στην Bundesliga, που ξέρει τον ΠΑΟΚ σαν τη χούφτα του και δε χρειάζεται το παραμικρό διάστημα προσαρμογής. Ένας παίκτης με συναίσθημα ΠΑΟΚ, την ώρα που αυτό φέτος το ψάχνουμε με το κιάλι…
Όχι, δεν είναι όλα ρόδινα σε αυτή τη μεταγραφή, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Θεωρώ ότι το ποσό που δαπανήθηκε για ένα τριετές συμβόλαιο, δηλαδή μέχρι τα 35 του, και μαζί με την αποζημίωση της Βόλφσμπουργκ, είναι υπερβολικό. Ότι πιθανότατα, αυτά τα χρήματα δε θα τα έβρισκε πουθενά μετά την γερμανική ομάδα, στην οποία όμως θα έπαιρνε 2,2 εκατομμύρια ευρώ για τον τελευταίο χρόνο συνεργασίας τους.
Ο κόσμος το λαχταρούσε, ο Ιβάν Σαββίδης το ήθελε, και στην… τελική, καλά έκανε! Αν αναλογιστεί κανείς πόσα εκατομμύρια σκορπίστηκαν άσκοπα για παίκτες που δεν κατάφεραν ποτέ να προσφέρουν τίποτα, που πέρασαν και δεν ακούμπησαν στην Τούμπα, απλά φούσκωσαν τον τραπεζικό τους λογαριασμό, θα τραβάει τα μαλλιά του… Τουλάχιστον εδώ θα πιάσουν τόπο.
